۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
النظرة الدقيقة في قاعدة بسيط الحقيقة: تفاوت میان نسخه‌ها
النظرة الدقيقة في قاعدة بسيط الحقيقة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۵۴
، ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
هر علمی را اصطلاحات خاصی است که معنی دقیق آن را اهل آن تشخیص میدهند. این مطلب درباره حکمت و عرفان نیز صادق است. اما شیخ احسائی با تمام نبوغی که داشته، به این دلیل که در فلسفه استاد ندیده و خودش به کتابهای فیلسوفان و عرفا مراجعه کرده و از ابتدا نیز نوعی جبهه در مقابل آرای آنان میگرفته، معنی دقیق برخی کلمات و قواعد را متوجه نشده؛ هرچند به ظن خودش آن را فهمیده باشد؛ ازاینرو آنها را طعن کرده و صریحا نسبت کفر و الحاد به ایشان داده است.<ref>ر.ک: همان، صفحههای د و ه</ref>. | هر علمی را اصطلاحات خاصی است که معنی دقیق آن را اهل آن تشخیص میدهند. این مطلب درباره حکمت و عرفان نیز صادق است. اما شیخ احسائی با تمام نبوغی که داشته، به این دلیل که در فلسفه استاد ندیده و خودش به کتابهای فیلسوفان و عرفا مراجعه کرده و از ابتدا نیز نوعی جبهه در مقابل آرای آنان میگرفته، معنی دقیق برخی کلمات و قواعد را متوجه نشده؛ هرچند به ظن خودش آن را فهمیده باشد؛ ازاینرو آنها را طعن کرده و صریحا نسبت کفر و الحاد به ایشان داده است.<ref>ر.ک: همان، صفحههای د و ه</ref>. | ||
از جمله مواردی که نسبت کفر به [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین شیرازی]] (که علاوه بر اقرار به اسلام، مناسک آن را انجام میداد و هفت بار پیاده به حج رفت و در هفتمین بار در همان مسیر از دنیا رفت) داده است، در اوایل شرحش بر رساله «حکمت عرشیه» اوست. احسائی، پس از نقل این قول [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرا]]: «إن الموجود إما حقيقة الوجود أو غيرها و نعني بحقيقة الوجود، ما لا يشوبه شيء غير الوجود من عموم أو خصوص أو حدّ أو | از جمله مواردی که نسبت کفر به [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین شیرازی]] (که علاوه بر اقرار به اسلام، مناسک آن را انجام میداد و هفت بار پیاده به حج رفت و در هفتمین بار در همان مسیر از دنیا رفت) داده است، در اوایل شرحش بر رساله «حکمت عرشیه» اوست. احسائی، پس از نقل این قول [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرا]]: «إن الموجود إما حقيقة الوجود أو غيرها و نعني بحقيقة الوجود، ما لا يشوبه شيء غير الوجود من عموم أو خصوص أو حدّ أو نهایة أو ماهية أو نقص أو عدم و هو المسمى بواجب‌الوجود. فنقول: لو لم تكن حقيقة الوجود موجودة لم يكن شيء من الأشياء موجودا لكنّ اللّازم باطل، بديهة، فكذا الملزوم»، به ابطال آن پرداخته و این نوع تقسیمبندی او را باطل دانسته و تقسیم دیگری ارائه داده و اینگونه نوشته: «محلّ التقسيم مع لحاظ تسمية من يصدق عليه اسم الوجود من حيث إنّه «هست» كما في الّلغة الفارسیة ثلاثة أنواع: أحدها: مثال الفاعل و اسمه كالقائم بالنّسبة إلى زيد... و ثانيها: الفعل أعني المشية و الإرادة و الإبداع... و ثالثها: المفعول الأوّل و هو عندنا هو النّور المحمّدي». شیخ احمد، گویا متوجه این امر شده که منظور [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] در تقسیم، یک چیز بوده و خودش چیز دیگری را نقد کرده است؛ ازاینرو مینویسد: اگر فکر میکنید [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرا]] چنین چیزی را اراده نکرده، میتوانید به کلمات دامادش [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فیض کاشانی]] در «[[الكلمات المكنونة (چاپ کنگره فیض)|الكلمات المكنونة]]» مراجعه کنید. وی پس از ذکر عباراتی از [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فیض]]، میگوید: اگر این کلمات به وحدت وجود - که علما بر تکفیر معتقد به آن اجماع دارند - اشاره ندارد، پس وحدت وجود، چه معنایی میتواند داشته باشد؟ بلکه کلمات او امری بالاتر، یعنی وحدت وجود و موجود را میرساند<ref>ر.ک: همان، صفحههای ه - ز</ref>. | ||
[[شهابی، محمود|محمود شهابی]]، پس از بیان این کلمات، نقد ظریفی را از دیگر شارح حکمت عرشیه، یعنی مولی محمداسماعیل بن مولی سمیع اصفهانی ذکر میکند که پس از نقل مطلب بالا از شیخ احمد احسائی در فوق، در پاسخ به او مینویسد: مورد تقسیم در اینجا، موجودی است که موضوع علم الهی است، نه حقیقت وجود... من در تعجبم که چگونه احسائی احتمال عدم فهم منظور از کلام [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن]] را نداده؛ درحالیکه [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن]] از شخصیتهای عالم به اخبار اهلبیت(ع) است. منظور [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن]] از وجود مضاف إلی الله تعالی، وجود منبسط، یعنی امر الهی و فعل اوست که ربط محض و اضافه اشراقیه صِرف است و في ذاته، هیچ حکمی بر آن نمیشود..<ref>ر.ک: همان، صفحههای ح و ط</ref>. | [[شهابی، محمود|محمود شهابی]]، پس از بیان این کلمات، نقد ظریفی را از دیگر شارح حکمت عرشیه، یعنی مولی محمداسماعیل بن مولی سمیع اصفهانی ذکر میکند که پس از نقل مطلب بالا از شیخ احمد احسائی در فوق، در پاسخ به او مینویسد: مورد تقسیم در اینجا، موجودی است که موضوع علم الهی است، نه حقیقت وجود... من در تعجبم که چگونه احسائی احتمال عدم فهم منظور از کلام [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن]] را نداده؛ درحالیکه [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن]] از شخصیتهای عالم به اخبار اهلبیت(ع) است. منظور [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن]] از وجود مضاف إلی الله تعالی، وجود منبسط، یعنی امر الهی و فعل اوست که ربط محض و اضافه اشراقیه صِرف است و في ذاته، هیچ حکمی بر آن نمیشود..<ref>ر.ک: همان، صفحههای ح و ط</ref>. | ||