۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
نظام حکمت صدرایی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً '
جز (جایگزینی متن - 'صدر الدين' به 'صدرالدین') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً ') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در بخش دوم که شامل فصل ششم و هفتم است، به تشکیک در عرضی که نظریه فیلسوفانی مشائی است و جانشین تشکیک در ماهیت است، پرداخته شده است. فصل ششم، به گزارشی از نظریه غیر مشهور در تشکیک در عرضی و فصل هفتم، به توضیح نظریه مشهور و استدلال بر آن، اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | در بخش دوم که شامل فصل ششم و هفتم است، به تشکیک در عرضی که نظریه فیلسوفانی مشائی است و جانشین تشکیک در ماهیت است، پرداخته شده است. فصل ششم، به گزارشی از نظریه غیر مشهور در تشکیک در عرضی و فصل هفتم، به توضیح نظریه مشهور و استدلال بر آن، اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | ||
تفسیر غیر مشهور، مبتنی بر این نظریه است که سفیدی و سیاهی و گرمی و سردی و امثال آنها، همه مفاهیمی عرضی‌اند و طبعا تشکیک در عرضی به معنای تحقق تفاضل است در همان حیثیتی از واقعیت که مفهوم سفیدی یا سیاهی یا گرمی یا سردی از آن حکایت دارد. اما در تفسیر مشهور، فرض بر این است که مفاهیم مذکور، ماهوی و ذاتی‌اند و مقصود از مفاهیم عرضی، مفاهیمی هستند همچون سفید و سیاه و گرم و سرد و امثال آنها که حاوی نسبتند و | تفسیر غیر مشهور، مبتنی بر این نظریه است که سفیدی و سیاهی و گرمی و سردی و امثال آنها، همه مفاهیمی عرضی‌اند و طبعا تشکیک در عرضی به معنای تحقق تفاضل است در همان حیثیتی از واقعیت که مفهوم سفیدی یا سیاهی یا گرمی یا سردی از آن حکایت دارد. اما در تفسیر مشهور، فرض بر این است که مفاهیم مذکور، ماهوی و ذاتی‌اند و مقصود از مفاهیم عرضی، مفاهیمی هستند همچون سفید و سیاه و گرم و سرد و امثال آنها که حاوی نسبتند و غالباً با واژه‌های مشتق از آنها تعبیر می‌کنیم و در نتیجه، تشکیک در عرضی به معنای تحقق تفاضل و کمال و نقص است در حیثیتی از واقعیت که مفاهیم اخیر از آن حکایت دارند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص132-133</ref>. | ||
در بخش آخر که شامل فصل هشتم و نهم است، تشکیک در حقیقت وجود که نظریه خاص [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]] می‌باشد، مطرح شده است. نویسنده فصل هشتم را به توضیح نفس مدعا اختصاص داده و بالاخره با شرح و بررسی استدلال‌های مربوط به آن، در فصل نهم، کتاب پایان یافته است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص14</ref>. | در بخش آخر که شامل فصل هشتم و نهم است، تشکیک در حقیقت وجود که نظریه خاص [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]] می‌باشد، مطرح شده است. نویسنده فصل هشتم را به توضیح نفس مدعا اختصاص داده و بالاخره با شرح و بررسی استدلال‌های مربوط به آن، در فصل نهم، کتاب پایان یافته است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص14</ref>. | ||