۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شبهة الغلو (بهبهانی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عليهم السلام' به 'عليهم‌السلام') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
'''شبهة الغلو'''، اثر عبدالکریم | '''شبهة الغلو'''، اثر [[بهبهاني، عبدالکريم|عبدالکریم بهبهانی]]، دوازدهمین شماره از مجموعه [[في رحاب اهل البيت(ع)|في رحاب أهل البیت(ع)]] است که به زبان عربی در یک جلد با موضوع کلام اسلامی، توسط مجموع جهانی اهلبیت(ع) منتشر شده است. نویسنده در این اثر به بررسی این نکته میپردازد که بیان فضائل اهلبیت عصمت و طهارت، غلو نیست؛ بلکه اهمیت جایگاه آنان که جانشینان پس از پیامبر(ص) هستند، اقتضای این مسئله را دارد و اگر کسی از این امر تعبیر به غلو میکند امر بر او مشتبه شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در ابتدای این اثر همچون بقیه جلدهای مجموعه في رحاب أهل البیت(ع) مقدمه یکسانی از طرف ناشر مرقوم شده که توضیح آن در ششمین جلد از این مجموعه یعنی | در ابتدای این اثر همچون بقیه جلدهای مجموعه [[في رحاب اهل البيت(ع)|في رحاب أهل البیت(ع)]] مقدمه یکسانی از طرف ناشر مرقوم شده که توضیح آن در ششمین جلد از این مجموعه یعنی «[[البداء في القرآن الكريم]]» آمده است. | ||
نویسنده در این اثر پس از بیان و روشن کردن مفهوم غلو و بیان اینکه غلو عبارت است از زیادت بر آنچه شرع، بیان و وحی، تقریر کرده است، این مفهوم (غلو) را در عقیده و شریعت بررسی میکند. وی سپس به بیان سه فرض در این مسئله میپردازد و در پایان مطالب، خلاصه بحث را ارائه میدهد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص11-37</ref> | نویسنده در این اثر پس از بیان و روشن کردن مفهوم غلو و بیان اینکه غلو عبارت است از زیادت بر آنچه شرع، بیان و وحی، تقریر کرده است، این مفهوم (غلو) را در عقیده و شریعت بررسی میکند. وی سپس به بیان سه فرض در این مسئله میپردازد و در پایان مطالب، خلاصه بحث را ارائه میدهد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص11-37</ref> | ||
بهبهانی سه نکته را بهعنوان خلاصه مطالب طرح شده در این کتابچه مطرح میکند: | [[بهبهاني، عبدالکريم|بهبهانی]] سه نکته را بهعنوان خلاصه مطالب طرح شده در این کتابچه مطرح میکند: | ||
# کتاب و سنت دلالت بر این ندارند که هرکسی که وصف مصاحبت با پیامبر اکرم(ص) را با خود یدک میکشید، دارای جایگاه خاصی است. اساساً در شریعتی که مقیاس ثابتش ایمان و عمل صالح و تقواست، اگر مصاحبت نبی اکرم(ص) مقرون به این امور باشد و کسی که همنشین حضرت(ص) بوده تا آخر عمرش محافظ و مواظب ایمان و تقوایش باشد، دارای جایگاه خاص متقین خواهد بود وگرنه هیچ جایگاه ایمانی خاصی نخواهد داشت. در اینجا با توجه به آنچه بیان شد، این جایگاه را نمیتوان برای همه صحابه لحاظ کرد و ثابت دانست زیرا قطعاً و به نص قرآن کریم درباره برخی بیتقواییهای آنان، برخی از صحابه مستحق چنین جایگاهی نیستند. | # کتاب و سنت دلالت بر این ندارند که هرکسی که وصف مصاحبت با پیامبر اکرم(ص) را با خود یدک میکشید، دارای جایگاه خاصی است. اساساً در شریعتی که مقیاس ثابتش ایمان و عمل صالح و تقواست، اگر مصاحبت نبی اکرم(ص) مقرون به این امور باشد و کسی که همنشین حضرت(ص) بوده تا آخر عمرش محافظ و مواظب ایمان و تقوایش باشد، دارای جایگاه خاص متقین خواهد بود وگرنه هیچ جایگاه ایمانی خاصی نخواهد داشت. در اینجا با توجه به آنچه بیان شد، این جایگاه را نمیتوان برای همه صحابه لحاظ کرد و ثابت دانست زیرا قطعاً و به نص قرآن کریم درباره برخی بیتقواییهای آنان، برخی از صحابه مستحق چنین جایگاهی نیستند. | ||
# درباره گروهی از صحابه که مستحق جایگاه والا در میان مردم هستند هم باید گفت: ثبوت این جایگاه، دلالت بر استحقاق آن صحابی در خلافت رسول خدا(ص) و رهبری جامعه اسلامی پس از آن حضرت(ص) نمیکند. گاهی پدر از پسرش به لحاظ برخی خصوصیات فرزندش راضی است ولی در همان وقت او را دارای اهلیت به عهده گرفتن سرپرستی خانواده نمیبیند. ما نحن فیه هم به همین شکل است؛ یعنی رضایت پیامبر(ص) از یک شخص، مستلزم استعداد آن شخص برای تفویض شئون رسالت و امت نیست. مکتب اهلبیت(ع) به ثبوت برخی از فضائل برای برخی از صحابه اعتقاد دارد و در تعمیم این فضائل برای همه صحابیان پیامبر(ص) مناقشه میکند. همچنین در این مکتب، صرفاً وجود فضائل، دلیل بر استحقاق امامت و رهبری بعد از پیامبر(ص) نخواهد بود. پس تعمیم فضائل افراط و غلو است و اساس گرفتنش در تفویض خلافت، تفریط. | # درباره گروهی از صحابه که مستحق جایگاه والا در میان مردم هستند هم باید گفت: ثبوت این جایگاه، دلالت بر استحقاق آن صحابی در خلافت رسول خدا(ص) و رهبری جامعه اسلامی پس از آن حضرت(ص) نمیکند. گاهی پدر از پسرش به لحاظ برخی خصوصیات فرزندش راضی است ولی در همان وقت او را دارای اهلیت به عهده گرفتن سرپرستی خانواده نمیبیند. ما نحن فیه هم به همین شکل است؛ یعنی رضایت پیامبر(ص) از یک شخص، مستلزم استعداد آن شخص برای تفویض شئون رسالت و امت نیست. مکتب اهلبیت(ع) به ثبوت برخی از فضائل برای برخی از صحابه اعتقاد دارد و در تعمیم این فضائل برای همه صحابیان پیامبر(ص) مناقشه میکند. همچنین در این مکتب، صرفاً وجود فضائل، دلیل بر استحقاق امامت و رهبری بعد از پیامبر(ص) نخواهد بود. پس تعمیم فضائل افراط و غلو است و اساس گرفتنش در تفویض خلافت، تفریط. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
[[في رحاب اهل البيت(ع)]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||