كتاب الزهد الكبير: تفاوت میان نسخه‌ها

«اخبرنا علی بن احمد بن نعبدان، انبا احمد بن عبید الصفار، ثنا تمتام، ثنا عبدالله بن مسلمة قال: ثنا عبدالله بن المبارک، عن عبدالله بن سعید بن ابی هند (ح) و اخبرنا ابوعبدالله محمد بن عبدالله الحافظ، انبأ أحمد بن جعفر القطیعی، ثنا عبدالله بن أحمد بن حنبل، حدثنی ابی، ثنا وکیع، ثنا عبدالله بن سعید بن ابی هند، عن ابیه، عن ابن عباس رضی‌الله‌عنهما [قال: قال رسول‎الله(ص): نعمتان مغبون فیهما کثیر من الناس، الصحة و الفراغ»]. در این روایت با سند فوق از پیامبر خدا(ص) نقل شده که دو نعمت هستند که بیشتر مردم در آن متضرر می‌شوند(و به حق نمی‌توانند از آن بهره کافی را ببرند) و آن دو نعمت سلامتی و فراغت بال (آسوده‎خاطری) است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39252/1/61 ر.ک: متن کتاب، ص61-62]</ref>

روایت 242 از بخش دوم درباره ترک دنیا و مخالفت با نفس و هوی چنین است: اخبرنا ابوالحسن علی بن احمد بن محمد بن داود الرزاز ببغداد، ثنا ابوعمرو عثمان بن احمد الدقاق املاءً، ثنا عبدالله بن روح المدائنی، ثنا عثمان بن عمر، ثنا شعبه، عن ابی مسلمة، عن ابی نضرة، عن ابی سعید الخدری، ان رسول‎الله(ص) قال: «ان الدنیا خضرة حلوة و ان الله مستخلفکم فیها فینظر کیف تعملون، فاتقوا فتنة الدنیا و اتقوا فتنة النساء، فان اول فتنة بنی‌اسرائیل کانت فی النساء». از علی بن احمد بن محمد بن داود رزاز بغدادی نقل شده که رسول خدا(ص) فرمودند دنیا مانند منظره سرسبز زیبایی است که خداوند شما را در آن جای داده است و خلیفه او هستید. پس بنگرید که چگونه عمل می‌کنید؛ از فتنه دنیا و فتنه زنان بترسید که اولین فتنه بنی‌اسرائیل در زنانشان بود.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39252/1/132 ر.ک: همان، ص132]</ref>

در روایت دیگر در بخش کوتاه کردن آرزوها و مبادرت به عمل پیش از مرگ می‌خوانیم: «حدثنا الشریف ابوالحسن محمد بن الحسین العلوی، انبأ ابومحمد عبدالله بن محمد بن الحسن، ثنا عبدالله بن هاشم، ثنا وکیع، ثنا شعبة، عن قتادة، عن انس بن مالک قال: قال رسول‎الله(ص) «یهرم ابن آدم و یبقی منه اثنتان الحرص و الأمل»». در روایت انس بن مالک از پیامبر خدا می‌خوانیم که ایشان فرمودند: آدمی پیر می‌شود ولی دو صفت آزمندی و آرزومندیش با وی باقی می‎ماند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39252/1/189 ر.ک: همان، ص189]</ref>