شافعی، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

! نام!! data-type='authorName'|شافعی، محمد بن عبدالله

|data-type='authorOtherNames'|محمد بن عبدالله بن ابراهيم الشافعي  

|data-type='authorfatherName'|

|data-type='authorbirthDate'|/ 260ق   

|data-type='authorBirthPlace'|

|data-type='authorDeathDate'|/ 354ق   

|data-type='authorTeachers'|

|data-type='authorWritings'|

 

|-class='articleCode'

|data-type='authorCode'|AUTHORCODE47899AUTHORCODE

درباره وفاتش به‎جز صفدی که سال وفاتش را 355ق دانسته، همه مصادر اتفاق دارند که وی در ذی‎حجه 354 از دنیا رفت. ظاهراً قول جمهور صحیح‎تر باشد زیرا خطیب بغدادی سال وفاتش را از شاگردانش نقل می‎کند.<ref>ر.ک: همان، ص31</ref>

وی در بغداد سکونت کرد و از بزرگان اساتید و اهل حدیث آنجا حدیث شنید. اولین سماعش در سال 276 بود ابوبکر بزاز به جهت کارش که خرید و فروش پارچه بود به شهرهای مختلف می‎رفت. وی در طلب حدیث به مصر و شام و الجزیره و دیگر جاها رفت. به دلیل موقعیت شغلی وی که سفرهای زیادی می‎کرد، ذهبی او را با لقب «سفّار» توصیف کرده است. از شهرهایی که در کتابش «الفوائد» به رحلتش به آنجا تصریح کرده، «تنیس» در حدیث 284، «حلب» در حدیث 934، «مصر» در حدیث 713، «الحدیثه» در حدیث شماره 782 و شهر «نوره» در نزدیکی «الانبار» است.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>

تراجم نویسان درباره ابوبکر شافعی اجماع دارند که وی حافظ کبیر و امام جلیل و ثقه ثبت بوده است؛ و او را به کثیرالحدیث، حسن التصنیف و عالی الإسناد یاد کرده‎اند. به‎عنوان نمونه خطیب بغدادی درباره وی می‎نویسد: «کان ثقة ثبتا، کثیر الحدیث، حسن التصنیف، جمع أبوابا و شیوخا و کتب عنه قدیما و حدیثا»، همچنین دارقطنی می‎نویسد: «ثقة مأمون جبل، ما کان فی ذلک الزمان اوثق منه، ما رایت له الا اصولا صحیحه متقنه قد ضبط سماعه فیها احسن الضبط» و نیز درباره وی نوشته: «و هو الثقة المأمون الذی لم یغمز بحال».<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>

خطیب بغدادی درباره وی می‎نویسد: هنگامی‎که در بغداد از ذکر فضائل صحابه منع شده بود و سب سلف آنان در درب مساجد نوشته می‎شد، شافعی در آن‎وقت به املای فضائل آنان در مسجد شهر و در مسجد ویژه خودش واقع در باب الشام می‎پرداخت. وی این کار را از امور حسبه و باعث تقرب و نزدیکی به خدا می‎دانست.<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>