العقائد الإسلامية (سابق): تفاوت میان نسخه‌ها

و بعد از اینکه خداوند برخی از انبیا را در آیه 58 سوره مریم نام می‎برد، می‌گوید: '''أُولَـئِك الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَيهِم مِّنَ النَّبِيينَ مِن ذُرِّيةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيةِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَينَا وَ اجْتَبَينَا إِذَا تُتْلَى عَلَيهِمْ آياتُ الرَّحْمَـنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُكيا''' (آنان کسانى از پیامبران بودند که خداوند بر ایشان نعمت ارزانى داشت؛ از فرزندان آدم بودند و از کسانى که همراه نوح [بر کشتى‎] سوار کردیم و از فرزندان ابراهیم و اسرائیل و از کسانى که [آنان را] هدایت نمودیم و برگزیدیم [و] هرگاه آیات [خداى‎] رحمان بر ایشان خوانده مى‎شد، سجده‎کنان و گریان به خاک مى‎افتادند).

به گواهی نصوصِ بسیارِ قرآنی که در شأن انبیای الهی نازل شده‌اند، صفات پاکی و قداست و نزاهت در حدی به آنان داده شده که آنها را نمونه زنده و صورت والای کمال انسانی قرار می‌دهد. طبعا امثال چنین اشخاصی از وقوع در گناه در امان هستند؛ واجبی را ترک نکرده و حرامی را انجام نخواهند داد و جز به اخلاق عظیمه‌ای که آنان را نمونه نیکو قرار دهد، متصف نمی‌شوند. آنان مَثَل اعلایی هستند که مردم به‎سویشان متوجه می‌گردند و انبیا در رسیدن به کمالی که برایشان مقدر شده در تلاشند. خودِ خداوند متولی تأدیب و تربیت و تهذیب و تعلیم آنان شده تا قله‌های رفیع انسانیت و برگزیده خداوند باشند؛ '''أُولَـئِك الَّذِينَ آتَينَاهُمُ الْكتَابَ وَ الْحُكمَ وَ النُّبُوَّةَ فَإِن يكفُرْ بِهَا هَـؤُلَاءِ فَقَدْ وَكلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيسُوا بِهَا بِكافِرِينَ أُولَـئِك الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ... ''' ﴿انعام: 89 و 90﴾ (آنان کسانى بودند که کتاب و داورى و نبوت بدیشان دادیم و اگر اینان [مشرکان‎] بدان کفر ورزند، بى‎گمان، گروهى [دیگر] را بر آن گماریم که بدان کافر نباشند. اینان کسانى هستند که خدا هدایتشان کرده است، پس به هدایت آنان اقتدا کن...) و '''وَ جَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَينَا إِلَيهِمْ فِعْلَ الْخَيرَاتِ وَ إِقَامَ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنَا عَابِدِينَ''' ﴿انبیاء: 73﴾ (و آنان را پیشوایانى قرار دادیم که به فرمان ما هدایت مى‎کردند و به ایشان انجام دادن کارهاى نیک و برپاداشتن نماز و دادن زکات را وحى کردیم و آنان پرستنده ما بودند) و '''إِنَّهُمْ كانُوا يسَارِعُونَ فِي الْخَيرَاتِ وَ يدْعُونَنَا رَغَبًا وَ رَهَبًا وَ كانُوا لَنَا خَاشِعِينَ''' ﴿انبیاء: 90﴾ (آنان در کارهاى نیک شتاب مى‎نمودند و ما را از روى رغبت و بیم مى‎خواندند و در برابر ما فروتن بودند).