ترجمه روزنامه‌جات هندوستان (اخبار روس و انگلستان): تفاوت میان نسخه‌ها

وامبری در نوشته‎های خود به تحلیل موفقیت روسیه در آسیای میانه در برابر انگلیس پرداخته و می‎نویسد: «دولت انگلستان پیوسته فقط در تزیین مملکت کوشش دارد و رعایای خود را علم تمدن می‎آموزد؛ لیکن قلوب آنها را نمی‎تواند جذب نمود، بلکه طالب این مطلب هم نیست که رعایای او از هر جهت در تحت اطاعت او باشند. برخلاف دولت روس که فرق اجنبیه از رعایای خود را بر سبک و رویه خود تربیت می‎نماید و به‎نحوی جذب قلوب آنها را کرده که در کمال سهولت مشارالیهم از سنخیت خود خارج می‌گردند و به‎طوری با دولت متبوعه خود رایگان می‎شوند که گویا از یک جنس و ملت هستند. فایده دویمی که دولت روس در آسیای وسطی برای پیشرفت خود حاصل کرده این است که او حاکم مختار مقتدر آن خطه است و به‎نحوی دل‎های اهالی آنجا را به ‎دست آورده که به هر نوعی که بخواهد از جان و مال برای خدمت او حاضر می‎باشند. برخلاف رعایای انگلستان که در آراء و خیالات دولت متبوعه خود و مقاصد وزرای پارلیمنت خلل می‎اندازند»<ref>ر.ک: همان، صفحه 4-2</ref>‎.

در بخش دیگری از کتاب، وحشت از قدرت نظامی روسیه مطرح و استفاده از خاک ایران برای حمله به هندوستان و افغانستان پیش‎بینی شده است: «دو سال قبل نوبل برادرس، یعنی برادران نوبل، دوازده فروند جهاز خیلی بزرگ در سود ساخته‎اند که هرکدام هشت دستگاه آتش‎خانه و چرخ دارد. چون خیال من متوجه این مطلب می‎شود که دولت روس به توسط جهازهای مزبوره، لشکر و سپاه خود را می‎تواند حرکت دهد، بسیار اندیشه‎ناک می‌گردم. به جهت آنکه علانیة ظاهر می‌گردد که روس با کمال سهولت، افواج خود را به ممالک آسیای وسطی می‎تواند برساند و اگر بالفرض دولت مشارالیها و جهاز جنگی موسوم به فلوئیلای خود را که در بحر خزر موجود است، ضمیمه کشتی‎های سابق الذکر بنماید، به‎جرأت می‎توان گفت که روس به قوت سحر از دریای جزر یک فوج از سپاه خود را تا ساحل مغربی دریای مزبور می‎رساند و از آنجا به توسط کالسکه بخار آنها را به هرات می‎فرستد. دولت روس در خصوص فقرات مذکوره به‎هیچ‎وجه مشقت و زحمتی ندارد؛ مواضع چندی برای ذخیره و آذوقه فوج در دشت و صحراهای متعلقه به تراکمه بنا خواهد کرد. از حیث آب هم در عسرت نیست؛ زیراکه در تمام اطراف شمالی خاک ایران تا سرخس الی هرات، آب‎ها و چشمه‎های فراوان موجود است»<ref>ر.ک: همان، ص18-17</ref>‎. سپس در ادامه، ممانعت پادشاه ایران از عبور سپاه روس از خاک ایران را خیال خامی دانسته است؛ چراکه معتقد است: «اگرچه برحسب ظاهر، شأن و شکوه سلطنتی پادشاه ایران بسیار است، لیکن در حقیقت دولت مشارالیها مطیع و فرمان‎بردار دولت روس است»<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>‎.