۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' ا ' به ' ا') |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
درباره محتواى اين اثر چند نكته گفتنى است: | درباره محتواى اين اثر چند نكته گفتنى است: | ||
#نویسنده در مقدمهاش - كه آن را در تاريخ /9 /4 1956م، نوشته - اتفاق زيبايى را يادآور شده كه براى او روى داده و در طىِ آن با استاد شيخ اسد حيدر، نویسنده كتاب ارزنده «الإمام الصادق(ع) و المذاهب الأربعة» ديدار كرده و به وى در مورد پژوهشى در مورد آلبويه در تاريخ و علاقه خودش به آن توضيح داده و اينكه استاد حيدر پيشنهاد داده كه در مورد دو فرزند عبدالله محض (محمد نفس زكيه و ابراهيم احمر العينين) لازم است تحقيق شود و اينكه با استاد شيخ حمود ساعدى نيز گفتگو كرده و او با تأييد نظر استاد حيدر، چنين افزوده است كه بحث به اين صورت نتيجه مورد نظر را به دست نمىآورد و انگيزه مخاطبان را بهخوبى تحريك نمىكند، مگر آنكه بحث بهصورت كلى در مورد حسنيان در همه دورههاى گوناگون اسلامى تا روزگاران ما انجام شود و البته اين مسئله مىطلبد كه همه وقت خود را صرف آن كنى و همه توانايىات را به كار بگيرى تا مشكلات را آسان سازى و به موفقيت دست يابى. نویسنده افزوده است كوشيدهام كه در اين كتاب، مباحث را در شش جزء تنظيم كنم و نامش را حسنىها در تاريخ نهادم و.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16872/1/2 ر. ك.: مقدمه كتاب، ص ا - د]</ref>گفتنى است كه هرچند نویسنده قصد داشته اين كتاب را در شش جزء سامان دهد، ولى ظاهراً موفق نشده و بيش از يك جلد از آن منتشر نشده است. | #نویسنده در مقدمهاش - كه آن را در تاريخ /9 /4 1956م، نوشته - اتفاق زيبايى را يادآور شده كه براى او روى داده و در طىِ آن با استاد شيخ اسد حيدر، نویسنده كتاب ارزنده «الإمام الصادق(ع) و المذاهب الأربعة» ديدار كرده و به وى در مورد پژوهشى در مورد آلبويه در تاريخ و علاقه خودش به آن توضيح داده و اينكه استاد حيدر پيشنهاد داده كه در مورد دو فرزند عبدالله محض (محمد نفس زكيه و ابراهيم احمر العينين) لازم است تحقيق شود و اينكه با استاد شيخ حمود ساعدى نيز گفتگو كرده و او با تأييد نظر استاد حيدر، چنين افزوده است كه بحث به اين صورت نتيجه مورد نظر را به دست نمىآورد و انگيزه مخاطبان را بهخوبى تحريك نمىكند، مگر آنكه بحث بهصورت كلى در مورد حسنيان در همه دورههاى گوناگون اسلامى تا روزگاران ما انجام شود و البته اين مسئله مىطلبد كه همه وقت خود را صرف آن كنى و همه توانايىات را به كار بگيرى تا مشكلات را آسان سازى و به موفقيت دست يابى. نویسنده افزوده است كوشيدهام كه در اين كتاب، مباحث را در شش جزء تنظيم كنم و نامش را حسنىها در تاريخ نهادم و.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16872/1/2 ر. ك.: مقدمه كتاب، ص ا- د]</ref>گفتنى است كه هرچند نویسنده قصد داشته اين كتاب را در شش جزء سامان دهد، ولى ظاهراً موفق نشده و بيش از يك جلد از آن منتشر نشده است. | ||
#نویسنده در پایان مقدمهاش نام خودش را به اين ترتيب نوشته است: محمد الشيخ حسین الساعدي.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16872/1/5 همان، ص د]</ref>اين سبک نگارش عربى است و نام پسر به نام پدر اضافه شده و معنايش در اينجا اين است: محمد فرزند شيخ حسین ساعدى. | #نویسنده در پایان مقدمهاش نام خودش را به اين ترتيب نوشته است: محمد الشيخ حسین الساعدي.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16872/1/5 همان، ص د]</ref>اين سبک نگارش عربى است و نام پسر به نام پدر اضافه شده و معنايش در اينجا اين است: محمد فرزند شيخ حسین ساعدى. | ||
#در مقدمه علامه شيخ محمدامين زينالدين كه در تاريخ 13 رجب سال 1375ق، در نجف نوشته شده، آمده است كه در طول تاريخ، قيامهاى بسيارى از سوى سادات حسنى بر ضد ستمگران رخ داده است و انصاف آن است كه تاريخ نسبت به اين قيامها انصاف نداده و حقشان را ادا نكرده است و من بارها گفتهام كه «التاريخ سجل عام لخواطر الساسة» (تاريخ، شناسنامه عمومى خاطرات سياستمداران است)... در اين اثر، استاد فاضل ([[ساعدی، محمد|محمد ساعدى]]) كوشيده است تا ادله را به سخن درآورد و شرايط و موقعيتها را بسنجد تا به واقعيت راه يابد و البته اين مطلب، موضوعى دشوار است، ولى شكيبايى و خبرگى استاد نسبت به نقائص تاريخ، به ما اين نويد را مىدهد كه او به هدفش مىرسد. او از بحث از زمينههاى اين حركات و انگيزههاى دعوت غفلت نكرده و عنوان اين بحثها را در اين كتاب، «منبع» ناميده است و البته اين انتقاد بر او وارد است كه از ريشه عمومى همه اين قيامها غافل شده و در بررسى برخى از مطالب، بحث را كامل كرده، ولى در تعليل برخى آرا، به اشارهاى بسنده كرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16872/2/4 همان، ص4 - 5]</ref> | #در مقدمه علامه شيخ محمدامين زينالدين كه در تاريخ 13 رجب سال 1375ق، در نجف نوشته شده، آمده است كه در طول تاريخ، قيامهاى بسيارى از سوى سادات حسنى بر ضد ستمگران رخ داده است و انصاف آن است كه تاريخ نسبت به اين قيامها انصاف نداده و حقشان را ادا نكرده است و من بارها گفتهام كه «التاريخ سجل عام لخواطر الساسة» (تاريخ، شناسنامه عمومى خاطرات سياستمداران است)... در اين اثر، استاد فاضل ([[ساعدی، محمد|محمد ساعدى]]) كوشيده است تا ادله را به سخن درآورد و شرايط و موقعيتها را بسنجد تا به واقعيت راه يابد و البته اين مطلب، موضوعى دشوار است، ولى شكيبايى و خبرگى استاد نسبت به نقائص تاريخ، به ما اين نويد را مىدهد كه او به هدفش مىرسد. او از بحث از زمينههاى اين حركات و انگيزههاى دعوت غفلت نكرده و عنوان اين بحثها را در اين كتاب، «منبع» ناميده است و البته اين انتقاد بر او وارد است كه از ريشه عمومى همه اين قيامها غافل شده و در بررسى برخى از مطالب، بحث را كامل كرده، ولى در تعليل برخى آرا، به اشارهاى بسنده كرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16872/2/4 همان، ص4 - 5]</ref> |
ویرایش