۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الإعراب المفصل لكتاب الله المرتل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌ب' به 'ی‌ب'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ت' به 'ه‌ت') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ب' به 'ی‌ب') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
ایشان ترکیب آیات قرآن را به‌ترتیب از سوره حمد آغاز و به سوره ناس ختم نموده است. ایشان ذیل هر آیه، مفرادت آن آیه را آورده و به ترکیب و گاه تجزیه آنها پرداخته است. برای روشن شدن روش کار نویسنده به دو نمونه از آن اشاره می‌شود: | ایشان ترکیب آیات قرآن را به‌ترتیب از سوره حمد آغاز و به سوره ناس ختم نموده است. ایشان ذیل هر آیه، مفرادت آن آیه را آورده و به ترکیب و گاه تجزیه آنها پرداخته است. برای روشن شدن روش کار نویسنده به دو نمونه از آن اشاره می‌شود: | ||
# [[صالح، بهجت عبدالواحد|بهجت عبدالواحد]] کتاب را با ترکیب '''بسم الله الرحمن الرحيم''' (حمد: 1)، آغاز نموده است. او می‌گوید: «باء» در «بسم» حرف جر است که علما در آن اختلاف نموده اند؛ برخی معتقدند این حرف در اینجا برای استعانت و گروهی دیگر معتقدند برای سببیت... استعمال شده است. «سم» مجرور به حرف بای جاره و علامت جر آن کسره است. اصل آن «اسم» بوده که الف آن بهخاطر اختصار افتاده است. «اسم» اضافه به «الله» شده است. «الله» لفظ جلاله و مجرور به اضافه و علامت جر آن کسر است. «الله» در اصل «الإله» بوده که همزه آن بهخاطر اختصار حذف شده و لام در لام ادغام شده و مشدد گردیده است. برخی درباره اینکه اصل «الله» چه بوده نظرات دیگری دارند که نویسنده به آنها نیز اشاره نموده است. «الرحمن الرحيم» دو صفت برای لفظ جلاله «الله» و مجرور هستند و علامت جر آنها کسره ظاهر است. دلیل مشدد شدن «راء» به خاطر قلب لام به راء و یا ادغام لام به راء است... و بهخاطر این است که «راء» از حروف شمسی است. «رحمن» بر «رحیم» مقدم شده؛ زیرا رحمن اسم خاص خداوند است و رحیم اسم مشترک برای خداوند و غیر خداوند است...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28258/1/7 ر.ک: متن کتاب، ج1، ص7-8]</ref>. | # [[صالح، بهجت عبدالواحد|بهجت عبدالواحد]] کتاب را با ترکیب '''بسم الله الرحمن الرحيم''' (حمد: 1)، آغاز نموده است. او می‌گوید: «باء» در «بسم» حرف جر است که علما در آن اختلاف نموده اند؛ برخی معتقدند این حرف در اینجا برای استعانت و گروهی دیگر معتقدند برای سببیت... استعمال شده است. «سم» مجرور به حرف بای جاره و علامت جر آن کسره است. اصل آن «اسم» بوده که الف آن بهخاطر اختصار افتاده است. «اسم» اضافه به «الله» شده است. «الله» لفظ جلاله و مجرور به اضافه و علامت جر آن کسر است. «الله» در اصل «الإله» بوده که همزه آن بهخاطر اختصار حذف شده و لام در لام ادغام شده و مشدد گردیده است. برخی درباره اینکه اصل «الله» چه بوده نظرات دیگری دارند که نویسنده به آنها نیز اشاره نموده است. «الرحمن الرحيم» دو صفت برای لفظ جلاله «الله» و مجرور هستند و علامت جر آنها کسره ظاهر است. دلیل مشدد شدن «راء» به خاطر قلب لام به راء و یا ادغام لام به راء است... و بهخاطر این است که «راء» از حروف شمسی است. «رحمن» بر «رحیم» مقدم شده؛ زیرا رحمن اسم خاص خداوند است و رحیم اسم مشترک برای خداوند و غیر خداوند است...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28258/1/7 ر.ک: متن کتاب، ج1، ص7-8]</ref>. | ||
# ایشان آیه دوم سوره فاتحه را دو بخش «الحمد لله» و «رب العالمين» تقسیم نموده است. «الحمد» در «الحمد لله» مبتدا و مرفوع به ضمه است. لام در «لله» حرف جر و به معنای اختصاص آمده است. «الله» اسم مجروری است که علامت جر آن کسره است. جار و مجرور «لله» متعلق به خبر مبتدا که محذوف است، | # ایشان آیه دوم سوره فاتحه را دو بخش «الحمد لله» و «رب العالمين» تقسیم نموده است. «الحمد» در «الحمد لله» مبتدا و مرفوع به ضمه است. لام در «لله» حرف جر و به معنای اختصاص آمده است. «الله» اسم مجروری است که علامت جر آن کسره است. جار و مجرور «لله» متعلق به خبر مبتدا که محذوف است، می‌باشد (الحمد مختص لله). | ||
«رب» در «رب العالمين» صفت «الله» یا بدل از آن است که علامت جر آن کسره ظاهر است. «العالمين» مضاف‌الیه و علامت جر آن حرف «یاء» است؛ چون به قول بعضی، ملحق به جمع مذکر سالم | «رب» در «رب العالمين» صفت «الله» یا بدل از آن است که علامت جر آن کسره ظاهر است. «العالمين» مضاف‌الیه و علامت جر آن حرف «یاء» است؛ چون به قول بعضی، ملحق به جمع مذکر سالم می‌باشد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28258/1/9 ر.ک: همان، ص9]</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||