پرش به محتوا

دانشنامه کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'می‎پردازد' به 'می‌پردازد'
جز (جایگزینی متن - 'می‎س' به 'می‌س')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'می‎پردازد' به 'می‌پردازد')
خط ۲۳: خط ۲۳:
}}
}}


'''دانشنامه کلام اسلامی'''، تألیف جمعی از طلاب و فضلای حوزه علمیه با مدیریت [[ربانی گلپایگانی، علی|علی ربانی گلپایگانی]] است که به پیشنهاد [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله سبحانی]] و اشراف ایشان نگاشته شده است. این اثر، دانشنامه‎ای تخصصی است که به تبیین و تحقیق مفاهیم و مسائل و دیگر مدخل‎های کلامی می‎پردازد و هدف از تدوین آن ارائه اطلاعات اساسی، اصیل و موثق در عرصه کلام اسلامی به عموم علاقه‎مندان، به‎ویژه پژوهشگران بحث‎های کلامی است.<ref>ر.ک: بی‎نام، ص156</ref>.
'''دانشنامه کلام اسلامی'''، تألیف جمعی از طلاب و فضلای حوزه علمیه با مدیریت [[ربانی گلپایگانی، علی|علی ربانی گلپایگانی]] است که به پیشنهاد [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله سبحانی]] و اشراف ایشان نگاشته شده است. این اثر، دانشنامه‎ای تخصصی است که به تبیین و تحقیق مفاهیم و مسائل و دیگر مدخل‎های کلامی می‌پردازد و هدف از تدوین آن ارائه اطلاعات اساسی، اصیل و موثق در عرصه کلام اسلامی به عموم علاقه‎مندان، به‎ویژه پژوهشگران بحث‎های کلامی است.<ref>ر.ک: بی‎نام، ص156</ref>.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۸: خط ۴۸:
بحث احباط در کلام اسلامى به‎صورت گسترده مطرح شده و دیدگاه‎های متفاوتى در این زمینه ارائه گردیده است. نزد متکلمان، معروف است که معتزله به احباط و تکفیر معتقدند، هرچند در چگونگى آن، اختلاف‎نظر دارند. از طرفى اشاعره و بیشتر امامیه و مرجئه قائل به بطلان احباط هستند. از میان متکلمان امامیه به نوبختیان نسبت داده شده که احباط اعتزالى را پذیرفته‎اند؛ البته از برخى آثار نوبختیان، قول به بطلان احباط استفاده می‎شود؛ بنابراین معلوم می‎شود که همه نوبختیان به ثبوت احباط معتقد نبوده‎اند. علاوه بر نوبختیان، برخى از متکلمان متأخر امامیه، احباط به معناى تعدیل‎شده آن را پذیرفته‎اند<ref>ر.ک: همان، ص179</ref>.
بحث احباط در کلام اسلامى به‎صورت گسترده مطرح شده و دیدگاه‎های متفاوتى در این زمینه ارائه گردیده است. نزد متکلمان، معروف است که معتزله به احباط و تکفیر معتقدند، هرچند در چگونگى آن، اختلاف‎نظر دارند. از طرفى اشاعره و بیشتر امامیه و مرجئه قائل به بطلان احباط هستند. از میان متکلمان امامیه به نوبختیان نسبت داده شده که احباط اعتزالى را پذیرفته‎اند؛ البته از برخى آثار نوبختیان، قول به بطلان احباط استفاده می‎شود؛ بنابراین معلوم می‎شود که همه نوبختیان به ثبوت احباط معتقد نبوده‎اند. علاوه بر نوبختیان، برخى از متکلمان متأخر امامیه، احباط به معناى تعدیل‎شده آن را پذیرفته‎اند<ref>ر.ک: همان، ص179</ref>.


نویسنده در ادامه و بعد از ارائه نظرات متفاوت دانشمندان اسلامی، به جمع‎بندی و نتیجه‎گیری این مدخل می‎پردازد. او می‎گوید:
نویسنده در ادامه و بعد از ارائه نظرات متفاوت دانشمندان اسلامی، به جمع‎بندی و نتیجه‎گیری این مدخل می‌پردازد. او می‎گوید:
# با توجه به وجود آیات و روایات فراوان در زمینه احباط، نمی‎توان به‎طور مطلق، قول به احباط را باطل دانست...
# با توجه به وجود آیات و روایات فراوان در زمینه احباط، نمی‎توان به‎طور مطلق، قول به احباط را باطل دانست...
# از میان اقوال مثبتان احباط، قول ابوعلى که قائل به حبط مطلق بوده، باطل است؛ چراکه مستلزم ظلم بر بندگان است، لکن قول ابوهاشم که موازنه را مطرح کرده، با تغییر مبناى بحث، می‎توان آن را فی‎الجمله پذیرفت.
# از میان اقوال مثبتان احباط، قول ابوعلى که قائل به حبط مطلق بوده، باطل است؛ چراکه مستلزم ظلم بر بندگان است، لکن قول ابوهاشم که موازنه را مطرح کرده، با تغییر مبناى بحث، می‎توان آن را فی‎الجمله پذیرفت.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش