تقويم البلدان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تقويم البلدان'''، را عمادالدين اسماعيل، مشهور به ابوالفداء به عربی نوشته است. وي اين كتاب را در 721ق به پايان رساند؛ اما احتمالاً تا پايان عمر آن را تكميل مى‌كرده است. در نيمه اول قرن هشتم قمری در شام دو كتاب مهم در كيهان نگاری نوشته شد كه كتاب ابوالفداء یکی از آنها است. ابى‌الفداء اولين كسى است كه روش جدول‌بندى را در جغرافيا به كار برده است. اين اثر در قرن‌هاي هجدهم و نوزدهم ميلادي در اروپا شهرتي بي‌نظير يافت.

كتاب از دو بخش تشكيل شده است: بخش اول به منزله مقدمه‌اي در كيهان نگاری عمومی است كه شامل اطلاعات معمولي درباره تقسيم زمين، خط استوا، هفت اقليم، معموره زمين، مساحت آن، و اصطلاحات جغرافيا است و گزارشی كوتاه از درياها، درياچه‌ها، رودها، و كوه‌ها دارد و ترتيب كتاب را نيز توضيح مى‌دهد. قسمت دوم كه مفصل‌تر است، به نوبه خود هجده قسمت يا به تعبير درست‌تر هجده جدول است كه از مناطق مختلف كه اقليم نيز خوانده می‌شود، سخن دارد: بلاد عرب، مصر، مغرب، سودان، اندلس، جزاير مديترانه و اقيانوس اطلس، شمال(بلاد فرنگ و ترك)، شام، جزيره، عراق، خوزستان، فارس، کرمان، سيستان، سند(پنجاب)، هند، چين، جزاير درياي شرقي، روم، ارمنستان، عراق عجم، ديلم، طبرستان، خراسان، زابلستان، طخارستان، خوارزم، و ماوراءالنهر. اين فصل‌بندی نموداري دقيق از نفوذ مكتب كلاسيك بلخ و همچنين حاكي از گرايش ابوالفداء به تقسيم مناطق جغرافیایی است.