پرش به محتوا

الزهد (ابوحاتم رازی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
خط ۴۰: خط ۴۰:
محقق در سند هر خبر یا اثری بحث کرده و در متابعات و شواهدش دقت نموده است. وی متذکر می‎شود که ظاهراً اصل این کتاب حجیم‎تر از این بوده که الآن در دست ماست و شاهد بر این امر هم این است که روی جلد نسخه خطی کتاب نوشته شده: «فیه من کتاب الزهد عن ابی حاتم» که نشانگر این است که این، بخشی از کتاب الزهد [[اب‍وح‍ات‍م‌ رازی، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ ادریس‌|ابوحاتم رازی]] است. همچنین تعداد شیوخی که وی در این اثر از آنان روایت می‎کند کمتر از تعداد شیوخی است که برای خودش ذکر کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39646/1/13 ر.ک: همان، ص13-14]</ref>
محقق در سند هر خبر یا اثری بحث کرده و در متابعات و شواهدش دقت نموده است. وی متذکر می‎شود که ظاهراً اصل این کتاب حجیم‎تر از این بوده که الآن در دست ماست و شاهد بر این امر هم این است که روی جلد نسخه خطی کتاب نوشته شده: «فیه من کتاب الزهد عن ابی حاتم» که نشانگر این است که این، بخشی از کتاب الزهد [[اب‍وح‍ات‍م‌ رازی، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ ادریس‌|ابوحاتم رازی]] است. همچنین تعداد شیوخی که وی در این اثر از آنان روایت می‎کند کمتر از تعداد شیوخی است که برای خودش ذکر کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39646/1/13 ر.ک: همان، ص13-14]</ref>


مصنف در این کتاب به ترتیب ماده کتابش بر اساس روش معاجم شیوخش (اساتید روایی‎اش) تمایل دارد؛ مثلاً او از روایات ابونعیم شروع کرده (1، 2، 3) سپس با حسن بن طریف (4، 5، ...، 13) پس از او با اویسی، ... تا این‎که به اصبغ بن فرج (103، 104، 105) ختم می‎نماید. البته او همواره خود را ملتزم بر این امر نکرده مثلاً گاهی مسندات هدبه را با ذکر مسندات ابن صخر قطع می‎کند یا مسندات سعید بن سوید را با مسندات محمد بن خالد نیلی. از این‎روست که وی ملتزم به مسانید صحابه یا تابعین یا مشابه این موارد نیست. آنچه وی از انس بن مالک ذکر می‎کند در شماره‎های (11، 37 و 105) است و همچنین از بکر بن عبدالله مزنی در شماره‎های (38 و 83) و... . وی همچنین به ترتیب موضوعی ملتزم نیست مثلاً در شماره‎های 14 و 46 و 58 درباره زهد پیامبر(ص) روایت نقل می‎کند و در شماره‎های 2، 12، 18 و 19 به ذکر روایات درباره دنیا و متعلقات آن می‎پردازد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39646/1/14 ر.ک: همان، ص14]</ref>
مصنف در این کتاب به ترتیب ماده کتابش بر اساس روش معاجم شیوخش (اساتید روایی‎اش) تمایل دارد؛ مثلاً او از روایات ابونعیم شروع کرده (1، 2، 3) سپس با حسن بن طریف (4، 5،...، 13) پس از او با اویسی،... تا این‎که به اصبغ بن فرج (103، 104، 105) ختم می‎نماید. البته او همواره خود را ملتزم بر این امر نکرده مثلاً گاهی مسندات هدبه را با ذکر مسندات ابن صخر قطع می‎کند یا مسندات سعید بن سوید را با مسندات محمد بن خالد نیلی. از این‎روست که وی ملتزم به مسانید صحابه یا تابعین یا مشابه این موارد نیست. آنچه وی از انس بن مالک ذکر می‎کند در شماره‎های (11، 37 و 105) است و همچنین از بکر بن عبدالله مزنی در شماره‎های (38 و 83) و.... وی همچنین به ترتیب موضوعی ملتزم نیست مثلاً در شماره‎های 14 و 46 و 58 درباره زهد پیامبر(ص) روایت نقل می‎کند و در شماره‎های 2، 12، 18 و 19 به ذکر روایات درباره دنیا و متعلقات آن می‎پردازد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39646/1/14 ر.ک: همان، ص14]</ref>


در لابه‎لای مطالب این کتاب، فواید ارزشمندی درباره علم رجال و مسائل جرح و تعدیل وجود دارد به‎عنوان نمونه در حدیث شماره 91 و... .<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39646/1/14 ر.ک: همان]</ref>
در لابه‎لای مطالب این کتاب، فواید ارزشمندی درباره علم رجال و مسائل جرح و تعدیل وجود دارد به‎عنوان نمونه در حدیث شماره 91 و....<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39646/1/14 ر.ک: همان]</ref>


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش