پرش به محتوا

جوادی آملی، عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'محی الدین' به 'محی‌الدین'
جز (جایگزینی متن - '‌‌' به '‌')
جز (جایگزینی متن - 'محی الدین' به 'محی‌الدین')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵۱: خط ۵۱:
ایشان پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در زادگاه خود، و بر اثر علاقه خانوادگی به روحانیت و ایفای رسالت روحانی درباره دین و ترویج آن در سال 1325 شمسی مطابق 1946 میلادی به حوزه علمیه آن شهر وارد شد و از محضر پدر بزرگوارش، مرحوم حجت‌الاسلام میرزا ابوالحسن جوادی آملی و دیگر شخصیت‌های علمی و برجسته آن روزگار بهره برد و مقدمات علوم حوزوی و مقداری از سطوح متوسط (ادبیات عرب، منطق، اصول فقه، فقه، تفسیر قرآن و حدیث) را به مدت پنج سال آموخت؛ همچنین پایه‌های سلوک معنوی و اخلاقی و تهذیب و تهجد او در مدرسه امام حسن عسکری علیه‌السلام آن شهر محکم شد.
ایشان پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در زادگاه خود، و بر اثر علاقه خانوادگی به روحانیت و ایفای رسالت روحانی درباره دین و ترویج آن در سال 1325 شمسی مطابق 1946 میلادی به حوزه علمیه آن شهر وارد شد و از محضر پدر بزرگوارش، مرحوم حجت‌الاسلام میرزا ابوالحسن جوادی آملی و دیگر شخصیت‌های علمی و برجسته آن روزگار بهره برد و مقدمات علوم حوزوی و مقداری از سطوح متوسط (ادبیات عرب، منطق، اصول فقه، فقه، تفسیر قرآن و حدیث) را به مدت پنج سال آموخت؛ همچنین پایه‌های سلوک معنوی و اخلاقی و تهذیب و تهجد او در مدرسه امام حسن عسکری علیه‌السلام آن شهر محکم شد.


در سال 1329 شمسی مطابق 1950 میلادی به تهران هجرت کرد و به مدت پنج سال در مدرسه مروی آن شهر به ادامه تحصیل علوم دینی در محضر شخصیت‌های علمی بزرگ آن عصر، مانند [[آملی، محمدتقی|شیخ محمدتقی آملی]]، [[شعرانی، ابوالحسن|علامه حاج شیخ ابوالحسن شعرانی]]، [[محی الدین الهی قمشه‌ای|محی‌الدین الهی قمشه‌ای]] و [[تونی، عبدالله بن محمد|محمدحسین فاضل تونی]] پرداخت و در کنار دروس فقه و اصول به فراگیری علوم عقلی و عرفانی نیز اهتمام ورزید و همزمان، تدریس علوم اسلامی را نیز آغاز کرد.
در سال 1329 شمسی مطابق 1950 میلادی به تهران هجرت کرد و به مدت پنج سال در مدرسه مروی آن شهر به ادامه تحصیل علوم دینی در محضر شخصیت‌های علمی بزرگ آن عصر، مانند [[آملی، محمدتقی|شیخ محمدتقی آملی]]، [[شعرانی، ابوالحسن|علامه حاج شیخ ابوالحسن شعرانی]]، [[محی‌الدین الهی قمشه‌ای|محی‌الدین الهی قمشه‌ای]] و [[تونی، عبدالله بن محمد|محمدحسین فاضل تونی]] پرداخت و در کنار دروس فقه و اصول به فراگیری علوم عقلی و عرفانی نیز اهتمام ورزید و همزمان، تدریس علوم اسلامی را نیز آغاز کرد.


