پرش به محتوا

تاریخ عقاید و مذاهب شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎اى' به 'ه‌اى')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
خط ۳۴: خط ۳۴:
'''تاریخ عقاید و مذاهب شیعه'''، ترجمه «[[المقالات و الفرق]]» [[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبداللّه اشعرى قمى]] (متوفاى 299/300/301ق) است که با تصحیح [[مشکور، محمدجواد|محمدجواد مشکور]] و مقدمه و ترجمه یوسف فضایی منتشر شده است.
'''تاریخ عقاید و مذاهب شیعه'''، ترجمه «[[المقالات و الفرق]]» [[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبداللّه اشعرى قمى]] (متوفاى 299/300/301ق) است که با تصحیح [[مشکور، محمدجواد|محمدجواد مشکور]] و مقدمه و ترجمه یوسف فضایی منتشر شده است.
   
   
مترجم اثر، در مقدمه‎اش بر کتاب پس از تأکید بر این موضوع که فرقه شیعه امامیه و مذهب تشیع دوازده‎امامی، همان اسلام اصلی و حقیقی و خط اصیل دیانتی است که پیامبر اسلام(ص) در زمان حیات خود با اتکا به محتوای قرآن مجید بنیان نهاده است، نظریات مختلف در رابطه با زمان تشکیل شیعه را مورد بررسی قرار داده و چنین نتیجه می‎گیرد: شیعه، عنوان سیاسى - مذهبى گروه طرف‎داران خلافت [[امام على(ع)|حضرت على]] و اولاد او از نسل حضرت فاطمه زهرا بودند، که به احتمال قریب به یقین، چنان‎که محمد بن اسحاق، صاحب کتاب المغازي، به نقل [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن ندیم]] گفته است: پس از قتل عثمان، به‎خصوص در زمان اختلاف حضرت على با معاویه، به گروهى از مسلمانان، که به یارى و پیروى از على(ع) ثابت ماندند، اطلاق شد. اگرچه در آن زمان‎ها، عنوان‎هاى «علویان» و «حزب آل محمد» نیز به طرف‎داران على گفته مى‎شد؛ ولى در نیمه‎ى اول قرن دوم، یعنى اواخر دوره خلافت اموى و اوائل حکومت عباسى، اصطلاح «شیعه» به پیروان امامت على و اولاد او، به‎طور رسمى گفته شد و آن عنوان در عالم اسلام، به نام آنها اختصاص یافت<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص13</ref>.  
مترجم اثر، در مقدمه‌اش بر کتاب پس از تأکید بر این موضوع که فرقه شیعه امامیه و مذهب تشیع دوازده‌امامی، همان اسلام اصلی و حقیقی و خط اصیل دیانتی است که پیامبر اسلام(ص) در زمان حیات خود با اتکا به محتوای قرآن مجید بنیان نهاده است، نظریات مختلف در رابطه با زمان تشکیل شیعه را مورد بررسی قرار داده و چنین نتیجه می‎گیرد: شیعه، عنوان سیاسى - مذهبى گروه طرف‎داران خلافت [[امام على(ع)|حضرت على]] و اولاد او از نسل حضرت فاطمه زهرا بودند، که به احتمال قریب به یقین، چنان‎که محمد بن اسحاق، صاحب کتاب المغازي، به نقل [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن ندیم]] گفته است: پس از قتل عثمان، به‎خصوص در زمان اختلاف حضرت على با معاویه، به گروهى از مسلمانان، که به یارى و پیروى از على(ع) ثابت ماندند، اطلاق شد. اگرچه در آن زمان‎ها، عنوان‎هاى «علویان» و «حزب آل محمد» نیز به طرف‎داران على گفته مى‎شد؛ ولى در نیمه‎ى اول قرن دوم، یعنى اواخر دوره خلافت اموى و اوائل حکومت عباسى، اصطلاح «شیعه» به پیروان امامت على و اولاد او، به‎طور رسمى گفته شد و آن عنوان در عالم اسلام، به نام آنها اختصاص یافت<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص13</ref>.  


