پرش به محتوا

المصباح الزاهر في القراءات العشر البواهر: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'می‎پ' به 'می‌پ')
جز (جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک')
خط ۳۸: خط ۳۸:
او در ادامه می‎نویسد: این کتاب همچون نام خود بر حقیقت استوار است؛ زیرا از طرق نازله اسناد در آن اثری نیست و همچنین کثرت اسناد هم ندارد تا باعث ملالت خاطر قاری شود...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/19432/1/13 ر.ک: همان]</ref>.
او در ادامه می‎نویسد: این کتاب همچون نام خود بر حقیقت استوار است؛ زیرا از طرق نازله اسناد در آن اثری نیست و همچنین کثرت اسناد هم ندارد تا باعث ملالت خاطر قاری شود...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/19432/1/13 ر.ک: همان]</ref>.


وی در ادامه طریقه عرضه کتاب و ترتیب ابواب و فصول آن را توضیح می‎دهد. این اثر پانزده باب دارد که ترتیب مباحث آن به‎صورت ذیل است: [[شهرزوری، مبارک بن حسن|شهرزوری]] در باب اول به بحث از فضائل قرآن پرداخته است. او در باب دوم فضائل حاملان قرآن را بیان می‎کند. در باب سوم، اسامی قاریان و ترتیب آنان و نام راویان از آنها را توضیح می‎دهد. در باب چهارم، به ذکر اسانید می‌پردازد. در باب پنجم، به مباحث ادغام و اظهار و در باب ششم به اماله و تفخیم می‌پردازد و امالات قتیبه را ذکر می‎کند. در باب هفتم، همزه و تحقیق درباره آن را شروع می‎کند. در باب هشتم، وقف بر ساکن توسط حمزه و تابعین او و سپس وقف حمزه در اواخر کلمات را شرح می‎دهد. نهمین باب، درباره بیان نقل حرکت و روم حرکت است و در دهمین باب، ضم میمات توسط ابن کثیر و تابعان او در این امر را شرح می‎دهد و از کسانی که هنگام ادای الف قطع و در اواخر آیات و در هنگام التقاء یک میم با میم دیگر این کار را می‎‎کنند (میم را ضمه می‎دهند) سخن می‎گوید. یازدهمین باب، در مد و قصر، دوازدهمین، در تجوید، سیزدهمین، در تکبیر، چهاردهمین، در بسمله و استعاذه و پانزدهمین باب، در اختلاف قاریان در فرش سوره‎ها نوشته شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/19432/1/13 ر.ک: همان، ص13-14]</ref>.
وی در ادامه طریقه عرضه کتاب و ترتیب ابواب و فصول آن را توضیح می‎دهد. این اثر پانزده باب دارد که ترتیب مباحث آن به‎صورت ذیل است: [[شهرزوری، مبارک بن حسن|شهرزوری]] در باب اول به بحث از فضائل قرآن پرداخته است. او در باب دوم فضائل حاملان قرآن را بیان می‌کند. در باب سوم، اسامی قاریان و ترتیب آنان و نام راویان از آنها را توضیح می‎دهد. در باب چهارم، به ذکر اسانید می‌پردازد. در باب پنجم، به مباحث ادغام و اظهار و در باب ششم به اماله و تفخیم می‌پردازد و امالات قتیبه را ذکر می‌کند. در باب هفتم، همزه و تحقیق درباره آن را شروع می‌کند. در باب هشتم، وقف بر ساکن توسط حمزه و تابعین او و سپس وقف حمزه در اواخر کلمات را شرح می‎دهد. نهمین باب، درباره بیان نقل حرکت و روم حرکت است و در دهمین باب، ضم میمات توسط ابن کثیر و تابعان او در این امر را شرح می‎دهد و از کسانی که هنگام ادای الف قطع و در اواخر آیات و در هنگام التقاء یک میم با میم دیگر این کار را می‎‎کنند (میم را ضمه می‎دهند) سخن می‎گوید. یازدهمین باب، در مد و قصر، دوازدهمین، در تجوید، سیزدهمین، در تکبیر، چهاردهمین، در بسمله و استعاذه و پانزدهمین باب، در اختلاف قاریان در فرش سوره‎ها نوشته شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/19432/1/13 ر.ک: همان، ص13-14]</ref>.


[[شهرزوری، مبارک بن حسن|شهرزوری]]، طرح مفصلش در این کتاب را با سخن از آن و اختیار طرق و اسانیدش پایان می‎دهد. او در عباراتی مسجع می‎نویسد: «و نحن بعون الله نأتي في هذه الأبواب المسطورة في الأغراض المذكورة و استقصاء هذه الفصول في جميع الأصول بالإسناد المنقول الموصول بالرسول(ص) في البكور و الأفول علی سبيل الإيجاز و الاختصار من غير بسط و لا إكثار ليسهل علی الطالب لفظه و علی الراغب في حفظه فليعذرنا الناظر في كتابنا هذا إذا تأمله من سهو؛ فإن الآدمي غير معصوم من ذلك؛ فإن من صنف فقد استهدف و من الله سبحانه الاستمداد و المعونة في إتمامه و كذلك في بدوه و اختتامه؛ إنه سميع مجيب»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/19432/1/14 ر.ک: همان، ص13-14]</ref>؛ یعنی: و ما به یاری خدا این ابواب نگارش‎شده در غرض‎های مذکور و گردآوری این فصول در همه اصول را با اسناد منقول متصل به به رسول(ص) در آغاز و انجام، به‎گونه‎ای چکیده و بدون زیاده‎گویی به سر می‎رسانیم، تا لفظ آن بر طالب آسان و حفظ آن بر راغب راحت باشد. پس می‎بایست خواننده این کتاب اگر به خطایی برخورد، ما را معذور دارد؛ چراکه آدمی معصوم از خطا نیست....».
[[شهرزوری، مبارک بن حسن|شهرزوری]]، طرح مفصلش در این کتاب را با سخن از آن و اختیار طرق و اسانیدش پایان می‎دهد. او در عباراتی مسجع می‎نویسد: «و نحن بعون الله نأتي في هذه الأبواب المسطورة في الأغراض المذكورة و استقصاء هذه الفصول في جميع الأصول بالإسناد المنقول الموصول بالرسول(ص) في البكور و الأفول علی سبيل الإيجاز و الاختصار من غير بسط و لا إكثار ليسهل علی الطالب لفظه و علی الراغب في حفظه فليعذرنا الناظر في كتابنا هذا إذا تأمله من سهو؛ فإن الآدمي غير معصوم من ذلك؛ فإن من صنف فقد استهدف و من الله سبحانه الاستمداد و المعونة في إتمامه و كذلك في بدوه و اختتامه؛ إنه سميع مجيب»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/19432/1/14 ر.ک: همان، ص13-14]</ref>؛ یعنی: و ما به یاری خدا این ابواب نگارش‎شده در غرض‎های مذکور و گردآوری این فصول در همه اصول را با اسناد منقول متصل به به رسول(ص) در آغاز و انجام، به‎گونه‎ای چکیده و بدون زیاده‎گویی به سر می‎رسانیم، تا لفظ آن بر طالب آسان و حفظ آن بر راغب راحت باشد. پس می‎بایست خواننده این کتاب اگر به خطایی برخورد، ما را معذور دارد؛ چراکه آدمی معصوم از خطا نیست....».
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش