محاضرات في الاعتقادات: تفاوت میان نسخه‌ها

محاضرات في الاعتقادات (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۴۲

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ی‎گ' به 'ی‌گ'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۳۴: / خط ۳۴: @@
 مؤلف محترم مقدمه کتاب را در ضمن سه مطلب مطرح کرده است. مطلب اول اینکه لازم است در مطرح کردن مباحث کلامی، اگر طرف مقابل بحث، شیعی و امامی‎مسلک است، با ادله درون‎مذهبی برای او استدلال آورده ‎شود و اگر طرف مقابل از مذهب اهل سنت است، در این صورت مسئله متفاوت می‌شود و باید در استدلال کردن برای او از ادله مشترک بر پایه قرآن، عقل و روایات مورد توافق او و یا طرفین بهره جست<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص‎8</ref>.
-مطلب دوم اینکه اگر استدلال به قرآن کریم باشد (که در آن آیات مورد استفاده در موضوع امامت بسیار یافت می‌شود)، باید شأن نزول آیات مربوطه بسیار مورد توجه قرار گیرد؛ بدین ترتیب که شأن نزول آیات، از طریق اهل سنت روایت شده باشد و اگر استدلال به‎وسیله عقل باشد، باید قوانین و احکام کلی عقل لحاظ شود و خارج از این قوانین بحث صورت نگیرد و اگر استدلال از سنت صورت می‎گیرد، باید از کتب اهل سنت برگرفته شده باشد<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>.
+مطلب دوم اینکه اگر استدلال به قرآن کریم باشد (که در آن آیات مورد استفاده در موضوع امامت بسیار یافت می‌شود)، باید شأن نزول آیات مربوطه بسیار مورد توجه قرار گیرد؛ بدین ترتیب که شأن نزول آیات، از طریق اهل سنت روایت شده باشد و اگر استدلال به‎وسیله عقل باشد، باید قوانین و احکام کلی عقل لحاظ شود و خارج از این قوانین بحث صورت نگیرد و اگر استدلال از سنت صورت می‌گیرد، باید از کتب اهل سنت برگرفته شده باشد<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>.
 مطلب سوم، اهمیت بحث از امامت است و اینکه این بحث نسبت به مباحث دیگر، از حساسیت و اهمیت بسزایی برخوردار است و ضرورت دارد مباحث امام‎شناسی را پیگیری کنیم و از این بحث کنیم که چه کسی پس از پیامبر اکرم(ص) به‎عنوان جانشین معین گردید است<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>.
@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 اولین دلیل طرح‎شده در بحث اثبات امامت و ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، آیه شریفه مباهله است. سؤال اول این است که در این آیه نام هیچ‎یک از اهل‎بیت(ع) ذکر نشده است؛ لذا ناچاریم برای ادامه استدلال، از روایات سنت استفاده کنیم؛ سنتی که مورد تأیید اهل سنت باشد. از حسن اتفاق، قضیه مباهله در صحاح و مسانید و تفاسیر معتبر اهل سنت ذکر شده است؛ فلذا هیچ شخصی، توانایی انکار آن را ندارد. حال برای استدلال دقیق به این اسانید روایی، دو جهت باید در نظر گرفته شود: یکی جهت سندی است که لازم است روایت متفق بین طرفین باشد و دوم جهت دلالی است و آن اینکه باید روایت واضح‎الدلاله باشد. وجه دلالت آیه شریفه بر امامت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، کلمه «أنفسنا» در آیه شریفه مباهله است که گویای بالاترین فضیلت ممکن برای ایشان و نهایت قرابت آن حضرت به جایگاه رفیع پیامبر اکرم(ص) است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص‎17-40</ref>.
-آیه بعد، آیه شریفه تطهیر است: '''إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ‎ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً''' ﴿الأحزاب: 33﴾. در این آیه برای استدلال، بیان دو نکته دقیق لازم است: یکی اینکه «اهل ‎بیت»، چه کسانی هستند و دوم اینکه مراد از ذهاب رجس چه چیزی می‎باشد؟ برای تعیین معنای «اهل بیت»، ناچاریم به کتب حدیث و کلمات علما - از محدثین و مفسرین – مراجعه کنیم. هنگامی که به معتبرترین کتب و اسانید روایی اهل سنت رجوع می‌شود، مشاهده می‎گردد که هنگام نزول این آیه شریفه، پیامبر اکرم(ص)، اهل بیت خویش را، یعنی [[امام على(ع)|علی]] و فاطمه و حسن و حسین(ع) را در زیر کسای خویش جمع می‎کند و به درگاه خدا عرض می‎کند: «اللهم هولاء أهل بيتي». در ادامه مصنف با بیان تحلیلی از آیه شریفه، معنای ذهاب رجس از اهل‎بیت(ع) را که همان عصمت و طهارت ذاتی است، ثابت می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص‎41-66</ref>.