این کتاب، از قدیمی‎ترین و جامع‎ترین کتاب‎هایى است که درباره فرقه‎ها و عقاید شیعه نوشته شده است. چنان‎که دکتر مشکور در مقدمه‎ خود بر این کتاب گفته است: این کتاب، از نظر شیعه امامیه، یکى از کتب معتبر و از مراجع موثق شمرده مى‎شود؛ زیرا اولاً: مؤلف آن ([[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبداللّه]])، یکى از محترمین و فقهاى موثق شیعه بوده و ثانیاً: این کتاب، قدیمی‎ترین کتابى است که در آن، همه‎ فرقه‎هاى شیعه و مقالات و عقاید آنها تا قرن چهارم، به‎وسیله یکى از مراجع شیعه، نوشته شده است. این [[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبدالله]]، محضر [[امام حسن عسکری(ع)|امام یازدهم شیعه]] را درک کرده و از اصحاب او و از اشخاص مورد اعتماد او بوده است.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.
این کتاب، از قدیمی‎ترین و جامع‎ترین کتاب‎هایى است که درباره فرقه‎ها و عقاید شیعه نوشته شده است. چنان‎که دکتر مشکور در مقدمه‎ خود بر این کتاب گفته است: این کتاب، از نظر شیعه امامیه، یکى از کتب معتبر و از مراجع موثق شمرده مى‎شود؛ زیرا اولاً: مؤلف آن ([[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبداللّه]])، یکى از محترمین و فقهاى موثق شیعه بوده و ثانیاً: این کتاب، قدیمی‎ترین کتابى است که در آن، همه‎ فرقه‎هاى شیعه و مقالات و عقاید آنها تا قرن چهارم، به‎وسیله یکى از مراجع شیعه، نوشته شده است. این [[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبدالله]]، محضر [[امام حسن عسکری(ع)|امام یازدهم شیعه]] را درک کرده و از اصحاب او و از اشخاص مورد اعتماد او بوده است.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.


مترجم همچنین مباحث کتاب را این‎گونه معرفی کرده است: «در این کتاب خواهیم دید که در قرون اولیه اسلامى چه اختلافاتى میان فرقه‎هاى شیعه در مذهب تشیع و چه عقاید و تصوراتى درباره‎ى امامان و پیشوایان دینى اظهار شده و چه مبارزات و جنگ و خون‎ریزی‎هایى میان مسلمانان و فرقه‎هاى شیعه بر سر پیشوایى دینى و عقاید و فرقه‎بندی‎ها واقع مى‎شده است و نیز خواهیم دید که: مؤلف آن «[[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبداللّه]]» که از محدثان بزرگ شیعه بوده، با چه بى‎طرفى و دور از تعصب، عقاید و مقالات فرقه‎هاى مختلف شیعه را که بعضى از آنها با عقاید مذهبى او مخالف بوده است، بدون کم و کاست نقل مى‎کند و حتى شرح مى‎دهد. بااین‎حال، او از اصول عقاید شیعه دوازده‎امامى، به‎جز مطالب مختصرى درباره امام دوازدهم، مطلبى ننوشته است و نیز سخنى از تحولات دوره‎ غیبت صغرى، که خود در آن دوره زندگى مى‎کرده و از کارهاى نایبان خاصه امام غایب، بیان نکرده است»<ref>ر.ک: همان، ص16-15</ref>.  
مترجم همچنین مباحث کتاب را این‎گونه معرفی کرده است: «در این کتاب خواهیم دید که در قرون اولیه اسلامى چه اختلافاتى میان فرقه‎هاى شیعه در مذهب تشیع و چه عقاید و تصوراتى درباره‎ى امامان و پیشوایان دینى اظهار شده و چه مبارزات و جنگ و خون‎ریزی‎هایى میان مسلمانان و فرقه‎هاى شیعه بر سر پیشوایى دینى و عقاید و فرقه‎بندی‎ها واقع مى‎شده است و نیز خواهیم دید که: مؤلف آن «[[اشعری، سعد بن عبدالله|سعد بن عبداللّه]]» که از محدثان بزرگ شیعه بوده، با چه بى‎طرفى و دور از تعصب، عقاید و مقالات فرقه‎هاى مختلف شیعه را که بعضى از آنها با عقاید مذهبى او مخالف بوده است، بدون کم و کاست نقل مى‎کند و حتى شرح مى‎دهد. بااین‎حال، او از اصول عقاید شیعه دوازده‌امامى، به‎جز مطالب مختصرى درباره امام دوازدهم، مطلبى ننوشته است و نیز سخنى از تحولات دوره‎ غیبت صغرى، که خود در آن دوره زندگى مى‎کرده و از کارهاى نایبان خاصه امام غایب، بیان نکرده است»<ref>ر.ک: همان، ص16-15</ref>.  
   
