۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ید' به 'ید') |
جز (جایگزینی متن - 'یر' به 'یر') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
#:از دیگر مضامین رایج در شعر [[نعمت الله ولي، نعمت الله بن عبدالله|نعمتالله]]، توصیف ذات باری تعالی است که این مقوله، به چند صورت در شعر او، حضور پیدا کرده است. گاه [[نعمت الله ولي، نعمت الله بن عبدالله|نعمتالله]] در اشعار خود، به توصیف خداوند پرداخته و از علم و حکمت خداوند و مسائل مربوط به آفرینش سخن گفته است و گاه با خداوند در قالب اشعار لطیفی مناجات میکند. اما وی بیش از همه، از خداوند در ارتباط با وحدت وجود سخن گفته است و حتی در بیشتر اشعار مناجاتی و توصیفی نیز اشارهای به این مطلب داشته است. وی در تمام قالبها، اعم از قصیده، غزل، ترجیع، مثنوی و رباعی، از مقوله وحدت وجود سخن به میان آورده است.<ref>ر.ک: همان، ص114-115</ref>. | #:از دیگر مضامین رایج در شعر [[نعمت الله ولي، نعمت الله بن عبدالله|نعمتالله]]، توصیف ذات باری تعالی است که این مقوله، به چند صورت در شعر او، حضور پیدا کرده است. گاه [[نعمت الله ولي، نعمت الله بن عبدالله|نعمتالله]] در اشعار خود، به توصیف خداوند پرداخته و از علم و حکمت خداوند و مسائل مربوط به آفرینش سخن گفته است و گاه با خداوند در قالب اشعار لطیفی مناجات میکند. اما وی بیش از همه، از خداوند در ارتباط با وحدت وجود سخن گفته است و حتی در بیشتر اشعار مناجاتی و توصیفی نیز اشارهای به این مطلب داشته است. وی در تمام قالبها، اعم از قصیده، غزل، ترجیع، مثنوی و رباعی، از مقوله وحدت وجود سخن به میان آورده است.<ref>ر.ک: همان، ص114-115</ref>. | ||
# انسان: | # انسان: | ||
#:[[نعمت الله ولي، نعمت الله بن عبدالله|شاه نعمتالله]] حجم نسبتا قابل ملاحظهای از اشعارش را به توصیف «انسان»، بهخصوص، انسان کامل و عارف، اختصاص داده است. او در اشعار، انسان را خلیفه خدا و جامع صفات الهی معرفی کرده و با توجه به اینکه وی از معتقدان سرسخت وحدت وجود است، انسان را ظهور و تجلی اسم اعظم خداوند میداند. وی گاه در اشعارش، به پیچیدگی و کیفت خلقت انسان اشاره دارد و گاه از مقام معنوی و برتر او، سخن | #:[[نعمت الله ولي، نعمت الله بن عبدالله|شاه نعمتالله]] حجم نسبتا قابل ملاحظهای از اشعارش را به توصیف «انسان»، بهخصوص، انسان کامل و عارف، اختصاص داده است. او در اشعار، انسان را خلیفه خدا و جامع صفات الهی معرفی کرده و با توجه به اینکه وی از معتقدان سرسخت وحدت وجود است، انسان را ظهور و تجلی اسم اعظم خداوند میداند. وی گاه در اشعارش، به پیچیدگی و کیفت خلقت انسان اشاره دارد و گاه از مقام معنوی و برتر او، سخن میراند و از میان اجزای وجودی انسان، نظر خاصی به «دل» که به قول او خزانه اسرار ربوبی است، دارد<ref>ر.ک: همان، ص517</ref>. | ||
از دیگر ویژگیهای دیوان شاه نعمتالله ولی، میتوان به الفت و تسلط کمنظیر وی با قرآن و معارف دینی اشاره نمود. در دیوان اشعار وی، مضامین و آموزههای قرآنی بهوفور یافت میشود و بهخاطر آشنایی زیاد و احاطه فراوان او بر آیات قرآن، به شیوههای مختلف ادبی (اقتباس، تضمین، تلمیح، تشبیه و...) از آیات قرآن بهرهبرداری شده است<ref>ر.ک: ذوالفقاری، محسن؛ امیدعلی، حجتالله، ص151</ref>. | از دیگر ویژگیهای دیوان شاه نعمتالله ولی، میتوان به الفت و تسلط کمنظیر وی با قرآن و معارف دینی اشاره نمود. در دیوان اشعار وی، مضامین و آموزههای قرآنی بهوفور یافت میشود و بهخاطر آشنایی زیاد و احاطه فراوان او بر آیات قرآن، به شیوههای مختلف ادبی (اقتباس، تضمین، تلمیح، تشبیه و...) از آیات قرآن بهرهبرداری شده است<ref>ر.ک: ذوالفقاری، محسن؛ امیدعلی، حجتالله، ص151</ref>. |
ویرایش