البداء في القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

بله بداء معقول و آن‎که اعتقاد به آن واجب است، همان است که در آیه قرآنی کریمه «يَمْحُو اللّهُ مَا يَشَاءُ وَ يُثْبِتُ ۖ وَ عِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ» ﴿رعد: ٣٩﴾؛ یعنی «خدا آنچه را بخواهد محو يا اثبات مى‎كند، و اصل كتاب نزد اوست.»<ref>قرآن کریم، ترجمه فولادوند</ref> بیان شده است. این محو و اثبات در آنچه خداوند بر زبان پیامبر یا ولیش تجلی می‎یابد؛ البته در ظاهر حال و به دلیل مصلحتی که اقتضای اظهار داشته است. سپس خداوند این امر ظاهری را محو می‎کند و حکم یا امر چیز دیگری غیر از آنچه در ابتدا بود، می‎شود و علم خداوند بر این تبدل سبقت داشته است، یعنی پیش از این‎که تبدلی رخ بدهد، خداوند می‎دانسته که این تبدل روی خواهد داد. بداء شبیه است به نسخ احکام شرایع پیشین با شریعت پیامبر اسلام محمد مصطفی(ص) یا نسخ برخی احکام پیشین با احکام جدید در شریعت پیامبر اسلام(ص). کسی که به این نوع از بداء معتقد نباشد، در واقع قدرت و اراده مطلق الهی را تحدید کرده است. قرآن کریم نیز به این امر در برخی از عقاید یهودیان با آیه شریفه اشاره کرده در آنجا که فرموده است: «وَ قَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ ...» ﴿مائده: ٦٤ ﴾؛ یعنی «و يهود گفتند: «دست خدا بسته است.» دسته‎ای خودشان بسته باد و به [سزاى] آنچه گفتند، از رحمت خدا دور شوند.»<ref>همان</ref>. در واقع این عقیده‎ای است که به برخی از فرقه‎های اسلامی غیر شیعه امامی، رسیده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/31730/1/29 ر.ک: متن کتاب، ص29]</ref>