۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان اشعار حسن‌زاده آملی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د'
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''دیوان اشعار حسن‌زاده آملی'''، مجموعه اشعار [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن‌زاده آملی]] است که توسط [[هاشمي، سعيد|سید سعید هاشمی]]، تحقیق شده است. | '''دیوان اشعار حسن‌زاده آملی'''، مجموعه اشعار [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن‌زاده آملی]] است که توسط [[هاشمي، سعيد|سید سعید هاشمی]]، تحقیق شده است. | ||
استاد [[الهی قمشه‌ای، مهدی|مهدی الهی قمشه‌ای]] در تقریظ خویش، در مورد دیوان [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده]] بیان | استاد [[الهی قمشه‌ای، مهدی|مهدی الهی قمشه‌ای]] در تقریظ خویش، در مورد دیوان [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده]] بیان می‌دارد که: استاد دانشمند، اشعار آبداری برای نشر معارف الهی و ترغیب نفوس شیّق به کمال و روحهای عالی طالب حقایق، این اشعار را که مضامینش همه طبق اخلاق فاضله و توحید و تزکیه و تربیت روح است بدین مقصد عالی سروده و از طبع وقّاد خداداد گوهرفشانی کرده است.<ref>ر.ک: کتاب، ص27</ref>. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
{{ب|''همان کافی که از پیغمبر و آل''|2='' بود میراث اهل علم کامل''<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>}}{{پایان شعر}}. | {{ب|''همان کافی که از پیغمبر و آل''|2='' بود میراث اهل علم کامل''<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>}}{{پایان شعر}}. | ||
از جمله اشارات ایشان در اشعارش، اشاره به بزرگان اهل ادب است. اینکه نام بعضی از بزرگان ادب را از زبان عارفان بشنویم عجیب نیست. عجیب این است که عارفی، نام شاعرانی را بیاورد که جز شاعران، کسان دیگر آنها را نمی‌شناسد؛ مثلا شما در میان افراد دوروبر خود حتی کسانی که کتابخوان هستند چند نفر را می‌شناسید که نام عمعق بخارایی یا [[باباافضل کاشانی، محمد بن حسین|باباافضل کاشانی]] یا قاآنی و پریشانش را بشناسند؟ معلوم است که علامه با ادبیات انس دیرینه و عمیقی دارد که این نامها را شنیده و از بسیاری از آنها بهنیکی یاد می‌کند. او حتی منوچهری دامغانی را که ظاهرا بهخاطر مسائل شخصی‌اش از جو مذهبی دور مانده، گرامی | از جمله اشارات ایشان در اشعارش، اشاره به بزرگان اهل ادب است. اینکه نام بعضی از بزرگان ادب را از زبان عارفان بشنویم عجیب نیست. عجیب این است که عارفی، نام شاعرانی را بیاورد که جز شاعران، کسان دیگر آنها را نمی‌شناسد؛ مثلا شما در میان افراد دوروبر خود حتی کسانی که کتابخوان هستند چند نفر را می‌شناسید که نام عمعق بخارایی یا [[باباافضل کاشانی، محمد بن حسین|باباافضل کاشانی]] یا قاآنی و پریشانش را بشناسند؟ معلوم است که علامه با ادبیات انس دیرینه و عمیقی دارد که این نامها را شنیده و از بسیاری از آنها بهنیکی یاد می‌کند. او حتی منوچهری دامغانی را که ظاهرا بهخاطر مسائل شخصی‌اش از جو مذهبی دور مانده، گرامی می‌دارد: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||