گنجینه بهارستان (هفت رساله در علوم قرآنی و روایی): تفاوت میان نسخه‌ها

2) تفسير سورة الفاتحة: این تفسیر موجز از [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] است و چون [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] آن را در خاتمه کتاب [[مفتاح الفلاح]] خود قرار داده، لذا براى آن خطبه‌اى ذکر کرده است. با تطبیق و مقابله این اثر با عروة الوثقی درمی‎یابیم که وی در این اثر سعی کرده نکات مهم را با رعایت اختصار گردآوری کند و در بیشتر موارد عین عبارت‎های [[العروة الوثقی|عروة الوثقی]] را آورده و در برخی موارد هم با حفظ مطلب، عبارت را تغییر داده و یا اینکه مطالب را با تقسیم‎بندی بهتری ارائه کرده است. به‎ویژه در تفسیر آیه «ایاک نعبد و ایاک نستعین» که مطالب مربوط به آیه را در پنج امر سامان داده و در آغاز هر امری به تعداد نکات مطرح شده تصریح کرده و مطالب را به‎صورت کاملاً تفکیک‎شده آورده است<ref>ر.ک: همان، ص 76</ref>.

مؤلف انگیزه تألیف این اثر را خطور اسرار و ظرائفی تازه به صفحه خاطر، در پی‌درپی تفکر و تدبر در این سوره می‌داند. وی در باب تدبر در قرآن نکاتی را گوش زد می‌کند، از جمله اینکه: کسانی چون سلمان که تالی‌تلو مرتبه عصمت و معتکف باب وحی‌اند، می‌توانند برخی عجایب تأویل قرآن را به چنگ آورند که چنین موهبتی از کرم خدا غریب و از جود او عجیب نیست، چون سعادت بر گروه ویژه‌ای وقف نشده است، بلکه بعید نیست با نیت کامل از برخی اسرار شگفت‎انگیز باطنی قرآن بهره‎مند گردد، زیرا خدای فیاض افراد لایق را از این مرتبت محروم نمی‌کند<ref>ر.ک: همان، ص 101-102</ref>.