قواعد فقه (3)، بخش قضایی: تفاوت میان نسخه‌ها

قواعد فقه (3)، بخش قضایی (نمایش مبدأ)

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ی‎د' به 'ی‌د'

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۵۴: / خط ۵۴: @@
 # قاعده اقرار: یکى از ادله اثبات است و اثر آن، این است که اقرارکننده، ملزم به اقرار خویش مى‎گردد. نویسنده، ضمن بررسى مستندات فقهى این قاعده و تبیین مفاد آن از لحاظ معناى لغوى و اصطلاحى، به تنبیهات زیر اشاره کرده است:
 #:ارکان اقرار، که عبارتند از:
-## اقرارکننده یا مقر: کسی است که به ضرر خود و به سود دیگری، خبر می‎دهد که باید دارای شرایط زیر باشد: بلوغ، عقل، رشد، قصد، اختیار، معین بودن<ref>ر.ک: همان، ص131</ref>.
+## اقرارکننده یا مقر: کسی است که به ضرر خود و به سود دیگری، خبر می‌دهد که باید دارای شرایط زیر باشد: بلوغ، عقل، رشد، قصد، اختیار، معین بودن<ref>ر.ک: همان، ص131</ref>.
 ## منتفع از اقرار یا مقرله: کسی که اقرار به نفع او صورت می‎گیرد و باید شرط اهلیت تمتع و معلوم بودن را دارا باشد<ref>ر.ک: همان، ص134</ref>.
 ## موضوع اقرار یا مقربه: که باید دارای شرایط ذیل باشد: مشروع بودن، ملک مقر نبودن، در تصرف مقر بودن<ref>ر.ک: همان، ص136</ref>.