۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان کاتبی نیشابوری (ترشیزی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش'
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در نسخه اساس نبوده و برای تکمیل تعداد غزلها از روی نسخه ملک نوشته شده است. از نمونههای دیگر چنین مواردی میتوان از افتادگی کلمه یا کلماتی در نسخه اساس یاد کرد که گاه حتی به وزن شعر هم خدشه وارد می‌کند. در اینگونه موارد بهترین ضبط مصراع یا کلمه از روی نسخه ملک یا نسخههای دیگر نوشته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>. | در نسخه اساس نبوده و برای تکمیل تعداد غزلها از روی نسخه ملک نوشته شده است. از نمونههای دیگر چنین مواردی میتوان از افتادگی کلمه یا کلماتی در نسخه اساس یاد کرد که گاه حتی به وزن شعر هم خدشه وارد می‌کند. در اینگونه موارد بهترین ضبط مصراع یا کلمه از روی نسخه ملک یا نسخههای دیگر نوشته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>. | ||
نکته دیگر در مورد رسمالخط شعرهاست که در نسخههای قدیمی معمولاً مشکلآفرین است. دیوان کاتبی نیز در این زمینه خالی از اشکال نبود. التباس حروف مثل «ک»، «گ»، «ج»، «چ»، «ب» و «پ»، در کلماتی همچون کشتن، گشتن، جاه، چاه، با، پا و... از جمله این مشکلات است که سعی شده با ضبط دقیق کلمه رفع شود. کاربرد شکل قدیم بعضی از واژهها نیز در شعر کاتبی دیده | نکته دیگر در مورد رسمالخط شعرهاست که در نسخههای قدیمی معمولاً مشکلآفرین است. دیوان کاتبی نیز در این زمینه خالی از اشکال نبود. التباس حروف مثل «ک»، «گ»، «ج»، «چ»، «ب» و «پ»، در کلماتی همچون کشتن، گشتن، جاه، چاه، با، پا و... از جمله این مشکلات است که سعی شده با ضبط دقیق کلمه رفع شود. کاربرد شکل قدیم بعضی از واژهها نیز در شعر کاتبی دیده می‌شود؛ مثل قید تمنای «کاش» که در بسیاری از موارد بهصورت «کاج» نوشته شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
هنروری کاتبی نهتنها در قصاید و مثنویهای وی متجلی است، که در وادی غزل نیز مورد توجه شاعران همروزگار و پس از خود شده است. غزلیات او به رسم غزلگویان زمانهاش، چون شیخ کمال خجندی، بیشتر شش و هفت بیتی است و در سادگی به زبان اهل کوی و برزن میماند؛ در قطعهای می‌گوید: | هنروری کاتبی نهتنها در قصاید و مثنویهای وی متجلی است، که در وادی غزل نیز مورد توجه شاعران همروزگار و پس از خود شده است. غزلیات او به رسم غزلگویان زمانهاش، چون شیخ کمال خجندی، بیشتر شش و هفت بیتی است و در سادگی به زبان اهل کوی و برزن میماند؛ در قطعهای می‌گوید: | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
{{شعر}}{{ب|''آفاق پر صداست زکوه گناه ما''|2='' کوه گناه چند بود سنگر راه ما''}}{{ب|''بودیم همچو نافه همه عمر در ختا''|2='' موی سفید بین و درون سیاه ما''}}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|''آفاق پر صداست زکوه گناه ما''|2='' کوه گناه چند بود سنگر راه ما''}}{{ب|''بودیم همچو نافه همه عمر در ختا''|2='' موی سفید بین و درون سیاه ما''}}{{پایان شعر}} | ||
رقت عاطفه و موج احساسات نازک نیز یکی از وجهههای درخشش غزلیات اوست که با همان سادگی زبانی و نوعی بیریایی بیانی ادا | رقت عاطفه و موج احساسات نازک نیز یکی از وجهههای درخشش غزلیات اوست که با همان سادگی زبانی و نوعی بیریایی بیانی ادا می‌شوند و این خود از علل عمده توجه و رویکرد یک شاعر نازکخیال به آثار شاعران دیگر است. تأثیرگذاری کاتبی در حوزه غزل نیز از این قاعده مستثنی نیست. وی خود، در غزلی به «سوز» سخنش اشاره می‌کند و بیت یکی از شاعران همروزگارش را که به این ویژگی نظر داشته، تضمین مینماید<ref>ر.ک: حیدری یساولی، علی، ص139</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||