۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
روابط حکمت اشراق و فلسفه ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'هاى' به 'هاى'
جز (جایگزینی متن - 'اي ' به 'ای ') |
جز (جایگزینی متن - 'هاى' به 'هاى') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
در مقدمه آقای پورداود به این نکته اشاره شده که این کتاب حاصل پیادهسازی سخنرانی [[کربن، هانری|کربن]] در جمع انجمن ایرانشناسی در دهم آبان 1324 در موزه ایران باستان است و به جهت امکان استفاده فارسی زبانان از آن به تصمیم همان انجمن که خود [[کربن، هانری|کربن]] هم جزء افراد آن بوده به فارسی ترجمه شده است. وی، سپس به معرفی سرگذشت مختصری از [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] میپردازد و بعدازآن از [[کربن، هانری|کربن]] به خاطر برداشتن گرد غفلت از زحمات [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] تشکر میکند.<ref>ر.ک: سرآغاز، ص7-9</ref> | در مقدمه آقای پورداود به این نکته اشاره شده که این کتاب حاصل پیادهسازی سخنرانی [[کربن، هانری|کربن]] در جمع انجمن ایرانشناسی در دهم آبان 1324 در موزه ایران باستان است و به جهت امکان استفاده فارسی زبانان از آن به تصمیم همان انجمن که خود [[کربن، هانری|کربن]] هم جزء افراد آن بوده به فارسی ترجمه شده است. وی، سپس به معرفی سرگذشت مختصری از [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] میپردازد و بعدازآن از [[کربن، هانری|کربن]] به خاطر برداشتن گرد غفلت از زحمات [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] تشکر میکند.<ref>ر.ک: سرآغاز، ص7-9</ref> | ||
[[کربن، هانری|کربن]] در مقدمهاش بیان میکند که «باید با کمال صراحت، منحنی تغییرات جهان را در شرق و بهویژه در ایران بنگریم. بدون شک، دوستان خاورى ما از همان | [[کربن، هانری|کربن]] در مقدمهاش بیان میکند که «باید با کمال صراحت، منحنی تغییرات جهان را در شرق و بهویژه در ایران بنگریم. بدون شک، دوستان خاورى ما از همان وسوسه‌اى که بررسىهاى تاریخى ما از آن نشأت یافته، برانگیخته نشدهاند. ازاینرو در بنیاد طرحهاى جمعى ما، فضایى خالى- بهاشتباه- ایجاد شده، همین نقصان است که ما باید آن را جبران نماییم و بدین کار، جز با کوششى همگانى توفیق نتوان یافت و در صورت توفیق، ممکن است ثروتى بىپایان- که بهوسیله متفکران ایران محفوظ مانده- بهمنزله پارهسنگى براى تقدیر و تعیین مقادیر معدوم، مغلوط و یا فاسد، تلقى گردد.»<ref>دیباچه، ص12</ref> وی بیان میکند که در این صفحات در پی نشان دادن طریقه این نکته است که آثار [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] را میتوان بهمثابه نقطه عزیمت بهحساب آورد.<ref>ر.ک: همان، ص12-13</ref> «آزمایش قطعى را جز در ایران نمىتوان اعمال کرد، چه در این کشور، هنوز منابع زنده همه الهامات اندیشه [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] «اشراقى» که هم خود از آنها سیراب شده و هم محرک پیدایش آنها گردیده، موجود است.»<ref>همان، ص13</ref> «فکر ایرانى به زبان پهلوى، پارسى و تازى، تعبیر و بیان شده و آن نگهبان میراثى است که از یک نوع بینش ملى محدود، بسیار بالاتر است، بلکه بهمنزله جهانى مینوى- که در آن مىتوانیم پذیرایى مهمانان و زائران اقطار دیگر را مشاهده کنیم- خود را محفوظ داشته است. مشخصاً نوشتههاى [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] از همه محرکهایى که به هنگام خود در وجدان ایرانى انعکاس یافته، برخوردار است. به همین جهت است که مطالعه آثار وى، جز بهمنزله نقطه عزیمت نیست، ولى باید به کسب این نقطه توفیق یافت و بدان منظور، نبشتههاى مزبور را مورد توجه قرار داد.»<ref>همان، ص14</ref> | ||
نویسنده میگوید: [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] نیز خود در مقدمه [[حکمة الإشراق]] از «امام حکمت، استاد ما افلاطون» سخن گفته بود. | نویسنده میگوید: [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] نیز خود در مقدمه [[حکمة الإشراق]] از «امام حکمت، استاد ما افلاطون» سخن گفته بود. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
در ادامه میگوید: | در ادامه میگوید: | ||
[[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] تعبیرات «حکمت مشرقیه» و «حکمت مشارقه» و «حکمت اشراق» را بهتناوب به کار مىبرد. از طرف دیگر، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] نیز قصد تدوین حکمة | [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] تعبیرات «حکمت مشرقیه» و «حکمت مشارقه» و «حکمت اشراق» را بهتناوب به کار مىبرد. از طرف دیگر، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] نیز قصد تدوین حکمة المشرقیه‌اى داشته که ناتمام مانده است؛ و این خود، مطلبى است که هرکس به تحقیق در سیر افکار فلسفى در ایران پرداخته، به نحوى نظر دقت او بدان جلب گردیده و خواسته است ببیند که آیا در این زمینه، میان [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] و سهروردى چه رابطه‌اى در کار بوده است؟<ref>همان، ص31</ref>. | ||
سپس خود چنین جواب میدهد: | سپس خود چنین جواب میدهد: | ||