۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
القول السديد في شرح جوهرة التوحيد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ه‌ط' به 'ه‌ط'
جز (جایگزینی متن - 'ل‌ا' به 'ل‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ط' به 'ه‌ط') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
شارح نیز سبب نگارش شرح بر جوهرة التوحيد را اینگونه توضیح داده است: «علما بر این منظومه شروح متعددی نوشته‌اند. من نیز بهتر دیدم که بین این عده بهره‌ای داشته باشم؛ پس شرحی روان نوشتم تا مقدمه‌ای بر مطالعات اعتقادی و گفتاری محکم در معرفت اصول اعتقادی باشد و لذا نامش را «القول السديد في شرح جوهرة التوحيد» نهادم<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29317/1/8 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص8]</ref>. | شارح نیز سبب نگارش شرح بر جوهرة التوحيد را اینگونه توضیح داده است: «علما بر این منظومه شروح متعددی نوشته‌اند. من نیز بهتر دیدم که بین این عده بهره‌ای داشته باشم؛ پس شرحی روان نوشتم تا مقدمه‌ای بر مطالعات اعتقادی و گفتاری محکم در معرفت اصول اعتقادی باشد و لذا نامش را «القول السديد في شرح جوهرة التوحيد» نهادم<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29317/1/8 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص8]</ref>. | ||
برخی شروح مانند حاشية الصاوي، اشعار جوهرة التوحيد را در سه مبحث الهیات، نبوات و سمعیات تقسیم و شرح کرده‌اند؛ اما سمیر شاوی این تقسیمبندی را لحاظ نکرده و تنها به انتخاب عناوین ابیات بسنده کرده است. شیوه شارح در نگارش اثر بدین ترتیب است که پس از عنوان منتخب، بیت مورد نظر را | برخی شروح مانند حاشية الصاوي، اشعار جوهرة التوحيد را در سه مبحث الهیات، نبوات و سمعیات تقسیم و شرح کرده‌اند؛ اما سمیر شاوی این تقسیمبندی را لحاظ نکرده و تنها به انتخاب عناوین ابیات بسنده کرده است. شیوه شارح در نگارش اثر بدین ترتیب است که پس از عنوان منتخب، بیت مورد نظر را به‌طور کامل آورده و سپس به شرح مقصود مصنف پرداخته است. در ابتدای شرح در صورت نیاز، الفاظ و واژگان ابیات را معنا کرده، شواهد قرآنی و روایی را آورده و به شبهات مرتبط پاسخ گفته است. | ||
فهرست تفصیلی مطالب کتاب در انتهای آن ذکر شده است. شارح در خود متن، آدرس آیات را در کروشه آورده است؛ اما آدرس روایات را با ذکر نام منبع و صفحه آن به پاورقی منتقل کرده است. برخی الفاظ یا اصطلاحات را نیز معنا کرده است. نبود فهرست منابع از کمبودهای این اثر است. | فهرست تفصیلی مطالب کتاب در انتهای آن ذکر شده است. شارح در خود متن، آدرس آیات را در کروشه آورده است؛ اما آدرس روایات را با ذکر نام منبع و صفحه آن به پاورقی منتقل کرده است. برخی الفاظ یا اصطلاحات را نیز معنا کرده است. نبود فهرست منابع از کمبودهای این اثر است. | ||