پرش به محتوا

تلخيص كتاب أرسطوطاليس في الجدل: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'می‎د' به 'می‌د')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۱: خط ۳۱:
شرح‎های [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] بر آثار [[ارسطو]] به سه دسته کلی، تقسیم می‎شود: شرح‎های مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‎شوند، شرح‎های متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‎های نوشته‎های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‎هایی از متن [[ارسطو]] را از ترجمه عربی آنها نقل می‌کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‌پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمه‎شده به عربی، در دست داشته است، بهره می‎گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‌کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‌دهد. در خلاصه‎ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‎گوید، درحالی‎که عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‌کند و در این رهگذر از نوشته‎های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‎گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‎افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، شرف‎الدین، ج3، ص560-561</ref>.
شرح‎های [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] بر آثار [[ارسطو]] به سه دسته کلی، تقسیم می‎شود: شرح‎های مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‎شوند، شرح‎های متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‎های نوشته‎های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‎هایی از متن [[ارسطو]] را از ترجمه عربی آنها نقل می‌کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‌پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمه‎شده به عربی، در دست داشته است، بهره می‎گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‌کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‌دهد. در خلاصه‎ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‎گوید، درحالی‎که عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‌کند و در این رهگذر از نوشته‎های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‎گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‎افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، شرف‎الدین، ج3، ص560-561</ref>.


اما در شرح‎های متوسط یا «تلخیص‎ها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها می‎باشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح داده و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها افزوده است؛ به‎گونه‎ای که اثر، به‎صورت نوشته مستقلی آشکار شده که گفته‎های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‎توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>.
اما در شرح‎های متوسط یا «تلخیص‎ها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها می‎باشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح داده و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها افزوده است؛ به‎گونه‌ای که اثر، به‎صورت نوشته مستقلی آشکار شده که گفته‎های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‎توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>.


این کتاب، از 8 مقاله یا کتاب تشکیل شده و شامل 3 بخش اصلی است: بخش اول در مخاطبات جدلی و اجزای آن شامل مقاله اول و بخش دوم درباره مواضع جدلی از مقاله دوم تا هفتم و بخش سوم درباره کیفیت سؤال سائل و پاسخ مجیب است. مقاله اول کلیاتی درباره صناعت جدل چون تعریف جدل، صناعت بودن جدل، فایده آن، قضایای جدلی، وضع جدلی و مانند آن است. مقاله‎های دوم تا هفتم شامل مواضع جدلی است. مقاله دوم مشتمل بر مواضع جدلی درباره اعراض، شامل 28 موضع، مقاله سوم شامل بحث آثر (ارجح) و اولى و افضل در مسائل اخلاقی و مدنی در 40 موضع، مقاله چهارم در باب مواضع مربوط به جنس، مشتمل بر 43 موضع، مقاله پنجم درباره خاصه، مشتمل بر 24 موضع، مقاله ششم درباره تعریفات، شامل چند بخش و هر بخش شامل چند موضع و مقاله هفتم درباره هویت و غیریت در چند موضع است. مقاله هشتم درباره قواعد فن جدل، شامل قواعد سؤال و جواب، مقدمات مورد استفاده در فن جدل، سهم سائل و مجیب در قیاس جدلی، ماهیت سؤال جدلی، الزام و تبکیت و جز آن است.<ref>اعوانی، غلامرضا، ج17، ص623-624</ref>.
این کتاب، از 8 مقاله یا کتاب تشکیل شده و شامل 3 بخش اصلی است: بخش اول در مخاطبات جدلی و اجزای آن شامل مقاله اول و بخش دوم درباره مواضع جدلی از مقاله دوم تا هفتم و بخش سوم درباره کیفیت سؤال سائل و پاسخ مجیب است. مقاله اول کلیاتی درباره صناعت جدل چون تعریف جدل، صناعت بودن جدل، فایده آن، قضایای جدلی، وضع جدلی و مانند آن است. مقاله‎های دوم تا هفتم شامل مواضع جدلی است. مقاله دوم مشتمل بر مواضع جدلی درباره اعراض، شامل 28 موضع، مقاله سوم شامل بحث آثر (ارجح) و اولى و افضل در مسائل اخلاقی و مدنی در 40 موضع، مقاله چهارم در باب مواضع مربوط به جنس، مشتمل بر 43 موضع، مقاله پنجم درباره خاصه، مشتمل بر 24 موضع، مقاله ششم درباره تعریفات، شامل چند بخش و هر بخش شامل چند موضع و مقاله هفتم درباره هویت و غیریت در چند موضع است. مقاله هشتم درباره قواعد فن جدل، شامل قواعد سؤال و جواب، مقدمات مورد استفاده در فن جدل، سهم سائل و مجیب در قیاس جدلی، ماهیت سؤال جدلی، الزام و تبکیت و جز آن است.<ref>اعوانی، غلامرضا، ج17، ص623-624</ref>.


این اثر، توسط محمد سلیم سالم، تحقیق و تصحیح شده است. وی در مقدمه‎ای که به ابتدای کتاب افزوده، به این نکات اشاره نموده که ابن اسحاق، طوبیقا را از یونانی به سریانی و یحیی بن عدی آن را از سریانی به عربی، ترجمه کرده است و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] نیز آن را تلخیص نموده است.<ref>مقدمه، صفحه ج-ز</ref>.
این اثر، توسط محمد سلیم سالم، تحقیق و تصحیح شده است. وی در مقدمه‌ای که به ابتدای کتاب افزوده، به این نکات اشاره نموده که ابن اسحاق، طوبیقا را از یونانی به سریانی و یحیی بن عدی آن را از سریانی به عربی، ترجمه کرده است و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] نیز آن را تلخیص نموده است.<ref>مقدمه، صفحه ج-ز</ref>.


فهرست مطالب به‎همراه فهرست اعلام، کتب و دليل الكتاب، در انتهای کتاب آمده و در پاورقی‎ها علاوه بر ذکر منابع و اشاره به لاتین برخی اسامی و کلمات، به اختلاف نسخ اشاره شده است.<ref>ر.ک: پاورقی، ص160</ref>.
فهرست مطالب به‎همراه فهرست اعلام، کتب و دليل الكتاب، در انتهای کتاب آمده و در پاورقی‎ها علاوه بر ذکر منابع و اشاره به لاتین برخی اسامی و کلمات، به اختلاف نسخ اشاره شده است.<ref>ر.ک: پاورقی، ص160</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش