۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یآ' به 'یآ') |
جز (جایگزینی متن - 'هع' به 'هع') |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
«علیرغم آنکه شیخ حسن فقیه بوده و ظاهرا به کار تاریخ اشتغالی نداشته، کتابش در تاریخ جنبش، اثری بکر و بدیع بوده و توان گفت که اسلوب نگارش تاریخ را تا حدود زیادی رعایت کرده است. وی در سرگذشت جنبش، بحث را با کلیات شروع کرده، قدمبهقدم وقایع آن را دنبال کرده و تا رسیدن به نتایج قطعی پابهپای حوادث، کتاب خود را به پیش برده است. پرداختن وی به نوشتن تاریخ چنین جنبشی، نشانگر جایگاه والایی است که در این جنبش بهلحاظ دینی و سیاسی در ذهنیت شیخ حسن داشته است. این، در حالی است که جز یکی دو جزوه کوتاه، این کتاب تنها اثر تکنگارانهای است که در اینباره و در همان دورهای که جنبش برپا بوده، به نگارش درآمده است»<ref>همان، ص14</ref>. | «علیرغم آنکه شیخ حسن فقیه بوده و ظاهرا به کار تاریخ اشتغالی نداشته، کتابش در تاریخ جنبش، اثری بکر و بدیع بوده و توان گفت که اسلوب نگارش تاریخ را تا حدود زیادی رعایت کرده است. وی در سرگذشت جنبش، بحث را با کلیات شروع کرده، قدمبهقدم وقایع آن را دنبال کرده و تا رسیدن به نتایج قطعی پابهپای حوادث، کتاب خود را به پیش برده است. پرداختن وی به نوشتن تاریخ چنین جنبشی، نشانگر جایگاه والایی است که در این جنبش بهلحاظ دینی و سیاسی در ذهنیت شیخ حسن داشته است. این، در حالی است که جز یکی دو جزوه کوتاه، این کتاب تنها اثر تکنگارانهای است که در اینباره و در همان دورهای که جنبش برپا بوده، به نگارش درآمده است»<ref>همان، ص14</ref>. | ||
«وی در این کتاب، افزون بر نقل وقایع، جهتگیریهای فکری خودش را که برخاسته از متن واقعیات موجود در زمان وی و ارزشهای حاکم بر آن بوده و به تحولات و رخدادها روح و معنی بخشیده، آورده است. یکی از مهمترین نکات، تحرک مردم و به عبارتی حضور تودههای مردم در این جنبش بوده که شیخ حسن بهدقت اهمیت آن را دریافت و همه جا | «وی در این کتاب، افزون بر نقل وقایع، جهتگیریهای فکری خودش را که برخاسته از متن واقعیات موجود در زمان وی و ارزشهای حاکم بر آن بوده و به تحولات و رخدادها روح و معنی بخشیده، آورده است. یکی از مهمترین نکات، تحرک مردم و به عبارتی حضور تودههای مردم در این جنبش بوده که شیخ حسن بهدقت اهمیت آن را دریافت و همه جا بهعنوان حرکت عمومی مردم از آن یاد کرده است»<ref>همان، ص14-15</ref>. | ||
«وی مفهوم دقیق ملت را با عنایت به ملت مسلمان ایران که هویت مشترک مذهبی داشتهاند، اصل قرار داده و همه جا از علما | «وی مفهوم دقیق ملت را با عنایت به ملت مسلمان ایران که هویت مشترک مذهبی داشتهاند، اصل قرار داده و همه جا از علما بهعنوان رؤسای ملت یاد کرده و در برابر آنها، دولت را قرار داده است. در نگاه وی، اعلای کلمه ملت، مساوی و مساوق با اعلای کلمه اسلام است و در مجموع به معنای قوت و قدرت حضور این هویت مشترک مذهبی در میان توده مردم است. این نگرش در واقع، بهکارگیری دقیق همان مفهوم ملت در قرآن است»<ref>همان، ص15</ref>. | ||
«شکل نگارش و استفاده از مواد تاریخی در این اثر، در حد خود بسیار جالب و قابل توجه است. بحث، از چگونگی تأثیر فرنگیان بر ایرانیان آغاز شده، خصلت پلید استعمار مورد توجه قرار گرفته و پس از آن از سفر شاه به فرنگ، گرفتن امتیاز، متن امتیازنامه و... و بهترتیب تا انتهای وقایع تنباکو به پیش رفته است. وی متن تلگرافات را با دقت ثبت کرده و این بهتنهایی نشانگر آگاهی کامل وی از اهمیت این تلگرافات | «شکل نگارش و استفاده از مواد تاریخی در این اثر، در حد خود بسیار جالب و قابل توجه است. بحث، از چگونگی تأثیر فرنگیان بر ایرانیان آغاز شده، خصلت پلید استعمار مورد توجه قرار گرفته و پس از آن از سفر شاه به فرنگ، گرفتن امتیاز، متن امتیازنامه و... و بهترتیب تا انتهای وقایع تنباکو به پیش رفته است. وی متن تلگرافات را با دقت ثبت کرده و این بهتنهایی نشانگر آگاهی کامل وی از اهمیت این تلگرافات بهعنوان اسناد جنبش میباشد. وی همچنین از بسیاری از نامههایی که از شهرهای مختلف نوشته میشده - ظاهرا نامههای شخصی یا عرض حال به علما - بهره برده و با ثبت این نامهها تا اندازهای وقایع شهرستانها را نیز ثبت کرده است؛ هرچند نسبت به وقایع برخی شهرها اطلاعات اندکی ارائه شده است»<ref>همان</ref>. | ||
«از مواردی از کتاب وی، چنین برمیآید که مؤلف در تهران بوده و طبعا به دلیل آشنایی پیشین با علما، بهویژه شیخ فضلالله نوری که با وی رفتوآمد داشته، علاوه بر آنچه خود مشاهده میکرده، متن تلگرافات را از طریق آنان به دست میآورده است... وی با عبارت «به وسائطی چند به دست آمد»، بهطور مبهم درباره نوع دستیابیاش به منابع اشاره کرده... طبیعی است که وی تنها با حضور در بیت میرزای شیرازی میتوانسته... [به این امور] دسترسی داشته باشد»<ref>همان، ص15-16</ref>. | «از مواردی از کتاب وی، چنین برمیآید که مؤلف در تهران بوده و طبعا به دلیل آشنایی پیشین با علما، بهویژه شیخ فضلالله نوری که با وی رفتوآمد داشته، علاوه بر آنچه خود مشاهده میکرده، متن تلگرافات را از طریق آنان به دست میآورده است... وی با عبارت «به وسائطی چند به دست آمد»، بهطور مبهم درباره نوع دستیابیاش به منابع اشاره کرده... طبیعی است که وی تنها با حضور در بیت میرزای شیرازی میتوانسته... [به این امور] دسترسی داشته باشد»<ref>همان، ص15-16</ref>. |
ویرایش