۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بارع، حسین بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== ممدوحان == | == ممدوحان == | ||
بارع پيوسته در بغداد مى‌زيست، اما | بارع پيوسته در بغداد مى‌زيست، اما سفرهایى نيز به حجاز و شيزر كرد. | ||
او ابن طراد زينبى وزير المسترشد بالله و المقتفى بالله را مدح كرده است. صدقة بن دبيس اسدى نيز از ممدوحان او بوده است. | او ابن طراد زينبى وزير المسترشد بالله و المقتفى بالله را مدح كرده است. صدقة بن دبيس اسدى نيز از ممدوحان او بوده است. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
به گفته [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]، ابومحمد مقرى، معروف به سبط خياط، كتابى در علم قرائت با عنوان «الشمس المنيرة في التسعة الشهيرة» در خلافيات قرائت بارع تأليف كرد، اما [[ذهبى]] و [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، به‌اشتباه بارع را نه صاحب روايات آن كتاب، بلكه مؤلف آن دانسته‌اند و همين خلط، به منابع متأخرتر نيز وارد شده است. | به گفته [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]، ابومحمد مقرى، معروف به سبط خياط، كتابى در علم قرائت با عنوان «الشمس المنيرة في التسعة الشهيرة» در خلافيات قرائت بارع تأليف كرد، اما [[ذهبى]] و [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، به‌اشتباه بارع را نه صاحب روايات آن كتاب، بلكه مؤلف آن دانسته‌اند و همين خلط، به منابع متأخرتر نيز وارد شده است. | ||
از ديوان منسوب به او كه گويا تا قرن 11ق، وجود داشته، اينك اثرى برجاى نمانده است، اما حدود 375 بيت از اشعار او را مى‌توان در منابع يافت كه همه به‌صورت كامل نقل نشده‌اند، زيرا غالب نويسندگان (به‌خصوص [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]]) ترجيح داده‌اند كه | از ديوان منسوب به او كه گويا تا قرن 11ق، وجود داشته، اينك اثرى برجاى نمانده است، اما حدود 375 بيت از اشعار او را مى‌توان در منابع يافت كه همه به‌صورت كامل نقل نشده‌اند، زيرا غالب نويسندگان (به‌خصوص [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]]) ترجيح داده‌اند كه بخش‌هایى از اشعار او را به سبب گرايش تند وى به شعر سخف، حذف كنند. بااين‌همه، نمونه‌هاى چندى از غزل‌هاى او در دست است كه از ظرافت و لطافت تهى نيست، جز اينكه مضامين نو در آنها يافت نمى‌شود. | ||
اثر معروف او «طرايف الطرف» نام دارد. از مدايح او، چهار قصيده نسبتاً كامل در دست است. اين قصايد به سبک قصايد كهن پرداخته شده است و با نسيب آغاز مى‌گردد؛ در آن، گاه به پيرى و جدايى از دلبران اشاره مى‌رود و آنگاه شعر با وصف‌هاى اغراق‌آميز در مدايح امير به پايان مى‌رسد. در لابه‌لاى اين اشعار، گاه قطعه‌هاى وصفى نسبتاً نو هم كه معمولاً از دو سه بيت درنمى‌گذرد، نيز يافت مى‌شود. | اثر معروف او «طرايف الطرف» نام دارد. از مدايح او، چهار قصيده نسبتاً كامل در دست است. اين قصايد به سبک قصايد كهن پرداخته شده است و با نسيب آغاز مى‌گردد؛ در آن، گاه به پيرى و جدايى از دلبران اشاره مى‌رود و آنگاه شعر با وصف‌هاى اغراق‌آميز در مدايح امير به پايان مى‌رسد. در لابه‌لاى اين اشعار، گاه قطعه‌هاى وصفى نسبتاً نو هم كه معمولاً از دو سه بيت درنمى‌گذرد، نيز يافت مى‌شود. | ||