القرامطة بين المد و الجزر: تفاوت میان نسخه‌ها

در فصل نخست، به چگونگی آغاز دعوت اسماعیلیه پرداخته شده است. حرکت اسماعیلیه، در دورانی روی داد که منازعات شدیدی میان بنی‎عباس و علویون رخ داده بود و قیام‎های متعددی از سوی علویون، علیه بنی‎عباس، شکل گرفت که همگی به شکست انجامید. به اعتقاد نویسنده، حرکت اسماعیلیه، درست در زمانی که اکثر قیام‎های علویون با شکست مواجه شده بود، به‎سرعت شیوع پیدا کرد. این قیام که به نظر وی، تا مدت‎ها به‎صورت پنهانی و مخفی بود، با علنی شدن شهادت [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در سال 148ق و وقوع اضطراب و پریشانی شیعه و تقسیم آن به گروه‎ها و طوایف مختلف، آشکار و علنی گردید و پایگاه اصلی آن، به‎خاطر استقرار محمد بن اسماعیل بن جعفر صادق در اهواز، در این شهر قرار گرفت<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16668/1/11 ر.ک: متن کتاب، ص11]</ref>.

فصل سوم، به بیان اقدامات داعی حسین اهوازی در عراق اختصاص یافته است. وی پس از وفات داعی عراق، منصب داعی بودن در این منطقه را به عهده گرفته و اسماعیلیان عراق را رهبری نمود<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16668/1/87 ر.ک: همان، ص87]</ref>.