صفویه در عرصه دین، فرهنگ و سیاست: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'تاجي' به 'تاجی'
جز (جایگزینی متن - 'پژوهش‌گران ' به 'پژوهشگران ')
جز (جایگزینی متن - 'تاجي' به 'تاجی')
خط ۲۱: خط ۲۱:
| چاپ =1
| چاپ =1
| تعداد جلد =3
| تعداد جلد =3
| کتابخانۀ دیجیتال نور =4806
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03236
| کتابخوان همراه نور =03236
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۳۳: خط ۳۴:


== گزارش محتوا==
== گزارش محتوا==
نویسنده در مقدمه كتاب، به اهميت دوره صفوى در بازيابى كاربرد «ايران» پس از قرون متمادى اشاره مى‌كند. به اعتقاد وى، پس از ظهور اسلام طى نه قرن نخست هجرى، به لحاظ سياسى، به صورت كشورى مستقل، وجود خارجى نداشته و در واقع، از زمان تسلط امويان و سپس عباسيان و ديگر امرا و دولت‌هاى محلى و منطقه‌اى، گاه تحت سلطه مناطق غربى خود در عراق، و گاه تحت سلطه دولت‌ها و نژادهاى برخاسته از شرق خود بوده است. در درازاى اين نه‌صد سال، كلمه ايران، به جز دوره ايلخانان، بسيار محدود بكار رفته و ايران، پاره‌هاى از هم گسسته بوده است؛ آنچنان كه در هر دوره، سلسله‌اى مستقل بر بخشى از آن حكمرانى مى‌كرده و به جاى نام ايران، نام بخش‌ها و ايالات آن؛ مانند خراسان، سيستان، آذربايجان، جبال، گيلان و مازندران و فارس، شهرت داشته است. در عوض، اسم و رسم عمومى براى تمامى آن چه كه ايران ناميده مى‌شد، وجود نداشته و با نام‌هاى مختلفى؛ مانند عجم يا تاجيك و غيره از آن ياد مى‌شده است.
نویسنده در مقدمه كتاب، به اهميت دوره صفوى در بازيابى كاربرد «ايران» پس از قرون متمادى اشاره مى‌كند. به اعتقاد وى، پس از ظهور اسلام طى نه قرن نخست هجرى، به لحاظ سياسى، به صورت كشورى مستقل، وجود خارجى نداشته و در واقع، از زمان تسلط امويان و سپس عباسيان و ديگر امرا و دولت‌هاى محلى و منطقه‌اى، گاه تحت سلطه مناطق غربى خود در عراق، و گاه تحت سلطه دولت‌ها و نژادهاى برخاسته از شرق خود بوده است. در درازاى اين نه‌صد سال، كلمه ايران، به جز دوره ايلخانان، بسيار محدود بكار رفته و ايران، پاره‌هاى از هم گسسته بوده است؛ آنچنان كه در هر دوره، سلسله‌اى مستقل بر بخشى از آن حكمرانى مى‌كرده و به جاى نام ايران، نام بخش‌ها و ايالات آن؛ مانند خراسان، سيستان، آذربايجان، جبال، گيلان و مازندران و فارس، شهرت داشته است. در عوض، اسم و رسم عمومى براى تمامى آن چه كه ايران ناميده مى‌شد، وجود نداشته و با نام‌هاى مختلفى؛ مانند عجم يا تاجیك و غيره از آن ياد مى‌شده است.


ايران به عنوان يك واحد سياسى مستقل، در دوره صفوى، صورت پيش از اسلام خويش را باز يافت. انكار نمى‌توان كرد كه در كنار خاندان شيخ صفى‌الدين اردبيلى، بسيارى از تركان آناتولى كه مريدان دلباخته اين خاندان بودند، در تشكيل دولت صفوى و طبعاً ايران مستقل سهيم بودند. اين تركان كه در اوائل، در برابر تاجيكان قرار داشتند، به مرور ايرانى شدند و در عمل، از دولت، فرهنگ و ملتى حمايت كردند كه به سرعت، به عنوان يك واحد سياسى مستقل، از لحاظ جغرافيايى، سياسى و مذهبى در بخش مركزى و غربى آسيا درخشيد.
ايران به عنوان يك واحد سياسى مستقل، در دوره صفوى، صورت پيش از اسلام خويش را باز يافت. انكار نمى‌توان كرد كه در كنار خاندان شيخ صفى‌الدين اردبيلى، بسيارى از تركان آناتولى كه مريدان دلباخته اين خاندان بودند، در تشكيل دولت صفوى و طبعاً ايران مستقل سهيم بودند. اين تركان كه در اوائل، در برابر تاجیكان قرار داشتند، به مرور ايرانى شدند و در عمل، از دولت، فرهنگ و ملتى حمايت كردند كه به سرعت، به عنوان يك واحد سياسى مستقل، از لحاظ جغرافيايى، سياسى و مذهبى در بخش مركزى و غربى آسيا درخشيد.


در اين دوره، هويّت ايرانى، طراحى جديدى يافت كه مى‌توان از آن با عنوان «مسلمان شيعه ايرانى فارسى زبان» ياد كرده و آن را بر بيشتر ساكنان ايران زمين تطبيق كرد؛ چه، حتى سنيان ايران نيز، گرايش شيعى داشته و دارند.
در اين دوره، هويّت ايرانى، طراحى جديدى يافت كه مى‌توان از آن با عنوان «مسلمان شيعه ايرانى فارسى زبان» ياد كرده و آن را بر بيشتر ساكنان ايران زمين تطبيق كرد؛ چه، حتى سنيان ايران نيز، گرايش شيعى داشته و دارند.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش