پرش به محتوا

الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'آیت‎الله' به 'آیت‌الله')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۸: خط ۳۸:
==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
===الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة===
===الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة===
سید رضا غریفی، در ابتدای کتاب مقدمه‎ای آورده و نگارش این اثر را مصداق صله ‎رحم بیان نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/18 ر.ک: مقدمه، ص18، 21]</ref>.
سید رضا غریفی، در ابتدای کتاب مقدمه‌ای آورده و نگارش این اثر را مصداق صله ‎رحم بیان نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/18 ر.ک: مقدمه، ص18، 21]</ref>.


این اثر رساله‎ای در ذکر نسب امام موسی کاظم(ع) و اعقاب آن حضرت از سید ابراهیم مجاب بن محمد عابد تا سید حسین غریفی است و نیز در ذکر انساب نوادگان [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و احفاد سید هاشم بن سید علوی است<ref>مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، ص131</ref> که با ترجمه امام موسی کاظم(ع) آغاز می‎شود. آن امام – که نامش در منابع به‎خاطر تقیه گاه به‎صورت «العبد الصالح» «الرجل» نیز آمده است - دارای شصت فرزند بوده است که امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، محمد عابد، احمد ورع، زید النار، اسحاق، حسن، عبدالله، اسماعیل، حمزه، جعفر، عبیدالله، حسین، هارون و عباس از آن جمله‎اند. در میان آنان نام چهار نفرشان بیشتر به میان آمده است: امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، جعفر و محمد عابد. محمد عابد آن‎کسی است که نسب نویسنده به او می‎رسد و در قمشه (شهرضا) اصفهان دفن شده است و نام مادرش علیّه و کنیه‎اش ام‎احمد بوده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/22 ر.ک: متن کتاب، ص22-23]</ref>.
این اثر رساله‌ای در ذکر نسب امام موسی کاظم(ع) و اعقاب آن حضرت از سید ابراهیم مجاب بن محمد عابد تا سید حسین غریفی است و نیز در ذکر انساب نوادگان [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و احفاد سید هاشم بن سید علوی است<ref>مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، ص131</ref> که با ترجمه امام موسی کاظم(ع) آغاز می‎شود. آن امام – که نامش در منابع به‎خاطر تقیه گاه به‎صورت «العبد الصالح» «الرجل» نیز آمده است - دارای شصت فرزند بوده است که امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، محمد عابد، احمد ورع، زید النار، اسحاق، حسن، عبدالله، اسماعیل، حمزه، جعفر، عبیدالله، حسین، هارون و عباس از آن جمله‌اند. در میان آنان نام چهار نفرشان بیشتر به میان آمده است: امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، جعفر و محمد عابد. محمد عابد آن‎کسی است که نسب نویسنده به او می‎رسد و در قمشه (شهرضا) اصفهان دفن شده است و نام مادرش علیّه و کنیه‌اش ام‎احمد بوده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/22 ر.ک: متن کتاب، ص22-23]</ref>.


علمای نسب معتقدند که ابراهیم مجاب تنها بازمانده از محمد عابد است. ضمان بن شدقم در کتاب تحفة الأزهار می‎گوید: علاوه بر ابراهیم مجاب، محمد زاهد نیز فرزند محمد عابد است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/24 ر.ک: همان، ص24]</ref>.
علمای نسب معتقدند که ابراهیم مجاب تنها بازمانده از محمد عابد است. ضمان بن شدقم در کتاب تحفة الأزهار می‎گوید: علاوه بر ابراهیم مجاب، محمد زاهد نیز فرزند محمد عابد است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/24 ر.ک: همان، ص24]</ref>.
خط ۴۸: خط ۴۸:
از ابراهیم مجاب سه فرزند به یادگار ماند: احمد که فرزندی به نام قصر بن هبیره داشت، علی که فرزندش از حاکمان سیرجان بود و محمد حائری خابوری عابد؛ او همان کسی است که نسب نویسنده به ایشان می‎رسد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/26 ر.ک: همان، ص26]</ref>.
از ابراهیم مجاب سه فرزند به یادگار ماند: احمد که فرزندی به نام قصر بن هبیره داشت، علی که فرزندش از حاکمان سیرجان بود و محمد حائری خابوری عابد؛ او همان کسی است که نسب نویسنده به ایشان می‎رسد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/26 ر.ک: همان، ص26]</ref>.


نویسنده در ادامه، هریک از نوادگان امام کاظم را نام برده و اعقاب آن‎ها را برمی‎شمرد، تااینکه به سید خمیس (خمیس بن احمد بن ناصر بن علی بن سلیمان بن جعفر بن موسی بن محمد بن علی ضخیم بن ابوعلی حسن بن محمد حائری بن ابراهیم بن مجاب بن محمد عابد بن امام موسی کاظم(ع)) می‎رسد. او می‎گوید: سید خمیس دارای فرزندی به نام ابوعبدالله عیسی بود که فرزندی به نام عبدالله داشت و او (عبدالله) فرزندی به نام ابوالحسین احمد داشت و احمد نیز فرزندی به نام ابوالحسین حسن داشت. ابوالحسین حسن فرزندی به نام ابومحمد حسین غریفی داشت که نویسنده در ادامه مباحث کتاب، اعقاب ایشان (حسین بن حسن بن عبدالله بن عیسی بن خمیس) را برمی‎شمرد و او را معرفی می‎نماید<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/28 ر.ک: همان، ص28-29]</ref>. او در غریفه که یکی از روستاهای بحرین است زندگی کرد و در همان ‎جا در سال 1001ق، وفات نمود. در آن قریه مسجدی به نام اوست<ref>ر.ک: همان، ص36-37</ref>. ابومحمد حسین غریفی دارای نواده‎ای به نام علوی عتیق حسین است که سید رضا غریفی به ترجمه و اعقاب او می‎پردازد و می‎گوید: او دارای چهار فرزند به نام موسی، نورالدین، [[بلادي بوشهري، عبدالله|عبدالله بلادی]] و سید هاشم بحرانی بود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/40 ر.ک: همان، ص40-41]</ref>.
نویسنده در ادامه، هریک از نوادگان امام کاظم را نام برده و اعقاب آن‎ها را برمی‎شمرد، تااینکه به سید خمیس (خمیس بن احمد بن ناصر بن علی بن سلیمان بن جعفر بن موسی بن محمد بن علی ضخیم بن ابوعلی حسن بن محمد حائری بن ابراهیم بن مجاب بن محمد عابد بن امام موسی کاظم(ع)) می‎رسد. او می‎گوید: سید خمیس دارای فرزندی به نام ابوعبدالله عیسی بود که فرزندی به نام عبدالله داشت و او (عبدالله) فرزندی به نام ابوالحسین احمد داشت و احمد نیز فرزندی به نام ابوالحسین حسن داشت. ابوالحسین حسن فرزندی به نام ابومحمد حسین غریفی داشت که نویسنده در ادامه مباحث کتاب، اعقاب ایشان (حسین بن حسن بن عبدالله بن عیسی بن خمیس) را برمی‎شمرد و او را معرفی می‎نماید<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/28 ر.ک: همان، ص28-29]</ref>. او در غریفه که یکی از روستاهای بحرین است زندگی کرد و در همان ‎جا در سال 1001ق، وفات نمود. در آن قریه مسجدی به نام اوست<ref>ر.ک: همان، ص36-37</ref>. ابومحمد حسین غریفی دارای نواده‌ای به نام علوی عتیق حسین است که سید رضا غریفی به ترجمه و اعقاب او می‎پردازد و می‎گوید: او دارای چهار فرزند به نام موسی، نورالدین، [[بلادي بوشهري، عبدالله|عبدالله بلادی]] و سید هاشم بحرانی بود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/40 ر.ک: همان، ص40-41]</ref>.


نویسنده در ادامه به ترجمه [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و ذکر عقبه او در طی فنونی پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص41-87</ref>. سپس عقبه سید هاشم بن علوی و عقبه او را ذکر نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/112 ر.ک: همان، ص112]</ref>.
نویسنده در ادامه به ترجمه [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و ذکر عقبه او در طی فنونی پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص41-87</ref>. سپس عقبه سید هاشم بن علوی و عقبه او را ذکر نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/112 ر.ک: همان، ص112]</ref>.
خط ۸۳: خط ۸۳:
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
# متن کتاب.
# متن کتاب.
#[[:noormags:1170841|مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، «کتاب‎شناسی انساب؛ کتاب‎های چاپی موجود در بخش تبارشناسی کتابخانه آیت‌الله‎العظمی مرعشی نجفی رحمه‎الله»، میراث شهاب، تابستان و پاییز 1392، شماره 72و 73]].
#[[:noormags:1170841|مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، «کتاب‎شناسی انساب؛ کتاب‎های چاپی موجود در بخش تبارشناسی کتابخانه آیت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی رحمه‌الله»، میراث شهاب، تابستان و پاییز 1392، شماره 72و 73]].


== وابسته‌ها ==
== وابسته‌ها ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش