۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان غالب دهلوی مشتمل بر غزلیات و رباعیات فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
دیوان غالب دهلوی مشتمل بر غزلیات و رباعیات فارسی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۰۹
، ۲۶ اوت ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ن‌س' به 'ن‌س'
جز (جایگزینی متن - 'ل‌ا' به 'ل‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'ن‌س' به 'ن‌س') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
محقق در دیباچه چاپ دوم در مورد ویژگیهای شعر [[غالب دهلوي، اسدالله بن عبدالله|غالب دهلوی]] بیان می‌دارد که: جایگاه شعر غالب در سیر تخیل ادبی تا بدان پایه است که برای بررسی سیر طبیعی خیال و پژوهش در شعر و ادب فارسی از اشارت بدان گریزی نیست. هنگامی که شاعرانی چون مشتاق اصفهانی و شعله اصفهانی در مکتب اصفهان از سبک معروف دوران خویش روی برتافتند و به شیوه‌های پیشین بازگشتند، در آن سوی مرزهای سیاسی ایران همان روش، با نگرشی نو و طرزی تازه شکل می‌گرفت و | محقق در دیباچه چاپ دوم در مورد ویژگیهای شعر [[غالب دهلوي، اسدالله بن عبدالله|غالب دهلوی]] بیان می‌دارد که: جایگاه شعر غالب در سیر تخیل ادبی تا بدان پایه است که برای بررسی سیر طبیعی خیال و پژوهش در شعر و ادب فارسی از اشارت بدان گریزی نیست. هنگامی که شاعرانی چون مشتاق اصفهانی و شعله اصفهانی در مکتب اصفهان از سبک معروف دوران خویش روی برتافتند و به شیوه‌های پیشین بازگشتند، در آن سوی مرزهای سیاسی ایران همان روش، با نگرشی نو و طرزی تازه شکل می‌گرفت و سخن‌سنجان باریکبینی را به خیل خیالپردازان آن سامان به ارمغان می‌فرستاد که حاصل این رهآورد ادبی، شاعر اندیشمند و نویسنده دیدهور [[غالب دهلوي، اسدالله بن عبدالله|میرزا اسدالله خان غالب دهلوی]] بود. | ||
[[غالب دهلوي، اسدالله بن عبدالله|غالب]] با قصیده‌های صمیمی و غزلهای دلنشین و مثنویها و رباعیات دلپذیر خود در محفل خیالپروران و نازکاندیشان و آتشنفسان دوران خود بر صدر نشسته و قدر دیده است و این در حالی است که در درون مرزهای سیاسی ایران، | [[غالب دهلوي، اسدالله بن عبدالله|غالب]] با قصیده‌های صمیمی و غزلهای دلنشین و مثنویها و رباعیات دلپذیر خود در محفل خیالپروران و نازکاندیشان و آتشنفسان دوران خود بر صدر نشسته و قدر دیده است و این در حالی است که در درون مرزهای سیاسی ایران، آن‌سان که بایسته شناخته نیست. | ||
شیوه [[غالب دهلوي، اسدالله بن عبدالله|غالب]] در اشعارش همان روش و کیفیت سخن عرفی و کلیم و صائب است که به سبک خیالپروریهای [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] رنگ و بوی یافته است. | شیوه [[غالب دهلوي، اسدالله بن عبدالله|غالب]] در اشعارش همان روش و کیفیت سخن عرفی و کلیم و صائب است که به سبک خیالپروریهای [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] رنگ و بوی یافته است. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
{{ب|''گفتم اینان مگر دلی دارند؟''|2=''گفت دارند لیکن از آهن''}} | {{ب|''گفتم اینان مگر دلی دارند؟''|2=''گفت دارند لیکن از آهن''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
و راه گریز از نماز و روزه را | و راه گریز از نماز و روزه را بدین‌سان آرزو می‌کند: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''در عالم بیزری که تلخ است حیات''|2=''طاعت نتوان کرد به امید نجات''}} | {{ب|''در عالم بیزری که تلخ است حیات''|2=''طاعت نتوان کرد به امید نجات''}} | ||