در سال 1334 شمسی مطابق 1955 میلادی به حوزه علمیه قم هجرت کرد و نهایی‌ترین دروس تخصصی حوزوی را در محضر استادانی چون [[بروجردی، حسین|آیت‌الله سیدمحمد حسین بروجردی]]، آیت‌الله سیدمحمد محقق داماد، [[آملی، هاشم|آیت‌الله میرزا هاشم آملی]]، [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی]] و [[علامه طباطبایی]] فرا گرفت.
در سال 1334 شمسی مطابق 1955 میلادی به حوزه علمیه قم هجرت کرد و نهایی‌ترین دروس تخصصی حوزوی را در محضر استادانی چون [[بروجردی، حسین|آیت‌الله سیدمحمد حسین بروجردی]]، آیت‌الله سیدمحمد محقق داماد، [[آملی، هاشم|آیت‌الله میرزا هاشم آملی]]، [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی]] و [[علامه طباطبایی]] فرا گرفت.
خط ۶۳: خط ۶۳:
مراد از سلوک علمی، اوصاف و ویژگی‌های روحی و فکری علامه جوادی آملی در محور تعلّم، پژوهش، تدریس، تعلیم و تألیف است. اثر هر مؤلف آیینهٴ اخلاق علمی اوست و آثار آیت‌الله جوادی به‌ویژه تفسیر تسنیم نیز مظهر مکارم و معالی اخلاق علمی مفسر بزرگوار آن است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
مراد از سلوک علمی، اوصاف و ویژگی‌های روحی و فکری علامه جوادی آملی در محور تعلّم، پژوهش، تدریس، تعلیم و تألیف است. اثر هر مؤلف آیینهٴ اخلاق علمی اوست و آثار آیت‌الله جوادی به‌ویژه تفسیر تسنیم نیز مظهر مکارم و معالی اخلاق علمی مفسر بزرگوار آن است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:


#آزاد اندیشی علمی: آزاد اندیشی علمی آیت‌الله جوادی را در نقد و ارزیابی اندیشه‌های عقلی صاحبان مکاتب گوناگون فلسفی و عرفانی و نیز اندیشه‌های تفسیری استوانه‌های بزرگ دانش تفسیر مانند [[طبری، محمد بن جریر|طبری]]، [[شیخ طوسی]]، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین شیرازی]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|محی الدین عربی]]، [[محمد عبده]]، [[سید محمود آلوسی]]، [[قرطبی، محمد بن احمد|قرطبی]]، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]]، [[علامه بلاغی]] و [[علامه طباطبایی]]، می‌توان مشاهده کرد.
#آزاد اندیشی علمی: آزاد اندیشی علمی آیت‌الله جوادی را در نقد و ارزیابی اندیشه‌های عقلی صاحبان مکاتب گوناگون فلسفی و عرفانی و نیز اندیشه‌های تفسیری استوانه‌های بزرگ دانش تفسیر مانند [[طبری، محمد بن جریر|طبری]]، [[شیخ طوسی]]، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین شیرازی]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|محی‌الدین عربی]]، [[محمد عبده]]، [[سید محمود آلوسی]]، [[قرطبی، محمد بن احمد|قرطبی]]، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]]، [[علامه بلاغی]] و [[علامه طباطبایی]]، می‌توان مشاهده کرد.
#جامع نگری علمی: جامعیت علمی و بهره مندی فراوان ایشان از علوم گوناگون اسلامی به ویژه علوم ادبی و بلاغی، منطق و فلسفه و کلام و عرفان، اصول و فقه و تفسیر و حدیث موجب شده تا در بررسی هر مسئله و مبحث از مسائل و مباحث علمی از یکسونگری پرهیز شده، با نگاهی جامع به نقد و ارزیابی و تحلیل علمی دربارهٴ آن بپردازد.
#جامع نگری علمی: جامعیت علمی و بهره مندی فراوان ایشان از علوم گوناگون اسلامی به ویژه علوم ادبی و بلاغی، منطق و فلسفه و کلام و عرفان، اصول و فقه و تفسیر و حدیث موجب شده تا در بررسی هر مسئله و مبحث از مسائل و مباحث علمی از یکسونگری پرهیز شده، با نگاهی جامع به نقد و ارزیابی و تحلیل علمی دربارهٴ آن بپردازد.
#سعهٴ صدر علمی: این ویژگی استاد، در برخورد با اندیشه‌ها، مکاتب و پرسش‌های دیگران موجب شده تا هم مجلس درس او پذیرای جمع فراوانی از دانش پژوهان گردد و هم آثار او و از جمله تفسیر تسنیم جایگاه مناسبی برای طرح اشکالات و شبهات مطرح شده دربارهٴ معارف و احکام قرآنی باشد. طرح آرای مخالفان برون دینی و درون دینی از جلوه‌های این خُلق ستوده است.
#سعهٴ صدر علمی: این ویژگی استاد، در برخورد با اندیشه‌ها، مکاتب و پرسش‌های دیگران موجب شده تا هم مجلس درس او پذیرای جمع فراوانی از دانش پژوهان گردد و هم آثار او و از جمله تفسیر تسنیم جایگاه مناسبی برای طرح اشکالات و شبهات مطرح شده دربارهٴ معارف و احکام قرآنی باشد. طرح آرای مخالفان برون دینی و درون دینی از جلوه‌های این خُلق ستوده است.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش