۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حمل قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د'
جز (جایگزینی متن - 'ها' به 'ها') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در فصل پایانی نیز به «آثار حمل قرآن» اشاره گشته است. | در فصل پایانی نیز به «آثار حمل قرآن» اشاره گشته است. | ||
پیامبر اعظم(ص) بر تعلیم و تحفیظ قرآن، بسیار تأکید میورزیدند. وقتی آیه‌ای بر آن حضرت وحی میشد، افزون بر تلاوت آن بر مردم، ایشان را به معنا و تفسیر آن نیز آگاه می‌ساختند و به تحفیظ و تعلیم آن به دیگران سفارش و ترغیب میکردند. ازآنجاکه آن حضرت، نخستین معلم قرآن محسوب می‌گردد، پرسشی مطرح میشود که ایشان چگونه قرآن را آموزش | پیامبر اعظم(ص) بر تعلیم و تحفیظ قرآن، بسیار تأکید میورزیدند. وقتی آیه‌ای بر آن حضرت وحی میشد، افزون بر تلاوت آن بر مردم، ایشان را به معنا و تفسیر آن نیز آگاه می‌ساختند و به تحفیظ و تعلیم آن به دیگران سفارش و ترغیب میکردند. ازآنجاکه آن حضرت، نخستین معلم قرآن محسوب می‌گردد، پرسشی مطرح میشود که ایشان چگونه قرآن را آموزش می‌دادند؟<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص50</ref>. | ||
اثر حاضر، درصدد پاسخگویی به پرسش مزبور و ارزیابی بیغرض برخی از شیوههای رایج در زمینه آموزش قرآن است. مؤلف در اینباره مینویسد: بهطور کلی، این کتاب، تحقیق و تتبع در جهت بازیابی اسوه حسنه پیامبر(ص) در امر بنیادین تعلیم و تحفیظ قرآن کریم و ارزیابی جستجوگرانه و بیغرض برخی شیوههای رایج در این زمینهها و بررسی آیات و روایات در هریک از مباحث است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | اثر حاضر، درصدد پاسخگویی به پرسش مزبور و ارزیابی بیغرض برخی از شیوههای رایج در زمینه آموزش قرآن است. مؤلف در اینباره مینویسد: بهطور کلی، این کتاب، تحقیق و تتبع در جهت بازیابی اسوه حسنه پیامبر(ص) در امر بنیادین تعلیم و تحفیظ قرآن کریم و ارزیابی جستجوگرانه و بیغرض برخی شیوههای رایج در این زمینهها و بررسی آیات و روایات در هریک از مباحث است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
کتاب حاضر در پی تبیین و ارائه «شیوههای حفظ قرآن» به مفهوم مصطلح نیست؛ زیرا درباره آن، کتابهای متعددی نوشته شده است. همچنین این کتاب در پی انباشت دایرةالمعارفگونه اطلاعات مربوط به حافظان و قاریان قرآن نیز نمیباشد و نقلهای تاریخی این کتاب که حجمی را نیز به خود اختصاص داده‌اند، بهصورتی گزینششده و به قصد بررسی و تحلیل کارشناسی آورده شده‌اند. هدف نویسنده از نقل این مطالب، عینی و ملموس بودن آنهاست. او در پی یافتن مطالبی برگرفته از متن زندگی امروز و دیروز آحاد امت اسلامی بوده است تا در اثرش، به نقل کلیات و آموزهها اکتفا نشود<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>. | کتاب حاضر در پی تبیین و ارائه «شیوههای حفظ قرآن» به مفهوم مصطلح نیست؛ زیرا درباره آن، کتابهای متعددی نوشته شده است. همچنین این کتاب در پی انباشت دایرةالمعارفگونه اطلاعات مربوط به حافظان و قاریان قرآن نیز نمیباشد و نقلهای تاریخی این کتاب که حجمی را نیز به خود اختصاص داده‌اند، بهصورتی گزینششده و به قصد بررسی و تحلیل کارشناسی آورده شده‌اند. هدف نویسنده از نقل این مطالب، عینی و ملموس بودن آنهاست. او در پی یافتن مطالبی برگرفته از متن زندگی امروز و دیروز آحاد امت اسلامی بوده است تا در اثرش، به نقل کلیات و آموزهها اکتفا نشود<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>. | ||
در این کتاب به مباحث اساسی و ارزشمندی اشاره شده است که در صورت توجه و عمل بدانها، انس بیشتر آحاد مردم را با متن و محتوای قرآن به دنبال خواهد داشت. با وجود این، در این کتاب، به مطالبی پرداخته شده است که صحیح به نظر نمیرسد؛ از جمله: مؤلف بر این باور است که احکام قرآن و کارکردهای آن در جامعه، فقط در صورتی ضمانت اجرایی و تحقق پیدا میکند که در تعلیم قرآن، از روش پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) استفاده شود. وی هرگونه تخطی از آن را باعث ایجاد مانع در اثربخشی قرآن و بیجاذبه گشتن آن برای مخاطبان | در این کتاب به مباحث اساسی و ارزشمندی اشاره شده است که در صورت توجه و عمل بدانها، انس بیشتر آحاد مردم را با متن و محتوای قرآن به دنبال خواهد داشت. با وجود این، در این کتاب، به مطالبی پرداخته شده است که صحیح به نظر نمیرسد؛ از جمله: مؤلف بر این باور است که احکام قرآن و کارکردهای آن در جامعه، فقط در صورتی ضمانت اجرایی و تحقق پیدا میکند که در تعلیم قرآن، از روش پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) استفاده شود. وی هرگونه تخطی از آن را باعث ایجاد مانع در اثربخشی قرآن و بیجاذبه گشتن آن برای مخاطبان می‌داند. | ||
در اینکه باید از شیوه پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) در تعلیم و تحفیظ قرآن سود جست، تردیدی نیست، اما اینکه شیوه تعلیم و تحفیظ قرآن را منحصر در شیوه آن حضرات(ع) بدانیم، صحیح نیست؛ زیرا اولا روش آنان در آموزش قرآن، برای فراگیرانی بود که زبان آنان، زبان قرآن (عربی) بود؛ درصورتیکه فراگیرانی که ما در صدد آموزش آنان هستیم، اغلب با زبان قرآن، آشنایی چندانی ندارند؛ ثانیا، همواره روشهای آموزش مهارتها در حال تغییر و تحول است؛ پس نمیتوان در فراگیری قرآن تنها به یک روش بسنده نمود<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص51</ref>. | در اینکه باید از شیوه پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) در تعلیم و تحفیظ قرآن سود جست، تردیدی نیست، اما اینکه شیوه تعلیم و تحفیظ قرآن را منحصر در شیوه آن حضرات(ع) بدانیم، صحیح نیست؛ زیرا اولا روش آنان در آموزش قرآن، برای فراگیرانی بود که زبان آنان، زبان قرآن (عربی) بود؛ درصورتیکه فراگیرانی که ما در صدد آموزش آنان هستیم، اغلب با زبان قرآن، آشنایی چندانی ندارند؛ ثانیا، همواره روشهای آموزش مهارتها در حال تغییر و تحول است؛ پس نمیتوان در فراگیری قرآن تنها به یک روش بسنده نمود<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص51</ref>. | ||