۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یگ' به 'یگ') |
جز (جایگزینی متن - 'مید' به 'مید') |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[ابوالشیخ، عبدالله بن محمد|ابو الشیخ]] کتابش را به ابوابی تقسیم کرده که تعداد آن به 284 باب میرسد. او تحت هر بابی تعدادی از احادیث را که شاهد مثال برایش است ذکر کرده و در میان سیاق اسانید احادیث رموزی را در کنار برخی الفاظ که کثیر الاستعمال در کتابهای حدیثیاش بودهاند قرار داده است: مانند «ثنا»: که اختصار از حدثنا است یا «انا» که اختصار از اخبرنا میباشد. «ح» که حاء مهمله مفرده است و در جایی آن را مینویسند که یک حدیث دو اسناد یا بیشتر دارد تا انتقال و تحویل از سندی به سند دیگر را نشان دهد؛ و همچنین لفظ «صح» که این علامت در برخی حواشی کتاب برای اشاره به تصحیح آمده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39799/1/48 ر.ک: همان، ص48]</ref> | [[ابوالشیخ، عبدالله بن محمد|ابو الشیخ]] کتابش را به ابوابی تقسیم کرده که تعداد آن به 284 باب میرسد. او تحت هر بابی تعدادی از احادیث را که شاهد مثال برایش است ذکر کرده و در میان سیاق اسانید احادیث رموزی را در کنار برخی الفاظ که کثیر الاستعمال در کتابهای حدیثیاش بودهاند قرار داده است: مانند «ثنا»: که اختصار از حدثنا است یا «انا» که اختصار از اخبرنا میباشد. «ح» که حاء مهمله مفرده است و در جایی آن را مینویسند که یک حدیث دو اسناد یا بیشتر دارد تا انتقال و تحویل از سندی به سند دیگر را نشان دهد؛ و همچنین لفظ «صح» که این علامت در برخی حواشی کتاب برای اشاره به تصحیح آمده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39799/1/48 ر.ک: همان، ص48]</ref> | ||
گاهی در سیاق اسانید کتاب، علو اسناد مشاهده میشود؛ مؤلف از کسانی است که به علو اسناد مشهور است. اعلی و برترین سندی که از او در این کتاب واقع شده است، سند رباعی در مانند حدیث شماره (60، 137) است. وی در اغلب احادیث کتاب، سند را به هشت مرتبه تنزیل | گاهی در سیاق اسانید کتاب، علو اسناد مشاهده میشود؛ مؤلف از کسانی است که به علو اسناد مشهور است. اعلی و برترین سندی که از او در این کتاب واقع شده است، سند رباعی در مانند حدیث شماره (60، 137) است. وی در اغلب احادیث کتاب، سند را به هشت مرتبه تنزیل میدهد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39799/1/49 ر.ک: همان، ص49]</ref> | ||
گاهی اسناد بدون ذکر متن (فقط سند ذکر شده) در کتاب آمده است و این در مواردی است که حدیث موردنظر با حدیث قبلی مماثلت یا مشابهت دارد؛ مثل حدیثهای شماره (3، 64، 230، 232، 241، 243، 275، 302، 335، 336، 376، 443، 449، 513، 514، 557، 580 و...). همچنین گاهی نویسنده، با یک اسناد، بیش از یک حدیث را نقل میکند؛ مانند حدیثهای شماره 158 و 183. او در برخی موارد، یک حدیث را با همان سند و متن در دو موضع مختلف از کتاب ذکر کرده است؛ برای نمونه میتوان احادیث شماره 174، 152، 173 و 168 را ذکر کرد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39799/1/49 ر.ک: همان]</ref> گاهی یک روایت معروف از دو استاد از اساتیدش نقل میشود. درباره [[ابوالشیخ، عبدالله بن محمد|ابو الشیخ]] معروف است که او در سیاق اسانید مدلس است(تدلیس در شیوخش) و این امر در روایتش از شیوخش مانند ابن ابی حاتم، بزار، عبدان اهوازی ظاهر است که البته قدحی برای وی بهحساب نمیآید.<ref>ر.ک: همان</ref> | گاهی اسناد بدون ذکر متن (فقط سند ذکر شده) در کتاب آمده است و این در مواردی است که حدیث موردنظر با حدیث قبلی مماثلت یا مشابهت دارد؛ مثل حدیثهای شماره (3، 64، 230، 232، 241، 243، 275، 302، 335، 336، 376، 443، 449، 513، 514، 557، 580 و...). همچنین گاهی نویسنده، با یک اسناد، بیش از یک حدیث را نقل میکند؛ مانند حدیثهای شماره 158 و 183. او در برخی موارد، یک حدیث را با همان سند و متن در دو موضع مختلف از کتاب ذکر کرده است؛ برای نمونه میتوان احادیث شماره 174، 152، 173 و 168 را ذکر کرد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39799/1/49 ر.ک: همان]</ref> گاهی یک روایت معروف از دو استاد از اساتیدش نقل میشود. درباره [[ابوالشیخ، عبدالله بن محمد|ابو الشیخ]] معروف است که او در سیاق اسانید مدلس است(تدلیس در شیوخش) و این امر در روایتش از شیوخش مانند ابن ابی حاتم، بزار، عبدان اهوازی ظاهر است که البته قدحی برای وی بهحساب نمیآید.<ref>ر.ک: همان</ref> |
ویرایش