+آیه بعد، آیه شریفه تطهیر است: '''إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ‎ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً''' ﴿الأحزاب: 33﴾. در این آیه برای استدلال، بیان دو نکته دقیق لازم است: یکی اینکه «اهل ‎بیت»، چه کسانی هستند و دوم اینکه مراد از ذهاب رجس چه چیزی می‎باشد؟ برای تعیین معنای «اهل بیت»، ناچاریم به کتب حدیث و کلمات علما - از محدثین و مفسرین – مراجعه کنیم. هنگامی که به معتبرترین کتب و اسانید روایی اهل سنت رجوع می‌شود، مشاهده می‌گردد که هنگام نزول این آیه شریفه، پیامبر اکرم(ص)، اهل بیت خویش را، یعنی [[امام على(ع)|علی]] و فاطمه و حسن و حسین(ع) را در زیر کسای خویش جمع می‎کند و به درگاه خدا عرض می‎کند: «اللهم هولاء أهل بيتي». در ادامه مصنف با بیان تحلیلی از آیه شریفه، معنای ذهاب رجس از اهل‎بیت(ع) را که همان عصمت و طهارت ذاتی است، ثابت می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص‎41-66</ref>.
 دلیل بعد برای اثبات ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، آیه شریفه ولایت است: '''إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ'''‎ ﴿المائدة: 55﴾. برای استدلال به این آیه لازم است به سنت مراجعه شود تا وجه و شأن نزول آیه مشخص گردد و پس از آن لازم است که وجه استدلال به آیه شریفه بر امامت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] مشخص گردد<ref>ر.ک: همان، ص‎67-94</ref>.
@@ خط ۵۷: / خط ۵۷: @@
 بخش بعدی در مورد ادله قول به خلافت ابوبکر است که نگارنده، ده دلیل را بر این ادعا مفصلا برمی‌شمارد و سپس به نقد و بررسی تک‎تک آنها می‌پردازد<ref>ر.ک: همان، ص‎355-388</ref>.
-موضوع بعدی مطرح‎شده در این جلد، بحث از ادله مثبت امامت و ولایت مابقی ائمه اطهار(ع) است که مؤلف با بیان نصوص حدیثی دال بر این مدعا به تشریح این موضوع می‌پردازد و در نهایت فصلی را اختصاص به امام زمان(عج) داده و در طی سه فصل به بررسی آن همت می‎گمارد: فصل اول در مورد اصل اعتقاد به امام زمان است. فصل دوم در مورد مباحثی است که مرتبط به امام زمان است، با توجه به روایات و اقوال اهل سنت در این موضوع. فصل سوم در باب جواب به سؤالاتی است که در موضوع مهدویت مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص‎421-444</ref>.
+موضوع بعدی مطرح‎شده در این جلد، بحث از ادله مثبت امامت و ولایت مابقی ائمه اطهار(ع) است که مؤلف با بیان نصوص حدیثی دال بر این مدعا به تشریح این موضوع می‌پردازد و در نهایت فصلی را اختصاص به امام زمان(عج) داده و در طی سه فصل به بررسی آن همت می‌گمارد: فصل اول در مورد اصل اعتقاد به امام زمان است. فصل دوم در مورد مباحثی است که مرتبط به امام زمان است، با توجه به روایات و اقوال اهل سنت در این موضوع. فصل سوم در باب جواب به سؤالاتی است که در موضوع مهدویت مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص‎421-444</ref>.
 جلد دوم کتاب، مشتمل بر دوازده بخش است. مؤلف در بخش اول، موضوع مظلومیت حضرت زهرا(س) را مطرح می‎کند؛ در این راستا ابتدا به ذکر احادیثی در مورد مقام و منزلت حضرت صدیقه طاهره می‌پردازد و در ادامه، سایر مباحث مرتبط با آن حضرت را مطرح می‎کند. در بخش‎های بعدی به مباحثی چون برتری ائمه اطهار(ع) بر پیامبران، عصمت امامان، صحابه و شوری، عدم تحریف قرآن، متعه و غیره پرداخته شده است.