مسعود سعد سلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب|'' ای لا وهور ویحک بی من چگونه‎ای؟ ''|2=''بی آفتاب روشن تابان چگونه‎ای؟ ''}}

{{ب|'' ناگه عزیز فرزند از تو جدا شدست‎ ''|2='' با درد او بنوحه و شیون چگونه‎ای؟''<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/22567/49 ر.ک: ریاض، محمد،49]</ref>}}

مسعود در لاهور و غزنین نزد استادان نامی علم و هنر فرا گرفت و از اغصان دانش ثمره فضیلت چید، سواری و تیراندازی و گوی‎بازی و طبطاب و ورزش اسلحه آموخت‎<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/8912/461 ر.ک: ع. قویم، 462-461]</ref>. خطاطی را نکو یاد گرفته و گویا از ستاره‎شناسی هم بهره‎ای وافر داشته است. او جزو رجال سیاسی دوره غزنوی محسوب می‎شده، در جزو جرگه ملازمین دربار سیف‎الدوله محمود بن ابراهیم غزنوی درآمده و مدتی امارت ناحیه جالندر و لدیانه هم به او منصوب بوده است. در آن اوان بود که حاسدان و دو بهم زنان سوء‎تفاهمی را میان‎ محمود و ابراهیم ایجاد کردند. سلطان ابراهیم‎، سیف‎الدوله محمود و درباریان مهم وی (از آن جمله مسعود سعد) را زندانی کرد و در قلاعی دوردست نگاهداشت. مسعود سعد در حدود نوزده سال یعنی یک‎چهارم زندگانی خود را در زندان بسر برد. ازین مدت دوازده سال در عهد سلطنت همین ابراهیم غزنوی (492-450ق) و هفت سال در اوقات دوران سلطان مسعود بن ابراهیم (509-492ق) سپری شده است. او هفت سال در قلعه سو و دهک، سه سال در قلعه نای و نه سال دیگر در قلعه مرنج گذرانده است. مسعود در سال 500 هجری رهایی یافت و تا درگذشت خود، سمت محترم کتابداری سلاطین را به عهده داشته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/22567/49 ر.ک: ریاض، محمد،50-49]</ref>.

مبتکر حبسیات حتماً مسعود سعد سلمان است و نمونه‎ای کوچک آن‎ها را در اشعار منقوله بالا می‎توان مشاهده کرد.

ابتکاری دیگر که مسعود سعد به آن پرداخته صنف «شهرآشوب» (شهرآشوب نظمی است که تغییر اوضاع و احوال مملکتی یا شهری یا ولایتی را در آن این‎طور بگنجانند که کیفیات طبقات مختلف مردم و اصناف در صورت جد یا طنز یا هزل مورد بررسی قرار گرفته باشد.) است و دانشمندان ایرانی و پاکستانی بعد از تحقیقاتی مفصل و حسابی در این مورد یک‎زبان شده‎اند که شهرآشوب را شاید هیچ‎کس پیش از مسعود سعد نسروده است. شهرآشوبی که مسعود سعد سروده 92 بند را درد و شامل قطعات مختلف الوزن است که محتوی اشعاری از 2 تا 9 در هر یک از قطعات می‎باشد. این منظومه نمونه‎ای کامل شهرآشوب است او یک مثنوی شهرآشوبی هم در بحر خفیف سروده که 371 بیت دارد و فعالیت‎های سائر اصناف و مردم جامعه معاصر را احتوا می‌کند.

ابتکار سوم و به‎ظاهر بی‎سابقه مسعود‎، مستزاد گوئی اوست. خلاصه کلام اینکه مسعود سعد سلمان حسبیات، شهرآشوب و مستزاد را در شعر فارسی ابداع و تخلیق کرده و دیگران از وی تقلید کرده‎اند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/22567/51 ر.ک: همان، ص52-51]</ref>.