۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
جز (جایگزینی متن - 'موسس' به 'مؤسس') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
وى در سمرقند و در خانقاه خواجه فضلالله ابوالليثى كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]ى ثانى خوانده مىشد، سكونت داشت و دو سال از درس او بهرهمند گشت و در هرات در محضر نورالدين جامى، علم عروض و اصطلاحات صوفيه آموخت و نزد حافظ على جامى، قرائت قرآن را فراگرفت و در مجلس درس ملا احمد تفتازانى، در مسجد جامع شهر هرات حضور مىيافت. | وى در سمرقند و در خانقاه خواجه فضلالله ابوالليثى كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]ى ثانى خوانده مىشد، سكونت داشت و دو سال از درس او بهرهمند گشت و در هرات در محضر نورالدين جامى، علم عروض و اصطلاحات صوفيه آموخت و نزد حافظ على جامى، قرائت قرآن را فراگرفت و در مجلس درس ملا احمد تفتازانى، در مسجد جامع شهر هرات حضور مىيافت. | ||
وى در زبان تركى جغتايى و فارسی، نویسنده و شاعر زبردستى بود و | وى در زبان تركى جغتايى و فارسی، نویسنده و شاعر زبردستى بود و مؤسس شعر جغتايى نيز مىباشد. در زبان جغتايى، «نوائى» و در زبان فارسی، «فانى» تخلص مىكرد. | ||
تفاوت امير عليشير با ديگر اميران تركتبار عصر خود، اين بود كه او تنها يك نظامى نبود و بيشتر تكاپوهایش صبغه فرهنگى داشت، چنانكه گاه مورد طعن مخالفان نيز قرار مىگرفت و او را اميرى مىدانستند كه فاقد توانايى نظامى است. | تفاوت امير عليشير با ديگر اميران تركتبار عصر خود، اين بود كه او تنها يك نظامى نبود و بيشتر تكاپوهایش صبغه فرهنگى داشت، چنانكه گاه مورد طعن مخالفان نيز قرار مىگرفت و او را اميرى مىدانستند كه فاقد توانايى نظامى است. |
ویرایش