پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[فرهنگنامه حج؛ فرهنگ جامع الفبایی تاریخ و جغرافیای مکه و مدینه]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>
[[پرونده:NUR20174J1.jpg|بندانگشتی|فرهنگنامه حج؛ فرهنگ جامع الفبایی تاریخ و جغرافیای مکه و مدینه|175px]]
'''[[طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR16674J1.jpg|بندانگشتی|طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر|175px]]


'''فرهنگ‌نامه حج: فرهنگ جامع الفبايى تاريخ و جغرافياى مكه و مدينه'''، اثر مجتبى تونه‌اى، از جمله فرهنگ‌هاى فارسى در موضوع حج است. نویسنده، انگيزه تدوين اين اثر را تهيه كتابى جامع درباره حج دانسته تا خواننده مشتاق را به تمام زواياى حج و آن سرزمين متبرک آشنا كند.
'''طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر'''، گردآوری و تحقیق اسناد حدیث غدیر از کتاب «[[تاریخ مدینة دمشق]]»[[ابن عساکر، علی بن حسن| ابن عساکر]] (متوفی 571ق) است که توسط امیر تقدمی معصومی صورت گرفته است.


زائران خانه خدا پس از وقوف در موقفين؛ يعنى عرفات و مشعر و ورود به سرزمين منا، مكلفند در شب‌هاى يازدهم، دوازدهم (و براى برخى سيزدهم) در سرزمين منا بمانند. در اصطلاح، ماندن در آن منطقه را در شب‌هاى مذكور «بيتوته» مى‌گويند. بيتوته در شب‌هاى مذكور از جمله واجبات حج است كه بايد با نيت و به قصد قربت انجام شود. بيتوته به منا، همان‌گونه‌كه اشاره شد بر حجاج واجب است شب يازدهم ذى‌حجه و شب دوازده را در منا «بيتوته» كنند؛ يعنى از غروب آفتاب تا نصف شب آنجا بمانند. ضمناً چند طايفه بايد در شب سيزدهم تا نصف شب بمانند كه تفصيل آن در مناسك محشى آمده است.
در ابتدای کتاب، ضمن ذکر خلاصه‌ای از زندگی‌نامه[[ابن عساکر، علی بن حسن| ابن عساکر]]، توضیحاتی پیرامون کتاب «تاریخ مدینه دمشق» ارائه گردیده و پس از ذکر سخن بزرگانی مانند [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]]، سبکی، نعیمی، [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]]، ابن خلکان، درباره[[ابن عساکر، علی بن حسن| ابن عساکر]] و اثر او، به حدیث شریف غدیر در کتاب مذکور اشاره شده و این موضوع مورد تأکید قرار گرفته است که[[ابن عساکر، علی بن حسن| ابن عساکر]] این حدیث را از بین از 130 طریق استخراج نموده و به دلیل اهمیت این حدیث شریف، در اثر حاضر، محقق آن را به صورت جداگانه، جمع‌آوری و مورد تحقیق قرار داده است.


عيد قربان، روز دهم ذى‌حجه و از اعياد بزرگ اسلامى است. عيد قربان و عيد فطر به دنبال دو توفيق است و در حقيقت عيد پيروزى است. عيد فطر به دنبال پيروزى در عبادات ماه رمضان است؛ براى آنان كه روزه مى‌دارند و به اقامه نماز، تلاوت قرآن و عبادت مى‌پردازند و سحرگاهان به راز و نياز مشغولند و چنين است عيد قربان؛ آن‌گاه كه سيل عظيمى از جمعيت سراسر دنيا در اجتماع ايام حج و مراسم زيارت خانه خدا موفق به انجام فريضه بزرگ مى‌شوند و اين گنگره عظيم عبادى - سياسى اسلامى را برپا مى‌دارند، به‌خاطر درك توفيق حضور در اين مراسم، اين عيد بر آنان گرامى خواهد بود. عيد قربان مى‌گويند؛ چون در اين روز حاجيان در منى يكى از واجبات حج را كه قربانى كردن باشد انجام مى‌دهند. عيد اضحى مى‌گويند؛ چون قربانى كردن معمولاً قبل از ظهر و هنگام ضحى (بالا آمدن آفتاب) انجام مى‌پذيرد.
در ادامه، به ترتیب حروف الفبا، ذکر طرق و راویانی پرداخته شده که[[ابن عساکر، علی بن حسن| ابن عساکر]]، حدیث شریف غدیر را از ایشان، ذکر کرده است. از جمله آن‌ها عبارتند از: انس بن مالک، براء بن عازب، بیده بن حصیب، جابر بن عبدالله، جریر بن عبدالله، حبشی بن جناده، حذیفه بن اسید، حرمله مولی اسامه بن زید، خالد بن زید ابوایوب انصاری، زیاد بن ابی زیاد، زید بن ارقم، سعد بن مالک ابوسعید خدری، سعد بن ابی وقاص، سعید بن وهب، سمره بن جندب و...


<div class="mw-ui-button">[[فرهنگنامه حج؛ فرهنگ جامع الفبایی تاریخ و جغرافیای مکه و مدینه|'''ادامه''']]</div>
در انتهای کتاب، بعد از ذکر اسنادی از حدیث غدیر که به دو یا سه نفر از صحابه یا تابعی ختم می‌شود، به شأن نزول دو آیه شریفه اکمال و تبلیغ، اشاره شده است
 
<div class="mw-ui-button">[[طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش