۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
جز (جایگزینی متن - 'ولي' به 'ولی') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
وى، مىگويد: [[امام على(ع)]] درياى علم است و قرين هدايت... ولى شيعه او در حق او، بسى اختلاف برپا مىكنند و به اوامر و نواهى او كمتر گوش مىدهند و پيدايش افراط غاليان را در مقابل تفريط خوارج مىداند و از [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] سخنى نقل مىكند كه چون از وى پرسيدند چرا صحابه پيغمبر با هم چونان برادران تنى بودند و با على چونان برادر ناتنى، پاسخ داد: از آن روى كه [[امام على(ع)]] به تنهایى، فضايل همگى ايشان را جمع داشت. | وى، مىگويد: [[امام على(ع)]] درياى علم است و قرين هدايت... ولى شيعه او در حق او، بسى اختلاف برپا مىكنند و به اوامر و نواهى او كمتر گوش مىدهند و پيدايش افراط غاليان را در مقابل تفريط خوارج مىداند و از [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] سخنى نقل مىكند كه چون از وى پرسيدند چرا صحابه پيغمبر با هم چونان برادران تنى بودند و با على چونان برادر ناتنى، پاسخ داد: از آن روى كه [[امام على(ع)]] به تنهایى، فضايل همگى ايشان را جمع داشت. | ||
ارادت ابوحيان به | ارادت ابوحيان به اولین امام معصوم، چنان است كه در نصيحت و زهد وقتى مىخواهد قلمفرسايى كند، جلوهاى از عبارات «نهجالبلاغة» در كلامش ظاهر مىگردد و نيز در حكايتى، از مكر معاويه و در حكايت ديگرى، از حكومت توأم با فشار او ياد مىكند و در داستانى هزلآميز، ارادتمندان معاويه را به مسخره مىگيرد. | ||
مؤلف در اين كتاب از منابعى همچون قرآن و سنت و عقل و تجربه فراوان بهره برده است. | مؤلف در اين كتاب از منابعى همچون قرآن و سنت و عقل و تجربه فراوان بهره برده است. |
ویرایش