   
وی در معرفی این ترجمه می‎نویسد: «متن این کتاب را، که به زبان عربى است، [[مشکور، محمدجواد|دکتر مشکور]]، تصحیح کرده و در پایان کتاب تعلیقات محققانه‌اى نیز به زبان عربى بر آن افزوده است، که این‎جانب، هم متن کتاب و هم تعلیقات ایشان را به فارسی ترجمه کردم و اکنون مجموع مقدمات و متن و تعلیقات در اختیار علاقه‎مندان فارسی‎زبان قرار مى‎گیرد. در ترجمه‎ى متن و حواشى، سعى قطعى مبذول شده است که: امانت در مطالب کتاب کاملاً رعایت گردد و عین مطالب کتاب به فارسی برگردانیده شود؛ ازاین‎رو، در هرجا براى درک مطلب نیازى به توضیح بیشتر احساس شد، اگر مطلب توضیحى یک جمله بود، در همان متن در داخل علامت دو قلاب[]، که غالباً ً با قید «مترجم» همراه است، اضافه کرده‎ام و اگر بیشتر از یک جمله بود، در پاورقى‎هاى صفحات، نیز با قید «مترجم» بیان نموده‎ام؛ تا حتى‎المقدور، براى خواننده در درک مطالب، اجمال و ابهامى وجود نداشته باشد و او را در فهم مطالب یارى نماید»<ref>ر.ک: همان، ص17-16</ref>.
وی در معرفی این ترجمه می‎نویسد: «متن این کتاب را، که به زبان عربى است، [[مشکور، محمدجواد|دکتر مشکور]]، تصحیح کرده و در پایان کتاب تعلیقات محققانه‌اى نیز به زبان عربى بر آن افزوده است، که این‎جانب، هم متن کتاب و هم تعلیقات ایشان را به فارسی ترجمه کردم و اکنون مجموع مقدمات و متن و تعلیقات در اختیار علاقه‎مندان فارسی‎زبان قرار مى‎گیرد. در ترجمه‎ى متن و حواشى، سعى قطعى مبذول شده است که: امانت در مطالب کتاب کاملاً رعایت گردد و عین مطالب کتاب به فارسی برگردانیده شود؛ ازاین‎رو، در هرجا براى درک مطلب نیازى به توضیح بیشتر احساس شد، اگر مطلب توضیحى یک جمله بود، در همان متن در داخل علامت دو قلاب[]، که غالباً ً با قید «مترجم» همراه است، اضافه کرده‌ام و اگر بیشتر از یک جمله بود، در پاورقى‎هاى صفحات، نیز با قید «مترجم» بیان نموده‌ام؛ تا حتى‎المقدور، براى خواننده در درک مطالب، اجمال و ابهامى وجود نداشته باشد و او را در فهم مطالب یارى نماید»<ref>ر.ک: همان، ص17-16</ref>.


فهرست اسامی اشخاص، اماکن و شهرها، فرقه‎ها و مذاهب، مفاهیم و اصطلاحات و احادیث و اخبار همانند متن اصلی در انتهای کتاب ذکر شده است.  
فهرست اسامی اشخاص، اماکن و شهرها، فرقه‎ها و مذاهب، مفاهیم و اصطلاحات و احادیث و اخبار همانند متن اصلی در انتهای کتاب ذکر شده است.  
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش