۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان مهستی گنجوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
{{ب|'' شاعربچهای مطلع ابرو بنمود''|2='' انگیز دو مصرعش دل از من بربود''}} | {{ب|'' شاعربچهای مطلع ابرو بنمود''|2='' انگیز دو مصرعش دل از من بربود''}} | ||
{{ب|'' گفتم دهنت حکم معما دارد''|2='' خندید و معمای غریبی بنمود''}}{{پایان شعر}} | {{ب|'' گفتم دهنت حکم معما دارد''|2='' خندید و معمای غریبی بنمود''}}{{پایان شعر}} | ||
تدوین و انتشار اشعار [[مهستي گنجوي|مهستی]] برای ادبیات ایران نعمتی است و سبکی را زنده | تدوین و انتشار اشعار [[مهستي گنجوي|مهستی]] برای ادبیات ایران نعمتی است و سبکی را زنده می‌کند که هیچیک از شعرای نامدار قدیم به تقلید آن دست نیافتهاند و به آن پایه از ملاحت و حلاوت گفتار نتوانستهاند برسند. روی این منظور به تهیه این دیوان اقدام شد<ref>ر.ک: همان، ص31</ref>. | ||
پروفسور ژان ریپکا (استاد السنه شرقیه دانشگاه پراک)، درباره اشعار [[مهستي گنجوي|مهستی]] بیان میدارد که ورود دیوان اشعار [[مهستي گنجوي|مهستی]] به دنیای ادبیات فارسی، موجب آن شد که دری گرانبها بر گنجینه ادب پارسی افزوده شود و شیفتگان شعر اصیل دری از این سرچشمه زلال سیراب و روح افسرده را سیراب نمایند. قدرت بیان و تسلط کامل مهستی در تلفیق الفاظ بهقدری استادانه و شیواست که مانند نغمات دلکش موسیقی و صدای آبشار و نوای هزاردستان گوش جان آدمی را نوازشگر و خاطر پژمرده را نشاطآور است. همت والای شما ([[طاهري شهاب، محمد|شهاب طاهری]]) در جمعآوری این گلبرگهای پراکنده که دست تصاریف زمان هر برگ آن را به گوشهای و هر شاخه آن را در بیغولهای افکنده بود بهصورت دستهگلی زیبا با بهترین وجهی آراسته و به دست مشتاقان حقیقی سپرده است تا مشام جان را از عطر جانفزای آن عبیرآگین و دیده دل را از تماشای آن مشعوف و مسرور سازد و مانند پروانه به گرد چنین گلی در سماع آیند. | پروفسور ژان ریپکا (استاد السنه شرقیه دانشگاه پراک)، درباره اشعار [[مهستي گنجوي|مهستی]] بیان میدارد که ورود دیوان اشعار [[مهستي گنجوي|مهستی]] به دنیای ادبیات فارسی، موجب آن شد که دری گرانبها بر گنجینه ادب پارسی افزوده شود و شیفتگان شعر اصیل دری از این سرچشمه زلال سیراب و روح افسرده را سیراب نمایند. قدرت بیان و تسلط کامل مهستی در تلفیق الفاظ بهقدری استادانه و شیواست که مانند نغمات دلکش موسیقی و صدای آبشار و نوای هزاردستان گوش جان آدمی را نوازشگر و خاطر پژمرده را نشاطآور است. همت والای شما ([[طاهري شهاب، محمد|شهاب طاهری]]) در جمعآوری این گلبرگهای پراکنده که دست تصاریف زمان هر برگ آن را به گوشهای و هر شاخه آن را در بیغولهای افکنده بود بهصورت دستهگلی زیبا با بهترین وجهی آراسته و به دست مشتاقان حقیقی سپرده است تا مشام جان را از عطر جانفزای آن عبیرآگین و دیده دل را از تماشای آن مشعوف و مسرور سازد و مانند پروانه به گرد چنین گلی در سماع آیند. | ||