مرهم العلل المعضلة في الرد علی أئمة المعتزلة: تفاوت میان نسخه‌ها

# در بسیاری از موارد، برای موضوعات و شروح و ردودش بر دیگران، مقدمه‎چینی می‎کند؛ او در صفحه 69 هنگام ذکر ادله عقلی بر عدم نسبت قبح به خدا می‌نویسد: «فها انا اقدم طرفا منه کالتوطئه و التمهید، ثم أذکر بعد النقل منه طرفا ردا له و ردفا» و دیگر موارد.

# مناظره در اقوال سائل و شناخت مرادش، عالم مسئول را بر آن می‌دارد که در سخنان سؤال‎کننده دقت کند. شیخ سائل از یافعی، در نحو و لغت اشتباهاتی کرده که یافعی به آن اشاره می‎کند. مثلاً هنگامی‎که یافعی عبارت سائل را در صفحه 30 نقل می‎کند؛ «انما یصح الاستدلال بکلام الله تعالی مهما کان عدل حکیم لا یفعل القبیح و یریده» به خطای نحوی او هم تنبیه می‌دهد؛ «قلت: هکذا لفظ السائل بالرفع؛ و صوابه بالنصب؛ عدلا حکیما» در این مورد، یافعی به غلط نحوی سؤال‎کننده پاسخ داده است. در مورد خطای لغوی هم مثلاً در قول یافعی هنگامی‎که در صفحه 60 کتاب سخن پرسشگر را مطرح می‎کند: «و ذکر السائل انه ضجَّع به فی الرد علی المعتزله» و بر آن تعلیقه می‎زند و می‌گوید: «هکذا بتشدید الجیم بعد الضاد المعجمة». محمود محمد محمود حسن نصار می‌نویسد: ابن منظور در لسان العرب در ماده «ضجع» می‌نویسد: یروی: فاظّجع بتشدید الطاء علی ابدال الضاد طاء ثم ادماغها فی الطاء. و یروی ایضا: فاضّجع، بتشدید الضاد، ادغم الضاد فی التاء فجعلها ضادا شدیدة علی لغة من قال: «مصبر» فی «مصطبر». و قیل: لا یقال: اطّجع لأنهم لا یدغمون الضاد فی الطاء. سپس می‌نویسد: به نظر می‎رسد گاهی قلم سائل لغزیده باشد و به دلیل سرعت در نوشتن و بدون قصد، این‎گونه خطاها از وی سر زده باشد. البته ممکن هم هست خطا کرده باشد که به‎هرحال انسان جایزالخطاست.

# برخلاف اینکه کتاب‎های عقاید سرشار از روش‎های جدلی فلسفی هستند و در آن به دلیل و برهان و کیفیت اسکات خصم برای مجادل و... استدلال شده است، یافعی در روش خودش و روشی که اتخاذ کرده، شیوه سجع را همچون اسلوبی از اسالیب إقناع و فهم مطلبی که درک کرده قرار می‌دهد؛ مانند سخنش: «و مما یدل ایضا علی ان العقل سبب النجاة من المحذور، أن لا ینکر فی عواقب الامور، و یخاف من تقلب الدهور الا عاقل حذور باهموم مغمور»<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص14-18</ref>