۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'کفایة المحصلین في تبصرة أحکام الدین' به 'كفاية المحصلين في تبصرة أحكام الدين') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدعلى مدرس | '''محمدعلى مدرس تبريزى '''(۱۲۹۶-۱۳۷۳ق)، مشهور به مدرس خیابانی از عالمان قرن چهاردهم قمری، | ||
== ولادت == | |||
در سال 1296ق در تبريز پا به عرصه وجود نهاد و در 16 فروردين 1333ش (اول شعبان 1373ق) در تبريز وفات يافت. | |||
حوزه درسى آن دو عالم بزرگوار كه از مراجع دينى بودند، مدرس تبريزى را به مراتب عالى فقهى و اصولى رهنمون شد و كمال نبوغ اجتهادى را در او به ظهور رساند و به اين ترتيب مراجع بزرگ آن زمان حضرات آيات [[حجت کوهکمری، محمد|سيد محمد حجت كوهكمرهاى]]، [[صدر، صدرالدین|سيد صدرالدين صدر]]، ميرزا محمدعلى شاهآبادى | == تحصیلات == | ||
مدرس تبريزى مقدمات علوم عربى را در حوزههاى دينى آن روز فرا گرفت. آنگاه به تحصيل كتب معمول فقهى، اصولى و رياضيات در مدرسه طالبيه تبريز روى آورد. وى علوم معقول را در محضر آیتالله ميرزا على لنكرانى، خارج فقه و اصول را در مكتب آیتالله ميرزا ابوالحسن مجتهد (مشهور به انگجى) آموخت. همچنين در حوزه درسى [[مجتهد تبریزی، صادق بن محمد|آیتالله ميرزا صادق مجتهد تبريزى]] حاضر شد. | |||
حوزه درسى آن دو عالم بزرگوار كه از مراجع دينى بودند، مدرس تبريزى را به مراتب عالى فقهى و اصولى رهنمون شد و كمال نبوغ اجتهادى را در او به ظهور رساند و به اين ترتيب مراجع بزرگ آن زمان حضرات آيات [[حجت کوهکمری، محمد|سيد محمد حجت كوهكمرهاى]]، [[صدر، صدرالدین|سيد صدرالدين صدر]]، [[شاهآبادی، محمدعلی|ميرزا محمدعلى شاهآبادى تهرانى]]، محمدحسين کاشفالغطاء، ميرزا عبدالحسين رشتى به وى اجازه اجتهاد دادند. | |||
علاوه بر آن از محضر آيات عظام محمدعلى هبةالدين شهرستانى، [[آقا بزرگ تهرانى]] و [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، محمدحسين کاشفالغطاء و ميرزا عبدالحسين رشتى اجازه روايت گرفت. | علاوه بر آن از محضر آيات عظام محمدعلى هبةالدين شهرستانى، [[آقا بزرگ تهرانى]] و [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، محمدحسين کاشفالغطاء و ميرزا عبدالحسين رشتى اجازه روايت گرفت. | ||
خط ۴۹: | خط ۵۳: | ||
مرحوم مدرس تبريزى از پيشروان فرهنگنويسى در زبان فارسى به شمار مىرود و آثارش منبع بسيارى از فرهنگنويسان بوده است. به اين نكته نيز بايد توجه كرد كه اين فرهنگ نگار بزرگ از ميان عالمان حوزه علميه برخاسته است. با اين وصف سهم حوزه علميه در نگارش فرهنگهاى امروزى در صدر جدول مراكز علمى، پژوهشى قرار دارد و بجاست فرهنگنگارى فارسى را نشئت گرفته از افكار عالمان دينى از جمله مرحوم مدرس تبريزى دانست. | مرحوم مدرس تبريزى از پيشروان فرهنگنويسى در زبان فارسى به شمار مىرود و آثارش منبع بسيارى از فرهنگنويسان بوده است. به اين نكته نيز بايد توجه كرد كه اين فرهنگ نگار بزرگ از ميان عالمان حوزه علميه برخاسته است. با اين وصف سهم حوزه علميه در نگارش فرهنگهاى امروزى در صدر جدول مراكز علمى، پژوهشى قرار دارد و بجاست فرهنگنگارى فارسى را نشئت گرفته از افكار عالمان دينى از جمله مرحوم مدرس تبريزى دانست. | ||
== وفات == | |||
سرانجام اين عالم جليل القدر پس از يك عمر تحقيق و تألیف در 16 فروردين سال 1333ش (مطابق با اول شعبان 1373ق) از اين جهان رحلت نمود. پس از وفات با نهايت تجليل و احترام تشييع و در طوبائيه تبريز به رسم امانت به خاک سپرده شد. سپس به قم منتقل و حضرت [[مرعشی، شهابالدین|آیتالله مرعشى نجفى]] بر پيكرش نماز اقامه كرد و در قبرستان شيخان در جوار بارگاه كريمه اهلبيت حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. | سرانجام اين عالم جليل القدر پس از يك عمر تحقيق و تألیف در 16 فروردين سال 1333ش (مطابق با اول شعبان 1373ق) از اين جهان رحلت نمود. پس از وفات با نهايت تجليل و احترام تشييع و در طوبائيه تبريز به رسم امانت به خاک سپرده شد. سپس به قم منتقل و حضرت [[مرعشی، شهابالدین|آیتالله مرعشى نجفى]] بر پيكرش نماز اقامه كرد و در قبرستان شيخان در جوار بارگاه كريمه اهلبيت حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. | ||
ویرایش