دیوان اشعار محمدتقی بهار: تفاوت میان نسخه‌ها

در مطالب مقدماتی کتاب، همچنین متنی ادبی از [[بهار، محمدتقی|بهار]] با عناوین «قلب شاعر» و «تربیت چیست؟» آمده است. وی در این متن از مطالبی چون شیوه تربیتی حاکم بر خانواده‌اش و یا مشکلات و مصائبش سخن گفته است. در بخشی از این متن می‎خوانیم: «مرا از شهر خودم که آشیانه گرم من در آنجا بود، در وسط زمستان، بیرون انداختند... زندگانی عائله را با ربح مبلغ خیلی کمی که از پس‎انداز و صرفه‎جویی عاقلانه مادرم پیش‎بینی شده بود، فوراً تأمین نموده، صد تومان رفقایم برایم راه انداخته و مرا در گاری پست که روی آن مثل شکم دریده نهنگ باز و نسیم خنک آمیخته به برف ما را در آن قبر متحرک نوازش می‌نمود، با چند نفر همراهان مقصر نشانیده، روانه کردند»<ref>ر.ک: همان، صفحه پنجاه‎وهشت</ref>.

[[بهار، محمدتقی|بهار]] در اشعارش به اخلاق، توجّه ویژه‌ای دارد که‎ این‎ مسئله‎ از یک جهت ناشی از دغدغه شاعر‎ و نگاه‎ وی‎ به‎ انسان‎ است‎ و از جهت دیگر به دوره خاص تاریخی‌ای مربوط می‌شود که [[بهار، محمدتقی|بهار]] در آن، می‎زیسته است؛ عصری که جامعه ایران با انواع هرج‎ومرج‎ها و بی‎ثباتی‎های سیاسی‎ و فرهنگی و اجتماعی در دوران قاجار و سپس انتقال حکومت به پهلوی‎ها مواجه بوده است. این مسئله، لزوم توجّه به زندگی بشر و ارزش‎های انسانی را دوچندان می‌کند. بهار، مردم را‎ به‎ عکس‎العمل نسبت به ظلم و ستم دعوت می‌کند و شاهان را به عدل و داد فرامی‎خواند، از هوای نفس و طمع برحذر می‌دارد و نیکی و حسن خلق را می‎ستاید. بهار در اشعارش‎ از‎ رذایل اخلاقی شکوه می‌کند و به فضایل اخلاقی می‌پردازد. دغدغه شاعر در زمینه اخلاقی، اهمیت شعر او را از جنبه اخلاقی نشان می‌دهد<ref>ر.ک: داودیان، محمدحسن، ص2</ref>.