انواریه: تفاوت میان نسخه‌ها

}}  

از این کتاب، تنها یک نسخه، با تاریخ کتابت هفتم ذى‎قعده سنه 1265ق، در کتابخانه: Königliche Bibliothek برلین موجود است که متن کتاب حاضر از روى میکروفیلم همان نسخه تصحیح شده است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه سیزده</ref>.

هروى در شرح خود و در مواضع بسیار، به مسائلى اشاره مى‎کند که با مضامین نظرى مبانى تصوف مربوط مى‎شوند؛ از آن جمله، یکى اینکه در جزء شرایطى که براى تعلم فلسفه اشراقى قائل مى‎شود «علم مکاشفه» و «علم سلوک مشایخ» را قرار مى‎دهد. از امیر سید محمد گیسودراز یاد مى‎کند و مکتوب پانزدهم از مکتوبات او را به‌تمامى، در نقل قول مى‎آورد که مکتوبى است درباره ابدال (هفت بدلاى هفت اقلیم و 357 ابدال دیگر). در چند موضع، از کتابى نام مى‎برد که قصد تحریر آن را مى‎داشته و آن کتاب را سراج الحكمة نامیده است. به احتمال زیاد، این کتاب در سنّت کتب صوفیان (شاید در سنت کتب صوفیان چشتى) مى‎بوده است. در کل، در خصوص روش هروى در شرح مطالب حكمة الإشراق، می‌توان گفت که وى بیشتر به جنبه‌هاى عرفانى التفات نظر دارد و به مطالب فلسفى، یا فلسفى - منطقى صورى به‎ندرت توجه و علاقه‌اى بروز مى‎دهد. اینکه در موارد عدیده، هروى، پس از شرح عبارات [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] علاوه کرده است: «و این مطابق مذهب اهل حق و مشایخ صوفیه است»، خود تأکیدى بر این توجّه خاص مى‎تواند بود<ref>ر.ک: همان، صفحه شانزده - هفده</ref>.

# []...: اضافات مصحح به متن، کلمات یا عبارات متن حكمة الإشراق و متن شرح قطب‎الدین شیرازى که در انواریه ذکر نشده‌اند؛ درصورتى‎که مصحح تشخیص داده باشد که اضافه آن ضرورى است.  

# [[]]...: مواردى که هروى از شرح قطب‎الدین شیرازى نقل کرده؛ اعم از ترجمه، اقتباس و یا نقل عین عبارات عربى. مصحح در پانوشت‎ها، مواردى را که هروى به اقتباس - ترجمه دست زده، از مواردى که عبارتى را ترجمه نموده، با ذکر«اقتباس از شیرازى» آن موارد را از یکدیگر مشخص کرده.