۵۳٬۳۲۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR06012.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مولف | |کد مولف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE6012AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
==ولادت== | |||
«ابن | «ابن طَيِّب، ابوعبدالله محمد شَرَقى (شرگى، شراگى)»، ملقب به شمسالدين (1110 - 1170ق)، محدث، نحوى، اديب و مورخ مغربى، در قريه شراقه (شراگه)، در نزديكى فاس و در خانوادهاى اهل علم و ادب به دنيا آمد. | ||
وی دوران كودكى و نوجوانى را در فاس گذراند. دو ساله بود كه پدرش به رسم آن زمان، از حسن بن على عجيمى براى او اجازه روايت حديث گرفت. | |||
==کسب علم و دانش== | |||
دروس مقدماتى را از پدر و عمهاش كه هر دو از محدثان و علماى فاس بودند، فراگرفت و سپس نزد ديگر محدثان و استادان آنجا، از جمله احمد بن محمد درعى و محمد بن عبدالقادر فاسى و ابواسحاق ابراهيم سباعى، به فراگيرى حديث و ساير علوم پرداخت. | دروس مقدماتى را از پدر و عمهاش كه هر دو از محدثان و علماى فاس بودند، فراگرفت و سپس نزد ديگر محدثان و استادان آنجا، از جمله احمد بن محمد درعى و محمد بن عبدالقادر فاسى و ابواسحاق ابراهيم سباعى، به فراگيرى حديث و ساير علوم پرداخت. | ||
او علاوه بر حديث، به تحصيل تفسير، فقه، صرف و نحو، لغت و ادب نيز همت گماشت و بهزودى از دانشمندان نامدار عصر خود گرديد. وى در راه كسب علم، شهرهاى بسيارى را زير پا گذاشت. در حدود 1143ق، حج گزارد و مدت 2 سال در مكه مجاور شد و به كار تأليف و تدريس پرداخت. سپس از طريق شام به روم رفت و پس از چندى از راه مصر به حجاز بازگشت. در اثناى اين سفرها از علما و انديشمندان هر ديار بهره برد و با آنان در علوم مختلف به مباحثه نشست و دانشپژوهان بسيارى نيز از جمله حمدون بن عبدالسلام بنانى و سيد محمد مرتضى زبيدى صاحب «تاج العروس» از محضر وى بهره | او علاوه بر حديث، به تحصيل تفسير، فقه، صرف و نحو، لغت و ادب نيز همت گماشت و بهزودى از دانشمندان نامدار عصر خود گرديد. وى در راه كسب علم، شهرهاى بسيارى را زير پا گذاشت. در حدود 1143ق، حج گزارد و مدت 2 سال در مكه مجاور شد و به كار تأليف و تدريس پرداخت. سپس از طريق شام به روم رفت و پس از چندى از راه مصر به حجاز بازگشت. در اثناى اين سفرها از علما و انديشمندان هر ديار بهره برد و با آنان در علوم مختلف به مباحثه نشست و دانشپژوهان بسيارى نيز از جمله حمدون بن عبدالسلام بنانى و سيد محمد مرتضى زبيدى صاحب «تاج العروس» از محضر وى بهره جستند. | ||
ابن طيب، مشايخ غربى و شرقى خود را بيش از 180 تن ذكر كرده و شرح حال آنان رابه ترتيب در 2 كتاب «أنيس المطرب» و «الأفق المشرق» آورده است. وى در پايان اين سفرها به مدينه رفت و به تأليف و تدريس مشغول شد و سرانجام در همان جا درگذشت. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
# إرسال الأسانيد و إيصال المصنفات و المسانيد (الفهرسة الصغرى نيز گفته مىشود)؛ | |||
# إضائة الراموس؛ | |||
# تجريد الرواية في تحقيق الكفاية (شرحى است بر كفاية المتحفظ و نهاية المتلفظ ابن اجدابى)؛ | |||
# شرح حزب ابىزكريا يحيى بن شرف نووى (شرحى است بر كتاب دعاى نووى)؛ | |||
# عيون الموارد السلسلة من عيون الأسانيد المسلسلة؛ | |||
# فيض نشر الانشراح من روض طي الاقتراح (حاشيهاى بر الاقتراح سيوطى است)؛ | |||
# مفتاح الوصول إلى علم الأصول (در شرح مقدمه عبدالقادر فاسى)؛ | |||
# موطئة الفصيح لموطأة الفصيح (شرحى است بر منظومة الموطأة ابن مرحل)؛ | |||
و... | و... | ||