۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
كتاب الفوائد الشهير بالغيلانيات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR59554J1.jpg | عنوان =كتاب الفوائد الشهير بالغيلانيات...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
# فوائد شامل احادیث زیادی در فضائل است، بهویژه در سه جزء اول از کتاب. | # فوائد شامل احادیث زیادی در فضائل است، بهویژه در سه جزء اول از کتاب. | ||
# این اثر هرچند بر اساس ابواب فقهی نشده الا اینکه ابواب فقهی زیادی در خود دارد که ذیل هر یک روایات متناسب با آن عنوان گردآوری شده است. | # این اثر هرچند بر اساس ابواب فقهی نشده الا اینکه ابواب فقهی زیادی در خود دارد که ذیل هر یک روایات متناسب با آن عنوان گردآوری شده است. | ||
# کتاب شامل نُسَخ حدیثی مرویه یا مختارات از نسخههای حدیثی است مانند نسخه قاسم بن محمد از عایشه. مثلاً روایات از شماره 486 تا 518 و شماره 658 به بعد. یا نسخه شعبه از جعفر بن أبیوحشیه در روایات شماره 230 تا 254 یا نسخه سلیمان تمیمی از ابوعثمان نهدی در احادیث شماره 129 به بعد و... . | # کتاب شامل نُسَخ حدیثی مرویه یا مختارات از نسخههای حدیثی است مانند نسخه قاسم بن محمد از عایشه. مثلاً روایات از شماره 486 تا 518 و شماره 658 به بعد. یا نسخه شعبه از جعفر بن أبیوحشیه در روایات شماره 230 تا 254 یا نسخه سلیمان تمیمی از ابوعثمان نهدی در احادیث شماره 129 به بعد و.... | ||
# فوایدی که در حین تحقیق به دست محقق آمده عبارت است از: | # فوایدی که در حین تحقیق به دست محقق آمده عبارت است از: | ||
## مصنف روایتی از روایات استادش را نقل میکند که عالی باشد مانند احادیث اسماعیل بن اسحاق قاضی و عبدالملک بن محمد –ابو قلابه رقاشی- و عبدالله بن احمد بن حنبل و حارث بن محمد بن أبیاسامه و محمد بن یونس کدیمی و دیگران. | ## مصنف روایتی از روایات استادش را نقل میکند که عالی باشد مانند احادیث اسماعیل بن اسحاق قاضی و عبدالملک بن محمد –ابو قلابه رقاشی- و عبدالله بن احمد بن حنبل و حارث بن محمد بن أبیاسامه و محمد بن یونس کدیمی و دیگران. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
یا مثل حدیث شماره 636 که در آن ابن عباس گفت: «کنا نجمع بین الصلاتین علی عهد رسولالله(ص) في السفر». عبارت «فی السفر» در این روایت زیادت شاذ است و احمد و مسلم این روایت را از ثقات بدون این کلمه ذکر کردهاند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص42-44</ref> | یا مثل حدیث شماره 636 که در آن ابن عباس گفت: «کنا نجمع بین الصلاتین علی عهد رسولالله(ص) في السفر». عبارت «فی السفر» در این روایت زیادت شاذ است و احمد و مسلم این روایت را از ثقات بدون این کلمه ذکر کردهاند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص42-44</ref> | ||
در ابتدای جلد اول کتاب چنین آمده: «الجزء الاول من فوائد أبیبکر محمد بن عبدالله بن ابراهیم الشافعی عن شیوخه. روایة: أبیطالب محمد بن محمد بن إبراهیم بن غیلان عنه. روایة الشیخ أبیمحمد الحسن بن عبدالملک بن محمد بن یوسف عنه. سماع المبارک بن أحمد بن عبدالعزیز بن المعمر الأنصاری نفعهالله به.» و در آغاز عبارات کتاب میخوانیم: «أخبرنا ابومحمد الحسن بن عبدالملک بن محمد بن یوسف قراءة علیه فاقر به و أنا أسمع و هو یسمع و ذلک في جمادیالأولی من سنة أربع و تسعین و أربعمائة قال أنبأ ابوطالب محمد بن محمد بن إبراهیم بن غیلان قراءة علیه في شهر ربیعالأول من سنة خمس و ثلاثین و اربعمائة قال ثنا ابوبکر محمد بن عبدالله بن إبراهیم بن عبدالله البزاز المعروف بالشافعی إملاء في یوم الجمعة لعشر خلون من شهر رمضان سنة اثنتین و خمسین و ثلاثمائة و هو اول سماعی منه قال: ...».<ref>ر.ک: متن کتاب، ص53-54</ref> | در ابتدای جلد اول کتاب چنین آمده: «الجزء الاول من فوائد أبیبکر محمد بن عبدالله بن ابراهیم الشافعی عن شیوخه. روایة: أبیطالب محمد بن محمد بن إبراهیم بن غیلان عنه. روایة الشیخ أبیمحمد الحسن بن عبدالملک بن محمد بن یوسف عنه. سماع المبارک بن أحمد بن عبدالعزیز بن المعمر الأنصاری نفعهالله به.» و در آغاز عبارات کتاب میخوانیم: «أخبرنا ابومحمد الحسن بن عبدالملک بن محمد بن یوسف قراءة علیه فاقر به و أنا أسمع و هو یسمع و ذلک في جمادیالأولی من سنة أربع و تسعین و أربعمائة قال أنبأ ابوطالب محمد بن محمد بن إبراهیم بن غیلان قراءة علیه في شهر ربیعالأول من سنة خمس و ثلاثین و اربعمائة قال ثنا ابوبکر محمد بن عبدالله بن إبراهیم بن عبدالله البزاز المعروف بالشافعی إملاء في یوم الجمعة لعشر خلون من شهر رمضان سنة اثنتین و خمسین و ثلاثمائة و هو اول سماعی منه قال:...».<ref>ر.ک: متن کتاب، ص53-54</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
کارهای محقق در تحقیق و آمادهسازی این نسخه برای چاپ را میتوان در امور زیر خلاصه کرد: | کارهای محقق در تحقیق و آمادهسازی این نسخه برای چاپ را میتوان در امور زیر خلاصه کرد: | ||
# ضبط نص به مقایسه میان نسخههای خطی. وی به نسخه «أ» اعتماد کرده و آن را اصل در متن قرار داده و به نواقص و زیادات و اختلافات میان نسخه‌ها در حاشیه اشاره کرده است. | # ضبط نص به مقایسه میان نسخههای خطی. وی به نسخه «أ» اعتماد کرده و آن را اصل در متن قرار داده و به نواقص و زیادات و اختلافات میان نسخه‌ها در حاشیه اشاره کرده است. | ||
# استخراج منابع احادیث از میان کتابهای حدیثی معتبر با رعایت این نکته که اسناد حدیث نزدیک به اسناد حدیثی که مصنف ذکر کرده، باشد به این صورت که اول حدیثی ذکر شود که از طریق مصنف استخراج شده و اگر نبود از طریق شیوخه و یا شیوخ شیوخش و... . | # استخراج منابع احادیث از میان کتابهای حدیثی معتبر با رعایت این نکته که اسناد حدیث نزدیک به اسناد حدیثی که مصنف ذکر کرده، باشد به این صورت که اول حدیثی ذکر شود که از طریق مصنف استخراج شده و اگر نبود از طریق شیوخه و یا شیوخ شیوخش و.... | ||
# بیان درجه احادیث کتاب از لحاظ صحت و حسن و ضعف یا وضع و... و سعی در جبران ضعف در برخی موارد. | # بیان درجه احادیث کتاب از لحاظ صحت و حسن و ضعف یا وضع و... و سعی در جبران ضعف در برخی موارد. | ||
# شمارهگذاری متن کتاب با شمارهگذاری احادیث آنکه به 1142 حدیث یا اثر میرسد. | # شمارهگذاری متن کتاب با شمارهگذاری احادیث آنکه به 1142 حدیث یا اثر میرسد. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
# بیان ترجمه موجزی از اعلام کتاب. | # بیان ترجمه موجزی از اعلام کتاب. | ||
# عمل فهارس فنی مفصل برای کتاب که در آخر آن ذکر شده است. | # عمل فهارس فنی مفصل برای کتاب که در آخر آن ذکر شده است. | ||
# بیان برخی موارد دیگر مانند بیان برخی فواید یا ذکر یک حکم فقهی و... .<ref>ر.ک: همان، ص50-51</ref> | # بیان برخی موارد دیگر مانند بیان برخی فواید یا ذکر یک حکم فقهی و....<ref>ر.ک: همان، ص50-51</ref> | ||
معمولاً ابتدای توضیحات محقق در پاورقیها علائمی ذکر شده که محقق خود چنین توضیح میدهد: علامت «أ» برای تنبیه خواننده به این است که کلام درباره حدیث و رجال اسناد است، «ب» برای منابع دیگر حدیث، «ج» توضیحاتی درباره غریب الحدیث و «د» برای ذکر حکم فقهی.<ref>ر.ک: همان، ص52</ref> | معمولاً ابتدای توضیحات محقق در پاورقیها علائمی ذکر شده که محقق خود چنین توضیح میدهد: علامت «أ» برای تنبیه خواننده به این است که کلام درباره حدیث و رجال اسناد است، «ب» برای منابع دیگر حدیث، «ج» توضیحاتی درباره غریب الحدیث و «د» برای ذکر حکم فقهی.<ref>ر.ک: همان، ص52</ref> | ||