کمال خوارزمی، حسین بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کمال‎الدین حسین بن حسن خوارزمی''' (متوفای 839ق)، از نویسندگان شیعه خوارزم، شاگرد خواجه ابوالوفاى خوارزمى، از مقربان سلطان غیاث‎الدّین شاه ملک و فرزند او، دارای ذوق شعری و نویسنده ينبوع الأسرار في نصائح الأبرار که کتابی است اخلاقی به شیوه آیات و روایات (غیر فلسفی).

به لقب خود «کمال‎الدّین» که دیگران بدو داده‎‏اند، در هیچ مورد اشارتى نکرده و همه جا با تواضع تمام به ذکر نام خود و پدرش اکتفا کرده‏»<ref>خوارزمی، حسین بن حسن، صفحه‎های بیست‎وپنج و بیست‎وشش</ref>.

«کمال‎الدّین خوارزمى را با غیاث‎الدّین شاه ملک، انس و الفتى تمام بود. از محبّت‎هاى او منّت‎ها به جان داشت؛ به‏‎طورى‎که آثار خود را که پس از مرگ وى نوشته است، به ذکر جمیل او مى‏آراید. شاه ملک را نیز بدو اخلاصى به‎غایت و لطف و عنایتى بی‌نهایت بود و در وصایا و نصایح خویش فرزند کامگار و جانشین خود را بدو سپرده بود. ولى به‎طورى‎که از پاره‏اى اشعار و برخى قراین و آثار برمی‌‏آید، این شاهزاده جوان گویا مانند پدر بدو توجّهى نداشته و به‏‌رغم بدسگالان کج‏‎اندیش او را مورد اعزاز و احترام خویش قرار نداده است‏»‏<ref>همان، صفحه سی</ref>.

کمال‎الدین حسین در اواخر عمر، با شستن دست از مدح این و آن، ترک ملازمت و مصاحبت امیران و بزرگان گفته، اوقات خویش را در خدمت به خاندان نبوّت و مدح آل رسول گذرانید‏<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‎وهشت </ref>.