رسائل الحكمة: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده، در مقدمه اسراری که در سینه دارد را به وزان زمین می‎داند و سخن از اشتراک‎گذاری آنها را مطرح می‌کند. وی می‎گوید: چون توانایی جمع بین این دو امر را ندارم که اسرار را در هاله قدسی قرار دهم و از طرفی به نشر معرفتی بپردازم که به درد همه مردم بخورد، میان این دو موضع، تعادل برقرار کرده، به استقصای حجج و براهین پرداخته و از دوستان برای این امر، مشورت گرفتم<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص5-6</ref>.

وی سپس می‎نویسد: این دلایل ده‎گانه من را بر آن داشت که به اعلان سِرّ حکمت اقرار کنم که فضیلت اعلان آن به همان اندازه کتمانش است، بلکه گاهی اعلانش کم‎خطرتر از کتمانش می‎باشد؛ زیرا خیر عظیمی در اینکه مردم غنای الهی و سر الله را بشناسند و به تبادل معرفت بپردازند و بر معضلات بشر و حل آن تفاهم کنند و... وجود دارد... هرگاه رغبت به معرفت متعلق به خلاص و گزیدنِ راهِ بهتر باشد، سعی در به دست آوردن آن واجب است و هرکه از بشر مانع از این امر شود، قصدش شر است... در برخورد هر سِرّی، یا تقدس آن از بین می‌رود که در این صورت توخالی بودن آن مشخص می‎گردد یا از غنای آن استفاده می‎شود که در هر دو صورت، کسی که سعی در رمزگشایی از این امر دارد، سزاوار ستایش است.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>.