۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان رودکی سمرقندی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ن‌ا' به 'ن‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌و' به 'ه‌و') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ن‌ا' به 'ن‌ا') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در میان نسخه‌های خطی دیوان شعرای ایران کتاب کوچکی حاوی نزدیک هزار بیت هست که به نام «دیوان رودکی» معروف است. خاورشناس انگلیسی دنیس راس، در مقاله‌ای درباره شعر [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] نوشته و درباره این کتاب بحث کرده است و آن را «دیوان مجعول رودکی» خوانده است. این کتاب را گویا در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم جعل کرده‌اند؛ زیرا در میان مآخذی که در گرد آوردن اشعار رودکی موجود است، قدیمترین کتاب که در آن اشعار قطران تبریزی را به نام رودکی آورده‌اند، «فرهنگ جهانگیری» است که در سال 1005 تألیف شده است. پیش از قرن یازدهم، ثبت اشعار قطران تبریزی به نام [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] متداول نبوده است و چون هفت کتاب از این کتاب‌ها را در هندوستان تألیف کرده‌اند و همه این نسبت را به خطا روا داشته‌اند، ظن غالب آن است که این خطا نخست از مؤلفین هندی سر زده است و احتمالاً نسخه دیوان مجعول رودکی را در هند جعل کرده‌اند. در این دیوان چندین قصیده و قطعه از اشعار قطران ثبت است که یا همه ابیات آن‌ها یا برخی از آن‌ها را به نام [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] ثبت کرده‌اند. این نسخه مجعول را در ایران و ممالک شرق و کتابخانه‌های شرقی ممالک بیگانه بسیار چاپ کرده و به ثبت رسانده‌اند و در سال 1315ق، در تهران نیز آن را چاپ کرده‌اند، منتها پاره‌ای از اشعار [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] را که در «[[تاریخ بیهقی]]» و «[[چهار مقاله]]» و دیگر تذکره‌ها وجود دارد، بر آن افزوده‌اند. نسخه چاپ تهران حاوی 1170 بیت است، ولی نسخه خطی به تفاوت از 951 بیت تا 1121 بیت از قطران به نام [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] است.<ref>ر.ک: شرح احوال رودکی، ص53</ref>. | در میان نسخه‌های خطی دیوان شعرای ایران کتاب کوچکی حاوی نزدیک هزار بیت هست که به نام «دیوان رودکی» معروف است. خاورشناس انگلیسی دنیس راس، در مقاله‌ای درباره شعر [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] نوشته و درباره این کتاب بحث کرده است و آن را «دیوان مجعول رودکی» خوانده است. این کتاب را گویا در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم جعل کرده‌اند؛ زیرا در میان مآخذی که در گرد آوردن اشعار رودکی موجود است، قدیمترین کتاب که در آن اشعار قطران تبریزی را به نام رودکی آورده‌اند، «فرهنگ جهانگیری» است که در سال 1005 تألیف شده است. پیش از قرن یازدهم، ثبت اشعار قطران تبریزی به نام [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] متداول نبوده است و چون هفت کتاب از این کتاب‌ها را در هندوستان تألیف کرده‌اند و همه این نسبت را به خطا روا داشته‌اند، ظن غالب آن است که این خطا نخست از مؤلفین هندی سر زده است و احتمالاً نسخه دیوان مجعول رودکی را در هند جعل کرده‌اند. در این دیوان چندین قصیده و قطعه از اشعار قطران ثبت است که یا همه ابیات آن‌ها یا برخی از آن‌ها را به نام [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] ثبت کرده‌اند. این نسخه مجعول را در ایران و ممالک شرق و کتابخانه‌های شرقی ممالک بیگانه بسیار چاپ کرده و به ثبت رسانده‌اند و در سال 1315ق، در تهران نیز آن را چاپ کرده‌اند، منتها پاره‌ای از اشعار [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] را که در «[[تاریخ بیهقی]]» و «[[چهار مقاله]]» و دیگر تذکره‌ها وجود دارد، بر آن افزوده‌اند. نسخه چاپ تهران حاوی 1170 بیت است، ولی نسخه خطی به تفاوت از 951 بیت تا 1121 بیت از قطران به نام [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] است.<ref>ر.ک: شرح احوال رودکی، ص53</ref>. | ||
دیوانی که هم‌اکنون در اختیار شما خوانندگان عزیز است، همه اشعار پراکنده [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] را در خود دارد؛ گیرم این دیوان بسیار ناچیزتر از آن است که روزگاری، قرن‌ها پیش، وجود داشته است. در حقیقت این دیوان، مرهون تلاشها و ممارستهای | دیوانی که هم‌اکنون در اختیار شما خوانندگان عزیز است، همه اشعار پراکنده [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] را در خود دارد؛ گیرم این دیوان بسیار ناچیزتر از آن است که روزگاری، قرن‌ها پیش، وجود داشته است. در حقیقت این دیوان، مرهون تلاشها و ممارستهای تحسین‌انگیز شادروان استاد [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] است.<ref>ر.ک: یادداشت ناشر، ص9</ref>. | ||
امّا شماره سروده‌های موجود رودکی و مجموع آنچه در تذکره‌ها و کتاب‌های ادبی و تاریخی نظیر [[چهار مقاله]]، لباب الألباب، [[تاریخ سیستان]] و همچنین تذکره‌های متأخّر و مجموعه‌ها و فرهنگهای شعری باقی مانده است، از یکهزاروپانصد بیت تجاوز نمی‌کند و اگرچه با پژوهشهای محققان، اندکاندک به شمار اشعار بازیافته رودکی افزوده می‌شود، ولی هنوز از نخستین دیوان شعر فارسی، یعنی دیوان رودکی، بخش قابل توجهی به دست نیامده است و از نخستین تلاشها و کاوشهای زندهیادان عبدالغنی میرزایف و براگینسکی که در سال 1958م، منتشر شد و چیزی کمتر از هزار بیت را در شمار می‌آورد تا پژوهشهای شادروان استاد [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] که در سال 1336ش، منتشر شد و پژوهشهای بعدی، تنها در حدود 500 بیت به سرودهای بازیافته [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] اضافه شده است که در مورد صحت بعضی از آن‌ها نیز تردیدهایی باقی است.<ref>ر.ک: امامی، نصرالله، ص107-106</ref>. | امّا شماره سروده‌های موجود رودکی و مجموع آنچه در تذکره‌ها و کتاب‌های ادبی و تاریخی نظیر [[چهار مقاله]]، لباب الألباب، [[تاریخ سیستان]] و همچنین تذکره‌های متأخّر و مجموعه‌ها و فرهنگهای شعری باقی مانده است، از یکهزاروپانصد بیت تجاوز نمی‌کند و اگرچه با پژوهشهای محققان، اندکاندک به شمار اشعار بازیافته رودکی افزوده می‌شود، ولی هنوز از نخستین دیوان شعر فارسی، یعنی دیوان رودکی، بخش قابل توجهی به دست نیامده است و از نخستین تلاشها و کاوشهای زندهیادان عبدالغنی میرزایف و براگینسکی که در سال 1958م، منتشر شد و چیزی کمتر از هزار بیت را در شمار می‌آورد تا پژوهشهای شادروان استاد [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] که در سال 1336ش، منتشر شد و پژوهشهای بعدی، تنها در حدود 500 بیت به سرودهای بازیافته [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]] اضافه شده است که در مورد صحت بعضی از آن‌ها نیز تردیدهایی باقی است.<ref>ر.ک: امامی، نصرالله، ص107-106</ref>. | ||