پرش به محتوا

علمای معاصر: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۹ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'آیت‎الله' به 'آیت‌الله'
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد')
جز (جایگزینی متن - 'آیت‎الله' به 'آیت‌الله')
خط ۴۶: خط ۴۶:
او همچنین محدوده بررسی زندگی علما را این‎گونه مشخص می‎کند: «در این باب، تاریخ حیات و شرح حالات و کیفیت زندگانی و گزارش‎ها و موالید و وفیات و مؤلفات و مصنفات و اساتید و تلامیذ هریک از مبرزین و مراجع تقلید از علما و مجتهدین معاصر، از ایران و عراق و هندوستان که به‎طور اجمال و تفصیل از احوال ایشان مطلع و مسبوق شده [است] مذکور می‎دارد و اگر ترجمه و شرح حالات بعضی از معروفین معاصرین فروگذاری بشود، فقط به موجب کریمه '''سبحانك لا علم لنا إلا ما علمتنا''' (بقره: 32) می‎باشد»<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>.
او همچنین محدوده بررسی زندگی علما را این‎گونه مشخص می‎کند: «در این باب، تاریخ حیات و شرح حالات و کیفیت زندگانی و گزارش‎ها و موالید و وفیات و مؤلفات و مصنفات و اساتید و تلامیذ هریک از مبرزین و مراجع تقلید از علما و مجتهدین معاصر، از ایران و عراق و هندوستان که به‎طور اجمال و تفصیل از احوال ایشان مطلع و مسبوق شده [است] مذکور می‎دارد و اگر ترجمه و شرح حالات بعضی از معروفین معاصرین فروگذاری بشود، فقط به موجب کریمه '''سبحانك لا علم لنا إلا ما علمتنا''' (بقره: 32) می‎باشد»<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>.


اولین شخصیتی که در کتاب معرفی شده، آیت‎الله سید حسین کوه‎کمری (متوفی 1299ق) است که به گفته نویسنده، نسل اندر نسل، منشأ فضل و کمال و مشعل‎داران فقه و فقهاهت بود‎ه‎اند و سید حسین، جد والای سید محمد حجت است. نویسنده با استناد به مجله المرشد، نام سید حسین کوه‎کمری را در کنار [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزا محمدحسن شیرازی]]، از جمله علما و مجتهدین اواخر قرن سیزدهم هجری دانسته که عالم به نور هدایت ایشان روشن گردید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref>.
اولین شخصیتی که در کتاب معرفی شده، آیت‌الله سید حسین کوه‎کمری (متوفی 1299ق) است که به گفته نویسنده، نسل اندر نسل، منشأ فضل و کمال و مشعل‎داران فقه و فقهاهت بود‎ه‎اند و سید حسین، جد والای سید محمد حجت است. نویسنده با استناد به مجله المرشد، نام سید حسین کوه‎کمری را در کنار [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزا محمدحسن شیرازی]]، از جمله علما و مجتهدین اواخر قرن سیزدهم هجری دانسته که عالم به نور هدایت ایشان روشن گردید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref>.


در بخشی از این نوشتار چنین می‎خوانیم: «در زمان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] مشرف به ریاست روحیه سیدنا المترجم، و قرین وی [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|علامه مجدد شیرازی]] بودند و بعد از شیخ هر دو متصدی حکومات شرعیه و متحمل رجوعات دینیه شدند و آنچه شایسته و سزاوار مقام ایشان بود، از مناعت و جلالت، حیازت کردند. پس از اصقاع عالم و بلاد بعیده ایشان را اراده نمودند و هر گرسنه و تشنه، از فضائل علم و جمیل اخلاق و بسط ید ایشان مستفید و مستفیض گشتند؛ تاآنکه سیدنا المترجم به رحمت حق پیوستند و مجدد شیرازی به ریاست دینیه و دنیویه، مستقلاً قیام فرمود<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.  
در بخشی از این نوشتار چنین می‎خوانیم: «در زمان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] مشرف به ریاست روحیه سیدنا المترجم، و قرین وی [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|علامه مجدد شیرازی]] بودند و بعد از شیخ هر دو متصدی حکومات شرعیه و متحمل رجوعات دینیه شدند و آنچه شایسته و سزاوار مقام ایشان بود، از مناعت و جلالت، حیازت کردند. پس از اصقاع عالم و بلاد بعیده ایشان را اراده نمودند و هر گرسنه و تشنه، از فضائل علم و جمیل اخلاق و بسط ید ایشان مستفید و مستفیض گشتند؛ تاآنکه سیدنا المترجم به رحمت حق پیوستند و مجدد شیرازی به ریاست دینیه و دنیویه، مستقلاً قیام فرمود<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.  


نویسنده در رابطه با برخی از علمای معاصر به‎اختصار بسنده کرده است و گاه مصحح مطلبی را بر آن افزوده است؛ مثلاً در رابطه با [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‎الله جعفر سبحانی]] می‎افزاید: «استاد [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‎الله جعفر سبحانی]] امروز یکی از بارزترین اساتید و آیات حوزه علمیه قم می‎باشند و در کثرت تألیف و جامعیت تدریس، یکی از چهره‎های موفق در حوزه علمیه قم می‎باشند...»<ref>ر.ک: همان، ص543</ref>.  
نویسنده در رابطه با برخی از علمای معاصر به‎اختصار بسنده کرده است و گاه مصحح مطلبی را بر آن افزوده است؛ مثلاً در رابطه با [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله جعفر سبحانی]] می‎افزاید: «استاد [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله جعفر سبحانی]] امروز یکی از بارزترین اساتید و آیات حوزه علمیه قم می‎باشند و در کثرت تألیف و جامعیت تدریس، یکی از چهره‎های موفق در حوزه علمیه قم می‎باشند...»<ref>ر.ک: همان، ص543</ref>.  


آخرین شرح حال به نویسنده اختصاص دارد که با ذکر اجازه‎‎های آیات عظام [[بروجردی، حسین|بروجردی]]، حجت کوه‎کمری و [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] همراه است. فراوانی ذکر اجازات علما سبب شده که مصحح به جهت رعایت اختصار برخی از این اجازه‎ها را حذف کرده و خواننده را به منبع آن ارجاع دهد: «سپس باز مؤلف محترم، بخش‎هایی از اجازات مندرج در کتاب مستدرک بحار را آورده که علاقه‎مندان می‎توانند به خود آن کتاب مراجعه کنند»<ref>ر.ک: همان، ص420، پاورقی</ref>.  
آخرین شرح حال به نویسنده اختصاص دارد که با ذکر اجازه‎‎های آیات عظام [[بروجردی، حسین|بروجردی]]، حجت کوه‎کمری و [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] همراه است. فراوانی ذکر اجازات علما سبب شده که مصحح به جهت رعایت اختصار برخی از این اجازه‎ها را حذف کرده و خواننده را به منبع آن ارجاع دهد: «سپس باز مؤلف محترم، بخش‎هایی از اجازات مندرج در کتاب مستدرک بحار را آورده که علاقه‎مندان می‎توانند به خود آن کتاب مراجعه کنند»<ref>ر.ک: همان، ص420، پاورقی</ref>.  
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش