۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌خ' به 'ی‌خ'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ن' به 'ی‌ن') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌خ' به 'ی‌خ') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
صحیح: «در عشق تو اَنبُه (انبوه) است تنهایی من». در نسخه کانار نیز «آیتهاست» آمده است و هیچکدام از دو مصحح متوجه لطف پارادوکـس موجود در این مصراع (یعنی: انبوه تنهایی) نشدهاند<ref>ر.ک: بناءپور، هاشم، ص76؛ متن کتاب، ص222</ref>. | صحیح: «در عشق تو اَنبُه (انبوه) است تنهایی من». در نسخه کانار نیز «آیتهاست» آمده است و هیچکدام از دو مصحح متوجه لطف پارادوکـس موجود در این مصراع (یعنی: انبوه تنهایی) نشدهاند<ref>ر.ک: بناءپور، هاشم، ص76؛ متن کتاب، ص222</ref>. | ||
در ابتدای بخش ضمائم کتاب، بحثی تحت عنوان نقد انتساب مطرح شده است. نویسنده در این بحث به این نکته تصریح کرده که بسیاری از رباعیات این متن به دیگران نیز منسوب شده است که گاهی این انتساب درست و گاهی نادرست است. سپس به بررسی این موضوع پرداخته و البته نتایج این بررسی را صددرصد صحیح و | در ابتدای بخش ضمائم کتاب، بحثی تحت عنوان نقد انتساب مطرح شده است. نویسنده در این بحث به این نکته تصریح کرده که بسیاری از رباعیات این متن به دیگران نیز منسوب شده است که گاهی این انتساب درست و گاهی نادرست است. سپس به بررسی این موضوع پرداخته و البته نتایج این بررسی را صددرصد صحیح و بی‌خدشه ندانسته است. اعتبار نسخه یا انتساب، زندگی شاعر، سبک کلام و اجماع نسخ و تذکرههای معتبر چهار موردی است که محقق اثر توجه به آنها را در این مطالعه لازم دانسته است. سپس با اشاره به 12 نسخه مورد استفادهاش در قریب به سی صفحه رباعیات منتسب را با ذکر شماره مطرح کرده است؛ مثلاً رباعی 129 را منسوب به عطار دانسته که در مختارنامه آمده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص327</ref>. | ||
ابومحبوب، تعلیقات خود را نیز اینگونه توضیح داده است: «در قسمت تعلیقات نیز حتی‌المقدور موارد اشاره به آیات و روایات را با ذکر مأخذ آوردهام و ابیات عربی را ترجمه کردهام و اسامی تاریخی و ضربالمثلها را نیز توضیح دادهام؛ البته بهطور حتم غالباً ً منابع فکری این رباعیات از روایات بوده است که برخی بسیار مشهور هم هستند؛ بهخصوص در رباعیات اخلاقی و عبادی. بههرحال حتی‌المقدور آشکارترین و نزدیکترین و روشنترین اشارات را با مأخذ ذکر کردهام<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص84</ref>. | ابومحبوب، تعلیقات خود را نیز اینگونه توضیح داده است: «در قسمت تعلیقات نیز حتی‌المقدور موارد اشاره به آیات و روایات را با ذکر مأخذ آوردهام و ابیات عربی را ترجمه کردهام و اسامی تاریخی و ضربالمثلها را نیز توضیح دادهام؛ البته بهطور حتم غالباً ً منابع فکری این رباعیات از روایات بوده است که برخی بسیار مشهور هم هستند؛ بهخصوص در رباعیات اخلاقی و عبادی. بههرحال حتی‌المقدور آشکارترین و نزدیکترین و روشنترین اشارات را با مأخذ ذکر کردهام<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص84</ref>. | ||