۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الدعوات الكبير: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌خ' به 'ی‌خ'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ه' به 'ه‌ه') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌خ' به 'ی‌خ') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
این کتاب بهتصریح نویسنده در پاسخ به درخواست برادران ایمانی در گردآوری اخبار مأثوره نوشته است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص64</ref>. | این کتاب بهتصریح نویسنده در پاسخ به درخواست برادران ایمانی در گردآوری اخبار مأثوره نوشته است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص64</ref>. | ||
اولین باب در موضوع فضل دعا و ذکر است. در یکی از روایات این باب از جابر بن عبدالله نقل شده که رسولالله(ص) مجالس ذکر را باغی از باغهای بهشت دانسته سپس فرمود که اگر کسی | اولین باب در موضوع فضل دعا و ذکر است. در یکی از روایات این باب از جابر بن عبدالله نقل شده که رسولالله(ص) مجالس ذکر را باغی از باغهای بهشت دانسته سپس فرمود که اگر کسی می‌خواهد منزلت و جایگاهش را نزد خداوند بداند، ببیند که منزلت خداوند نزد او چگونه است<ref>ر.ک: متن کتاب، جلد اول، ص69، حدیث 6</ref>. در ادامه این باب روایات متعددی که دعا به هنگام صبح و عصر، یا اذان یا مابین اذان و اقامه یا به هنگام مشکلات و مانند آن گردآوری شده است. یا در روایت دیگری از جابر نقل شده که رسولالله(ص) بر منبر رفت و فرمود: «از خداوند علم نافع طلب کنید و از علمی که نفعی ندارد به خداوند پناه ببرید»<ref>ر.ک: همان، ص286، حدیث 200</ref>. | ||
[[بیهقی، احمد بن حسین|بیهقی]] احکام برخی احادیث را نیز ذکر کرده است؛ بهعنوانمثال در رابطه با روایتی که سهیل بن ابیصالح از پدرش از ابوهریره از رسولالله(ص) نقل میکند: «نبی(ص) هرگاه که به میوه‌های نوبر میرسید از آن برمی‌داشت و بر چشمانش میگذاشت و میفرمود: خداوندا همانگونه که ما به اول این میوه‌ها رساندی، به آخر آنها هم برسان». [[بیهقی، احمد بن حسین|بیهقی]] این روایت را غیر محفوظ یا شاذ دانسته است. این روایت با اسناد دیگری نیز ذکر شده که [[بیهقی، احمد بن حسین|بیهقی]] آن را نیز ضعیف می‌داند<ref>ر.ک: همان، جلد2، ص 113، حدیث 513</ref>. محقق اثر در پاورقی دلیل این ضعف را وجود عبدالله بن ایوب قربی در طریق روایت دانسته است<ref>ر.ک: همان، پاورقی 4</ref>. | [[بیهقی، احمد بن حسین|بیهقی]] احکام برخی احادیث را نیز ذکر کرده است؛ بهعنوانمثال در رابطه با روایتی که سهیل بن ابیصالح از پدرش از ابوهریره از رسولالله(ص) نقل میکند: «نبی(ص) هرگاه که به میوه‌های نوبر میرسید از آن برمی‌داشت و بر چشمانش میگذاشت و میفرمود: خداوندا همانگونه که ما به اول این میوه‌ها رساندی، به آخر آنها هم برسان». [[بیهقی، احمد بن حسین|بیهقی]] این روایت را غیر محفوظ یا شاذ دانسته است. این روایت با اسناد دیگری نیز ذکر شده که [[بیهقی، احمد بن حسین|بیهقی]] آن را نیز ضعیف می‌داند<ref>ر.ک: همان، جلد2، ص 113، حدیث 513</ref>. محقق اثر در پاورقی دلیل این ضعف را وجود عبدالله بن ایوب قربی در طریق روایت دانسته است<ref>ر.ک: همان، پاورقی 4</ref>. | ||